ახალ სახლში ვინც გადასულხართ

როგორი გრძნობაა თავიდან როცა წლები ერთ სახლში იცხოვრე და მერე უცებ ახალ სახლში გადადიხარ სხვა ადგილზე?

უსაშინლესი
განსაკუთრებით თუ მთელი ცხოვრება იმ სახლში გაატარე
ყოვლისმომცველი სევდა
დეპრესია
სიცარიელე
6 წელი გავიდა და დღემდე ვერ შევეგუე

ცუდი ადრე ზემოთ ქვემოთ და გვერდებზე მეზობლების ყველაფერი მესმოდა.
ეხლა ყრუ გამოქვაბულში მგონია თავი. ბოლო ნახევარი წელი სარეცხი მანქანის ხტუნაობის გარდა 1000 ზე გაწურვისას ზემოდან სხვა არაფერი გამიგია საერთოდ.
არადა ისევ ჩუმ რეჟიმზე ვცხოვრობ ინსტიქტურად მგონია მეზობელი ამოხტება ტელევიზორს ან მუსიკას დაუწიე თხოვნით.

აერაპორტი სტაიტ სასედნიმ დვარე! ია ტაკ დუმაიუ

ჯერ სტუმარი იქნები, ალბათ 1-2 წელი. თუ ბევრ ნივთს გადაიტან ძველი სახლიდან შეიძლება რამდენიმე თვეში მოშინაურდე)

ძალიან ცუდი

დაახლოებით 12 წელია ვცხოვრობ და ჩემი სახლი მაინც ძველი სახლია
ბოლო დროს კი ვისვენებ ხოლმე მაგრამ მაინც ის ვერაა გულს რომ გითბობს

leica
გააჩნია ვიო, თუ ექტომორფი ხარ, უზომოდ ბევრი უნდა ჭამო, რომ წონა მოიმატო, მაშინ, როცა საწყალ ენდომორფებს ერთი კვერცხის შეჭმითაც თვალებიდან ცხიმი გადმოსდით

არ გამომომიცდია
Მაგრამ
Დარწმუნებული ვარ

საინტერესოა ლავლოს პუნქტობრივი შთაბეჭდილებები. ლონდონში გაყიდულ და ძველ თბილისში სამასი ათას დოლარად ნაყიდ ხიმინჯებიან დანგრეულ სახლზე. )
თუკი იყიდა როგორც გვპირდებოდა.

daviti35
დავითი ტრიცეტპიატი,
გინდა გაჩუქო ფიატი?

ღმერთს მადლობას ვწირავ რომ სახლი ქუთაისში და თბილისში მაქვს
მაქვს რა ქუთაისში ბაბუაჩემმა ააშენა თბილისში მამაჩემმა იყიდა
იმედია მეც შევძლებ სახლის ყიდვას სადაც ჩემი შვილები იცხოვრებენ
პლუს სოფელი რომელიც მეორე ბაბუამ ააშენა დაჩის პონტში გვაქვს
ასე რომ 3 სახლში ვმოძრაობ გველივით და სიმართლე გითხრათ
არასოდეს არ მომნატრებია რომელიმე სახლი რადგან სახლი არის მატერიალური
აი მშობლებტთან ცხოვრება ან ბებიასთან ყოფნა ბევრად კომფორტულია
არ დაუჯეროთ მარტო მცხვრებ ხალხს მარტო ცხოვრებას სასწაულად რომ ხატავენ
შეყვარებული თუ არ გყავს და ბევრი მოგულავე მეგობარი მარტო ცხოვრება მეტწილად ###ობაა
და რომ მარტო თუ არ იცხოვრე პიროვნულად ვერ გაიზრდები ხომ საერთოდ ###ობის აპოგეოსია


This post has been edited by Hermyon on 29 Jan 2024, 23:19

იმდენჯერ გამოვიცვალე, მკიდია. დაკიდებაც არ არი რა. ჩემი პრინციპია არაფერს არ მივეჯაჭვო. იმენა ვერაფერმა მოახდინოს ზეგავლენა ვერც ჩემ განწყობაზე და ხასიათზე და ვერც საქმიანობაზე.
საზღვარგარეთ გამოცვლებიც ითვლება?
მარტო თბილისში ხო ბავშვობიდან დაწყებული ათზე მეტი. მთავარი იცი რაარი? ბინა შენი უნდა გახადო ეგრევე. როგორც ცხენი რომელსაც გახედნი. როგორც ქალი რომელიც შენი გახდება ბოლომდე. შენს გემოზე და შენი ჭკუით უნდა მოაწყო. ეგრევე დაუმუღამებ ბინას. ან შეიყვანე დიზაინერები, საკაიფოდ გაგიკეთებენ.
ხო რა?, ლოკოკინა ხო არა ხარ ბინა გარეთ გქონდეს. დაიმახსოვრე, ბინა- ეს შენ ხარ.
აუ რეებს ვბაზრობ ჩემიკაი

წარმომიდგენია თუ როგორი რთული იქნება.

მაგაზე კარგი გრძნობა ცოტა რამ შეიძლება იყოს
თავისუფლების განცდა, განცდა რომ უკვე გაიზრდე ნამდვილად, განცდა რომ შენი ბუდე გაქვს რომელსაც შენ განკარგავ, ენით აღუწერელია.

ეს რა თქმა უნდა თუ შენი შრომით მოგროვოლი ფულით გაქვს ნაყიდი და არა მამიკო-დედიკომ ჩაგირიცხეს.

მე მაჩუქებდე x პიატს
კაცი იქნები დიადი