lilyhammerარ ღირს ასეთ დროს ადამიანის კუთხესათან მიმწყვდევა, ყველანი ვუშვებთ შეცდომებს
Melanie_Pain იყო ერთი კაცი, რომელსაც თითქოს ყველაფერი ჰქონდა, სახლი, სამსახური, ოჯახი, მეგობრები, მაგრამ გულში მაინც სიცარიელეს გრძნობდა, საკუთარ თავს ვერ პოულობდა.
ერთ დღესაც ადგა და თქვა: წავალ ვიპოვი იმას ვინც ვარ.
გზაში რომ მიდიოდა, შეხვდა მეომარს და ჰკითხა თუ ვინ იყოს ის,
მეომარმა უპასუხა: მე ის ვარ, ვინც ბრძოლის დროს ვხდები.
განაგრძო გზა და შეხვდა მჭედელს, მხატვარს, მოგზაურს, მსახიობს, მასწავლებელს და ა.შ
მაგრამ ვერცერთში ვერ ამოიცნო რასაც ეძებდა, ბოლოს მივიდა მდინარესთან, დაჯდა წყლის პირას, ჩახედა მის სარკესავით მკვეთრ ზედაპირს და დაინახა თავისი ანარეკლი, თვალებში დაღლა, იმედგაცრუება, მოლოდინი და სწორედ მაშინ მიხვდა რასაც ამდენი ხანი გარეთ ეძებდა, თურმე, მოკლედ როგორც არის,
როცა შინ დაბრუნდა, თითქოს სხვა ადამიანი იყო. არა იმიტომ, რომ შეიცვალა, არამედ იმიტომ, რომ ბოლოსდაბოლოს შეამჩნია საკუთარი თავი