დავით აღმაშენებელს მიშასთან ერთად ნუ ახსენებთ ძალიან გთხოვთ.
აღმაშენებელი კეზერაშვილისნაირებს სარდლად არ დანიშნავდა და არც დაცვის უკან დაიმალებოდა მტრის დანახვაზე. პირველ რიგებში ომობდა დავითი ყოველთვის და თვითონ სარდლობდა თავის ჯარს.
მე იმას კი არ ვიძახი, რომ მიშა აი ცუდია ახლა წინა ხაზზე რომ არ ომობდა მეთქი.
არა რა სისულელეა, მიშას მაგის არც სურვილი, არც ცოდნა და არც საშუალება არ აქვს. სამაგიეროდ იმდენი მაინც შეეძლო, რომ კეზერაშვილების და უგულავების სასარდლოდ არ გაეხადა ჯარი ომის დროს და ვინმე ნორმალური სარდალი დაენიშნა, მაგრამ ეს არ გააკეთა (თვითონ მითხარით რატომ, მე ვერ ვხვდები, დავიჯერო ეგრე დარწმუნებული იყო კეზერაშვილის სამხედრო ტალანტებში?!)
ჰოდა მაგიტომ ვიძახი, რომ დავითს ნუ შეადარებთ, არაა იმის დონის არც მიშა და არც მთელი ჩვენი ხელისუფლება-ოპოზიცია ერთად აღებული.
ნურც იმას იტყვით, რომ დავით აღმაშენებლის დროს უფრო მაგრები ვიყავით ქართველები და იმიტომ ვიმარჯვებდით. არაა ეგრე. დავითის სიტყვა გაიხსენეთ დიდგორის ბრძოლის წინ. მაშინ ფაქტიურად, მაღალფარდოვანი სიტყვები რომ გვერდზე გადავდოთ, დავითმა ჯარი გააფრთხილა, უკან დასახევი გზები ჩავახერგინე, მაინც ვერსად გაიქცვით და ვერ მიღალატებთ, ამიტომ ჯობია ბოლომდე ვაჟკაცურად ვიბრძოლოთ და გავიმარჯვოთ, ვიდრე სამარცხვინოთ დავიხოცოთო.
იცოდა კაცმა ქართველი კაცის ბუნება და ისიც იცოდა, რომ "ჩვენში მუდამ მოღალატეები სჭარბობენ ერთგულებს", ამიტომ ჭკვიანურად მართავდა თავის ერს, ბრძნულად და ისეთი უყვარდა როგორიც იყო, თავის დადებითი და უარყოფითი მხარეებით. ითვალისწინებდა ამ დადებით და უარყოფით მხარეებს და გონივრულად იყენებდა.
ამიტომ იყო ის დიდი პიროვნება. ამიტომ იყო ის გენიალური სარდალი და მმართველი. თქვენ რა გგონიათ, დავითზე არ იძახდნენ თავის დროზე ტირანიაო?! დავითმა სწორედ მოღალატე დიდებულების ძელზე გასმებით და შიდა მტრების ამოჟლეტით დაიწყო თავის მმართველობა და ერის გაერთიანება. თეთრი ხელთათმანებით ეგ საქმე არ კეთდება. მაგრამ ის ამას პირადი გამდიდრებისთვის კი არა რწმენისა და სამშობლოსთვის აკეთებდა. სწორედ ეს განსხვავებაა დავითსა და თანამედროვე ვაიპოლიტიკოსებს შორის.
და ბოლოს, დავითი მტერს ებრძოდა და მაინც ბოლომდე ქრისტიანად რჩებოდა. ის თუ ვინმეს სჯიდა, ქონებას ართმევდა და ანადგურებდა ამას სიამოვნებით და პირადი გამორჩენისთვის კი არ აკეთებდა, არამედ აუცილებლობიდან გამომდინარე და თავისი სამშობლოსთვის. თან საშინლად განიცდიდა, ამის კეთება რომ უწევდა (წაიკითხეთ გალობანი სინანულისანი). ამ ყველაფერს უდიდეს ცოდვების ტვირთად მიიჩნევდა. მიუხედავად ამისა მაინც ბოლომდე ზიდავდა ამ ტვირთს თავისი ერის, რწმენის და სამშობლოს გადასარჩენად. საბოლოოდ კი ეს ყველაფერი ასევე გულწრფელად მოინანია ღვთისა და მომავალი თაობების წინაშე.
დავითი ჭეშმარიტად წმინდანი იყო და მარტო ეკლესიამ კი არ ცნო ის წმინდანად, თავისმა ერმაც გულწრფელად დაუფასა დიდ მეფეს და გენიალურ პიროვნებას უდიდესი ღვაწლი.
რაც არ უნდა ილაპარაკონ ზოგიერთებმა, ბაგრატიონებმა ბევრი გენიალური მეფე მისცეს საქართველოს და ღმერთმა ჰქნას კიდევ შეძლონ. ისე ჩვენში დარჩეს და პეტრე პირველსაც ეტყობა ბაგრატიონის "ნაბიჭვარი" რომ იყო, ნახე რა სახელმწიფო შეუქმნა ამ ღორ რუსებს. თან ევროპაშიც გარია ეგ ღორები. აშკარად ეტყობოდა მაგასაც დავითის გენი
მოკლედ, გენიოსი იყო დავითი და გაგვიმართლა მაშინ მაგიტომ ქართველობს.
სანამ დავითს შევადარებთ, მიშამაც დაგვარწმუნოს რომ დავითის ნახევარს მაიც გააკეთებს. ვნახოთ ბატონო, აი მიშა თუ შეძლებს ისეთი ძლიერი დატოვოს საქართველო, როგორც დავითმა დატოვა, მერე ვაქოთ და ვადიდოთ, მაგრამ ამ ეტაპზე მიშას შედარება დავით აღმაშენებლთან მე პირადად მკრეხელურად მიმაჩნია.
This post has been edited by mmb on 13 Feb 2009, 10:45 
რუსეთ-საქართველოს ომი, სინამდვილე
