ნამდვილი კადრები, ნამდვილი ინფორმაცია, ნ.კ - ნ.ი

Tamara777
მე ერთი მაგალითი მოგიყვანე არტჯგუფი მაგრამ არ გინდათ რომ გაიგოთ და ჭორიაო

რაც შეეხება გაყალბება-არგაყალბებას
ცესკოს გვერდზე გამოქვეყნებულ ოქმებშიც ბევრია ისეთი რომელიც არსებული კანონის მიხედვითაც კი უნდა გაუქმდეს იყო ამაზე თემები) რაც სავარაუდოდ გამოიწვევდა მეორე ტურის დანიშვნას.

ცესკო რომ ხელისუფლების დაკვეთას ასრულებს ამას ცესკოში კენჭისყრის შედეგებიც ადასტურებს რვა(ვითომ პროფესიული ნიშნით შერჩეული წევრები) შვიდზე(პარტიებიდან)

This post has been edited by mgeli2001 on 14 Jan 2008, 12:56

აი კიდევ ჭორი. რომელ ბიზნესს აშინებენ. მომიყვანე დაშინებული ბიზნესმენები. ოღონდ სერიოზული ბიზნესმენები, რომელიც დაადასტურებს რომ აშინებენ. ბიზნესი ეხლა არის დაშინებული სიტუაციის არევის შიშით.
ბიზნესი არის ეხლა თეთრი და უკვე აღარ ეშინია. ჩემს ორგანიზაციას მაგალითად სიტუაციის არევის უფრო ეშინია ვიდრე მთავრობის.

სამწუხაროდ მაგაში ძალიან ცდები

ბიზნესმენებს ყველაზე მეტად მხედრიონის შემდეგ ეხლა ატერორებენ

შიში

ჩემდა სამწუხაროდ უნდა დაგიდასტუროთ, რომ საზოგადოებაში ნამდვილად დაისადგურა შიშის სინდრომმა. დღეს ძნელია ვისაუბროთ საქართველოში თავისუფალი საზოგადოების არსებობაზე. ამის დანახვა გაუჭირდებათ უცხოელ დამკვირვებლებს, ვერც მე შევძლებ იმის დოკუმენტურად დასაბუთებას, თუ როგორ უფრთხიან ადამიანები საკუთარი აზრის გამოთქმას ყოველდღიურ ცხოვრებაში, სამსახურში. როგორ იღებენ ტელეფონებიდან ელემენტებს და ჩურჩულით საუბრობენ.
ხელისუფლება და ოპოზიცია ერთმანეთს დაუნდობლად რომ ლანძღავს, ეს ჯერ კიდევ არ ნიშნავს აზრის გამოხატვის თავისუფლებას. რიგით მოქალაქეებს ეშინიათ, რომ თუ მათ არასასურველ პირად შერაცხავენ, სამსახურიდან გააგდებენ, გალახავენ, ნარკოტიკს ჩაუდებენ, ახლობელს დაუჭერენ; ჰგონიათ, რომ ყველა ტელეფონი ისმინება. ცხადია, არ ვამტკიცებ, რომ ყველა შემთხვევაში ასე ხდება (თუმცა, არც უმაგისობაა!), მაგრამ ადამიანებს ეშინიათ, ნამდვილად ეშინიათ და ეს არის შემაშფოთებელი. ეს შიში ერთ-ერთი სერიოზულ პრობლემას წარმოადგენს ქვეყნისთვის.
მოვლენათა განვითარების ლოგიკა მაფიქრებინებს, რომ ამ შიშის დამკვიდრება ხდება შეგნებულად და მიზანმიმართულად. როგორც ჩანს, ხელისუფლების ერთ ნაწილში დომინირებს აზრი, რომ ასე უფრო იოლია ქვეყნის მართვა, თუმცა, ისტორია გვასწავლის, რომ შეშინებული ხალხი პირველ რიგში ისევ ხელისუფლებისთვის არის საშიში.
თქვენ თუ დაინტერესდებით, ადვილად დარწმუნდებით, რომ ჩვეულებრივ ამბად იქცა შეთვლა-გაფრთხილება: ”გაჩერდი თორემ გაილახები”, ”დაგიჭერთ”, ”ძმას დაგიჭერთ”, ”ქმარს დაგიჭერთ”, ”შვილს დაგიჭერთ”, ”მამას დაგიჭერთ”, ”ფინანსური შემოვა” და ა.შ.
ეს მუქარები ხორციელდება პოლიციის, უშიშროების, პროკურატურის სახელით და სულაც არ გახლავთ სახუმარო თემა, ნურც სამოქალაქო გმირობას მოვთხოვთ ყველას, მით უმეტეს, სრულიად კონკრეტული მაგალითები აქვთ თვალწინ.
როგორ უნდა დაიცვან ადამიანებმა თავი ასეთ დროს? პოლიციას მიმართონ, უშიშროებას, პროკურატურას თუ პირდაპირ სასამართლოს?! ეს ჯერჯერობით უპასუხო კითხვაა. თუმცა პასუხის გაცემა უმოკლეს დროშია საჭირო.