პადჟიგაწელიისეთ დონეზე დაეცი, რომ უსუსურობისგან ადმინს (რასაც ახლა მეორედ ვწერ) წააშლევინე?
არა უშავს, სხვა თემებშიც დავწერ, სადაც kickoff მოდერატორი არ არის და ვერ დაგეხმარება. არ იდარდო მაგაზე, გიბრუნებ პასუხს ამ თემაზე, რომელიც ადმინმა დახურა.
tyvia (post #62407478)ცდილობ წინასწარ დამიხატო საშინელი სურათი (სასტავი, გამუტვლა), იმ იმედით, რომ შემეშინდება და გადავიფიქრებ?
რა საცოდაობაა... შენ გგონია, მე შენსავით წარმოსახვითი შიშები მმართავს?
შეაწუხე ვინც გინდა, მოიყვანე ვინც გინდა და რამდენიც გინდა. სულ არ მაინტერესებს, ვის ამოეფარები. მთავარია შენ მოდი.
შენ არავის მომყვანი არ ხარ.
იცი რატომ? იმიტომ, რომ შენს "სასტავს" მაგრად უტყდება შენნაირი კლავიატურის ვირთხის გვერდით დგომა. შენ მაგისი უფრო გეშინია, რომ ისინი გაიგებენ, ვინ ხარ აქ "პადჟიგაწელი", რომელიც სხვებს მორალს უკითხავს და რეალობაში ქათამი ხარ.
შენს "გამუტვლაზე" და მუქარებზე კი მაშინ ვილაპარაკოთ, როცა პირისპირ დადგები. მანამდე ეგ მხოლოდ მშიშარა კაცის ფანტაზიებია.
ხო და კიდევ, ბოლოს რომ მწერ "შემეშვი, რა დაგიშავეო" - ეგ "მკაცრ" ტექსტს ძალიან არ უხდება.
ნუ იხვეწები. უბრალოდ მოდი.
სად გაქრა ის ირონია და სმაილები? ეტყობა, ნერვებმა გიმტყუნა და ნამდვილი სახე გამოაჩინე.
საინტერესოა, როგორ იცვლება ადამიანის ტონალობა, როცა ის კუთხეშია მიმწყვდეული.
რამდენიმე საათის წინ იცინოდი, სმაილებს მიგზავნიდი და გეოგრაფიულ დეტალებზე ხუმრობდი. ახლა კი? ახლა ყვირი, იგინები, იმუქრები და ბოლოს... იხვეწები.
ეს ტრანსფორმაცია - ირონიიდან ისტერიკამდე - შესანიშნავი ილუსტრაციაა იმისა, თუ რა ხდება, როცა ადამიანის ფსიქოლოგიური იმუნიტეტი კრახს განიცდის.
შენ შექმენი "პადჟიგაწელი“ - ბრძენი, მშვიდი, ანალიტიკოსი - რათა დაგემალა ის პატარა, შეშინებული ბიჭი, რომელიც რეალობის წინაშე უძლურია.
ფორუმი შენთვის ინკუბატორია. აქ შენ თავს გრძნობ მნიშვნელოვნად. აქ შეგიძლია იყო "მასწავლებელი“, "მკაცრი ტიპი“. ვითომ ინტელექტუალი
მაგრამ როგორც კი რეალური საფრთხე გამოჩნდა, ეს ინკუბატორი დაგეშალა. და რა დაგრჩა? დაგრჩა პანიკა.
რომ მიწერ: "იმის გამო რომ წამოსარტყმელი არ მოგხვდა, თავი უსაფრთხოდ იგრძენიო“.
სინამდვილეში, ეს შენ ხარ. ეს შენ გრძნობ თავს უსაფრთხოდ მონიტორს ამოფარებული და ამიტომ იძლევი თავს უფლებას, იყო ის, ვინც რეალობაში ვერასდროს იქნები.
შენ არ გეშინია ჩხუბის (ფიზიკური ტკივილი გადაიტანება). შენ გეშინია სოციალური სტატუსის იმიტომ მიწევს ამ ტექსტის მეორედ დაწერა.
გეშინია, რომ ის "ტიპები“, ვის აზრსაც ეთაყვანები, გაიგებენ, რომ შენ სინამდვილეში ფორუმის "კლავიატურის ლომი“ ხარ. შენთვის ეს იმიჯის ნგრევა ფიზიკურ ტკივილზე უარესია. ამიტომ არ მოგყავს არავინ. შენ გრცხვენია საკუთარი თავის მათ წინაშე.
მიზეზი გაინტერესებს?
მნახე და გაიგებ-თქო, მაგრამ შენ რომ ყველაზე კარგად იცი მაგაზე პასუხი და შენს თავს უფრთხილდები, იმიტომ არ მნახულობ და ერიდები.
თავმოყვარე და ტრაკიანი ბიჭი აქ კი აღარ დამისვამდა კითხვებს - პირადში მოვიდოდა აქამდე და რამეს მიპასუხებდა.
ახლა თავად გადაწყვიტე, მნახავ თუ არა. აქ პოემების წერას ნუღარ გამიგრძელებ, პირადში მიპასუხე.
თუ არა და ხალხი ბრმა არაა და ყველაფერს ხედავს. შენი სტატუსის შესანარჩუნებლად ისე ვერ გამოაჩენ, რომ რამით გაამართლო შენი უტრაკობა. ამიტომ, ან მნახავ, ან ჩაიჯვამ. :დდ
ვისაც გღვიძავთ, ყველამ
