მელომანიაში დავწერე ჩემი აზრი და აქაც დავაკოპირებ
რევიცი რევიცი მე მის რევიუში ერთპოლუსიანი პოზიცია და ალაგალაგ საკუთარი კინიკური მიგნებებით ტკბობა უფრო დავინახე ვიდრე ობიექტური რეალობა.
დავანებოთ თავი მაღალმხატვრულ ღირებულებებს, ჩემი აზრით ამ კლიპის შემთხვევაში მათი განხილვა უფრო მასზე მოსაუბრეების მაღალი გემოვნების აფიშირებას ემსახურება.
ხელისუფლება რომელიც საკუთარი PR-ის ერთერთ ინსტრუმენტად ბიზმესმენ ანზორ კაკალაშვილის წარმატების საიდუმლოს (რევოლუციის) და მის პოეზიის შესახებ გადაღებულ სოციალურ რეკლამას აიღებს, მის საპირწონედ სულაც არ არის საჭირო ვიმ ვენდერსის (რეჟისურა) კრისტოფერ დოილის (ოპერატორი) და ბონოს(მუსიკა) და ლეონარდ ქოენის (ლირიკა) კოლაბორაცია.
ლოგიკა მარტივია, რა ენითაც გელაპარაკებიან, იმ ლოგიკით ელაპარაკები. ან რატომ არის გასაკვირი რომ ჩარეცხილის და რეგვენის ეტიკეტმიკრულის აბაროტი არ არის სურნელოვანი?
ასევე ვეჭვობ ამ კლიპის შემქმნელმა გუნდმა როდესმე, თუნდაც თავის შემოქმედებით ზენიტში რამე ოდნავ უკეთესი გადაიღოს. ნიჭზე სხვა დროს ვილაპარაკოთ
უცნობის ახალი კლიპი "იმედ"-ზე
