პადჟიგაწელიბნელ, ნესტიან ოთახში, სადაც მზის სხივი იშვიათად აღწევდა, იჯდა ბიჭი, სახელად კაკო. მისი სამყარო ეკრანის იქით, ფორუმის ვირტუალურ სივრცეში იყო. რეალურ ცხოვრებაში ის მარცხით და უიღბლობით იყო სავსე. სკოლაში არავინ აქცევდა ყურადღებას, მშობლებს ისე უყურებდა, როგორც უცხო ადამიანებს და მისი გული სავსე იყო იმედგაცრუებით.
მაგრამ ფორუმზე, სახელად უსათაურო, კაკო იყო ის, ვინც ყოველთვის უნდოდა ყოფილიყო - პადჟიგაწელი. ეს სახელი მისთვის ყველაფერი იყო. ეს იყო ერთადერთი ადგილი, სადაც ის გრძნობდა, რომ ღირებული იყო, სადაც მისი სიტყვა რაღაცას ნიშნავდა. ის საათობით იჯდა კომპიუტერთან, ქმნიდა თემებს, პასუხობდა კომენტარებს და ყოველ სიტყვას ფრთხილად არჩევდა. მისთვის მნიშვნელოვანი იყო არა ოჯახის, არამედ ფორუმის წევრების პატივისცემა.
ერთხელ, კაკოს შეყვარებულმა უღალატა. მან ეს ამბავი ისე მიიღო, თითქოს არაფერი მომხდარა. გულგრილად მოისმინა გოგოს ბოდიშები, თავი დაუქნია და კვლავ თავის საყვარელ საქმეს დაუბრუნდა. მას უფრო მეტად ის ტკიოდა, რომ ერთხელ ვიღაცამ ფორუმზე დაწერა: "პადჟიგაწელი ყველაზე დებილიაო.“ ამ სიტყვებმა კაკოს გული ატკინა, რადგან ეს იყო მისი ერთადერთი თავშესაფარი, სადაც ის თავს დაცულად გრძნობდა. მას ეგონა, რომ ეს იყო ის ადგილი, სადაც მისი რეპუტაცია ურყევი იყო. ამის შემდეგ კაკო გაორმაგებული ენერგიით ცდილობდა დაემტკიცებინა, რომ ის საუკეთესო იყო. ის დღე და ღამე მუშაობდა, რათა დაებრუნებინა თავისი "დაკარგული“ სახელი.
რაც უფრო მეტად ემტკიცებოდა თავისი უიღბლო ბედი რეალურ ცხოვრებაში, მით უფრო მეტად იბრძოდა ვირტუალურ სამყაროში. მას სჯეროდა, რომ ერთ დღეს ფორუმის პოპულარობა რეალურ სამყაროშიც გადმოვა და ის საბოლოოდ იპოვის ადგილს მზის ქვეშ. მაგრამ ამ დროს მას არც კი წარმოედგინა, რა ბედი ეწერა და რა ელოდა მომავალში
* * *
მართალი ხარ წავედი
მამენტ მე არც გამოგხმაურებივარ სხვა სვუთხარი რაღაც და აგეწვა ჩემი ბრალი არაა
This post has been edited by Paradoxically on 13 Sep 2025, 23:45