Allan-Poeმაგ ძეგლს შეიზლება ეშველოს - რამოდენიომე დალაგებული და გამოცდილი კაცის მონდომება და ბუნდღა აღარ იქნება მაგის...
მარა ამ ძეგლებს რა ეშველებათ?....
მწერალთა კავშირის თავმჯდომარემ მაყვალა გოონაშვილმა ლექსი მიძღვნა მშობელ ხალხს, სათაურით "სიტყვის საწოვარა"
რამოდენიმე ამონარიდი:
" მე არც გრუზია მინდა ვიყო და არც ჯორჯია
ჩემი სამშობლო, ჩემი მიწა ერთი გოჯია,
აქ თითო კენჭი ჩემის სისხლით დაწინწკლულია,
ასე რომ ბორგავს ზღვა კი არა ჩემი მკერდია"
გასაგებია ხომ რას გულისხმობს პროქართველი პატრიოტი?
ფინალური სტროფი მაინც ყველაზე მაგარია:
"როგორ ვასმინო მე სიმღერა ბრძნული, ქართული,
კაცობრიობას (!!!!), გადაქცეულს ფულის მსახურად:
ბალახი ვიყო სათიბი, არა მწადია ცელობა,
ცხვრადვე (!!!!) მამყოფე ისევა, ოღონდ ამშორდეს მგელობა"
ამას რა ეშველება შენ ისა თქვი და იმათ კიდევ ვინც ამ ლექსზე ტიროდა!!!!