ყველაზე ცუდი სტაჟი, კაპიტალიზმის მსხვერპლნო

ერთხელ უფროსის მოვალეობას ვასრულებდი კაი ხანი და ხელფასს მაინც უმცროსისას ვიღებდი

ერთადერთხელ ვიმუშავე სხვისთვის. ისიც ბიძაჩემის ხათრით. რომ არ ეთქვა, სამსახური გიშოვე და იქაც ვერ ივარგეო
ერთ თვეში ჯავა სკრიპტში პატარა პროგრამა დავწერე. რასაც მთელი სამსახური თვეს უნდებოდა, მე ათ წუთში ვამთავრებდი.
ეს ათი წუთიც მონაცემების გადმოგზავნას სჭირდებოდა...

მერე თლათ უმფროსს ვაგინე...
78 000 ლარის დენს 500 ლარად ჰყიდდა და ლამის ბიჭებს აჭერინებდა, ოდნავ მეტს თუ გამოართმევდნენ ვიღაც ნაბოზარს

იასნია, გამომაჯმეინეს

ერთი ის მახსოვს, რომ ბიძაჩემმა - ხელით რომ არ შეეხე, მაგაზეც მადლობელი ვარო

მერე აღარ შევუწუხებივარ არავის...

ფაბლიქას ვეტყვი რომ... ორ მეშოკ ფქვილს ხელით რო მოზილავ - მერე იბლატაოს

პრარაბი ვიყავი ხეფრენის პირამიდას რო აშენებდნენ


იქ უნდა ყოფილიყავიდ

აეროპორტში ვმუშაობდი 12 საათიან ცვლაში. მტელი ეს დრო ფეხზე მდგარი. 2 დღე უშაობა 2 დასვენება. ხან დღის ცვლა ხან ღამის. არეული მქონდა დღე და ღამე, დროითი სარტყელი, ჭამა-სმა, ყველაფერი ცხოვრებაში 500 ლარი გამომდიოდა

+ 2007-2012 ვმუშაობდი მანდ იგივე გრაფიკით ოღონდ დგომა არ მიწევდა. კიდევ კარგი დროზე მივხვდი რა ჭაობი იყო და გამოვეცალე.ი

ფეხზე დგომა დაცვაში ვიყავი 6 თვემდე ყოველ მეორე დღეს, საღამოს 5ზე ვიწყებდი და 12მდე დაჯდომის უფლება არ მქონდა

2004-ის ზაფხული სკოლის რემონტზე ვიმუშავე, პირველივე დღეს რომ მივედი პნევმატური ჩაქუჩი მომცეს კომპრესორიანი და ბოილერის მილის საყრდენის და ტროსების ჩასაბმელი ბეტონის კუბებისთვის უნდა ამომეჭრა მიწა, რამდენიმე ფენა ასფალტი იყო და ქვეშ კიდევ რამდენიმე ფენა აგური, მახსოვს მაგარი ###ობა იყო

This post has been edited by public_enemy on 14 Sep 2021, 18:44

სააკას დროს ლიფტების რემონტების პროგრამა იყო. ლიფტის ზემოთ შეძვრებოდი და კაბელებს უჩხიკინებდი. მეორე მასტი ზემოთ კნობკებს აჭერს და არეგულირებთ მუხრუჭის სენსორებს ხოდა სულ ზედა სართულზე ჭერს ლამის მიგაჭყლიტოს და ძღრენი გაგაყრევინოს ჟუდკი შეგრძნებაა .

კრიმინალურში, თითო კაცის ჩასმაზე პრემია იყო 2000, ბუსუსხუნასთვის კი არაფერი ფული არაა მარა მაშინ კაი მაყუთი იყო მიშას დროს

სამი თვე სტიპენდიას არ მიხდიდნენ საზღვარგარეთ,არადა ყველა ხარჯის დაფარვა წინასწარ იყო საჭირო და ისედაც შეკოწიწებული და ნასესხები სახსრებით წავედი. მე და მეორე ქართველ გოგოს ბანკში გვცნობდნენ, ყოველდღე დავდიოდით და შესასვლელშივე გვიყვიროდნენ არ გადმორიცხულააა იმდენჯერ მივაკითხეთ, ბოლოს ბანკის თანამშრომლებიც ჩვენთან ერთად აგინებდნენ ჩვენს შუამავალ ორგანიზაციას საჭმელს არ ვჭამდით, ბინის ფული რომ არ დაგვკლებოდა, დიდი არაფერი აქ მოყოლილ ამბებთან შედარებით, თან საერთო ჯამში არ იყო ცუდი, განსაკუთრებით სტიპენდიის დარიცხვა რომ დაიწყო

სტრესული გარემოა, რომ არ მრქთამავდნენ რაღაც-რუღაცეებით, წავიდოდი''