ფიცის დადების დროს როგორ ეშლებოდა სიტყვები, რა აუტანელი აორა იყო, ირძნობოდა დაძაბულობა, და საერთოდ მახსოვს ჯერ 40 ქვეყნის დელეგაცია ჩამოდისო, მერე 30, მერე 25, ეხლა ირკვევა 15, და საერთოდ გარდა იმ ამერიკულ დემოკრატიულ პროექტში მონაწილე ქვეYნის პრეზიდენტების გარდა რატო არავინ არ იყო, ეხხხ არ აქვს კარგად საქმე მიშიკოს
,რის გულისთვისაც გადადგა ვითომდა ლეგიტიმურობის დაბრუნებისთვის პირიქით მოხვდა, ხალხი მას არ არიარებს და საერთასორისო საზოგადოება კი აღიარა, მაგრამ ყველამ იცის რომ რაგაც ვერ აქვს ამ კაცს ყველაფერი წესრიგში.ისე ამერიკა ერაყის მთავრობასაც აღიარებს, და კენიისაც მაგრამ რა ხეირი
.
უბრალოდ ამერიკის ეხლანდელ მთავრობას თვითონ აქვს ასაღიარებელი მისი ვითომდა ერთადერთი წარმატებული პროექტის ჩავარდნა საქართველოში,და ოღონდ ეს ჩავარდნილი პროექტი რაიმეთი გაამართლოს და მიშას აღიარებს კი არა მეტი რამე არ მოიფიქროს იმაზე ვიყოთ მადლობელი.. Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.”
ინაუგურაცია!
