ზიხარ ნაპირზე და ფიქრობ აღელვებული ზღვის უკიდეგანობაზე (რა ღლე აღელვებს ნეტა? მაგასაც პურის ფული არ ქონდეს საღამოს მისატანი

)
უსუსური და მიუსაფარი ხარ ზღვის დიადებასთან მიმართებაში და შიში გიპყრობს ერთი წამით...
მხოლოდ ერთი წამით...
მერე, გახსენდება რომ გეა დედაა შენი და ზღვა ###საც ვერ მოგჭამს...
ყველაზე ლამაზ კენჭს აარჩევ, გაქნევ ზღვის უსაშველო სტომაქისკენ და წყნარი ნაბიჯით გაუყვები გზას გიას აჭარულისკენ