რა მოხდა საქართველოში, 08.08.08

"ჩანგალი" ქვია იმ კომბინაციას, რაც რუსეთმა გაგვიკეთა: არ ვიომებდით, ოსად გადაცმული რუსი დაიპყრობდა სამაჩაბლოს და დანარჩენი რუსი ჯარი "სამშვიდობოს" როლში მოგვევლინებოდა დღევანდელ ბუფერულ ზონაში, ვიომებდით და _ რუსეთი თავის მოქალაქეების დასაცავად დაბომბავდა საქართველოს და მარშით შემოვიდოდა როქიდან და ენგურიდან და ისევ და ისევ დაიპყრობდა სამაჩაბლოს. შედეგი თითქმის ერთი და იგივეა. თუმცა პირველ ვარიანტში მგონი კიდე უფრო ქაქში ვრჩებოდით, ვიდრე ეხლა ვართ.

king depress

ბარემ ისიც დაეწერა რამდენი ადამიანი და ტექნიკა მონაწილეობდა ბრძოლებში საქართველოს მხრიდან.
თორემ გამოუვიდა რომ ჩვენგან სრული შეიარაღებული ძალები იბრძოდნენ (32 ათასი და მეტი) და რუსეთის მხრიდან ერთი საცოდავი 58-არმიის საცოდავი მეხუთედი.
არამგონია ეს ობიექტური იყოს.

Политикам США больше не нужен Саакашвили


Зачинщиком вооруженного конфликта в Южной Осетии стала Грузия, уверен Генри Киссинджер. Об этом бывший глава Госдепа США заявил на форуме экс-госсекретарей, организованном и показанном телекомпанией CNN.

Именно грузины сделали первый выстрел, но русские отреагировали излишне, считает знаменитый дипломат. Однако это не дает США повода вступать в конфронтацию с Россией, поскольку у Вашингтона и Москвы есть много вопросов, которые нужно решать сообща. "Мы нуждаемся в русских в решении иранской проблемы, в Пакистане, в других регионах", - заключил Киссинджер и посоветовал следующему президенту Соединенных Штатов по-новому выстраивать отношения с РФ. Напомним, что Генри Альфред Киссинджер возглавлял Государственный департамент во времена правления президентов Никсона и Форда, обеспечил урегулирование двух палестино-израильских конфликтов (1968 и 1973 гг.) и прекращение Вьетнамской войны, за что был удостоен Нобелевской премии мира.

Мнение Киссинджера поддержал его коллега Джеймс Бейкер, занимавший пост госсекретаря при президенте Рейгане. Он также предостерег власти США от конфронтации с Россией. "Нужно отстаивать независимость бывших стран СССР, но это и не означает, что нужно вступать в военную конфронтацию с Россией", - заявил Бейкер.

Между тем в современном Госдепартаменте, похоже, еще не установилось единства мнений относительно будущего российско-американских отношений. Так заместитель госсекретаря Уильям Бернс заявил в среду на слушаниях в Сенате, что Соединенным Штатам необходимо сотрудничать с Россией, прежде всего, в таких областях как в освоение Арктики и космоса, борьба с терроризмом и нераспространение ядерного оружия. И наше совместное будущее он оценил не только как конфронтации, но и как конкуренцию и кооперацию.

Однако уже на следующие день глава Госдепа Кондолиза Райс выступила с тезисами, совершенно противоположными сказанному Бернсом. Она обвинила российские власти в параноидальности и призвала союзников по НАТО сделать все, чтобы остановить российскую агрессию, пока "анахроничная демонстрация Россией военной силы не повернула вспять ход истории".

Днем позже Соединенные Штаты представили членам Альянса свой вариант решения этой проблемы, назвав его компромиссным. Президент Буш предложил создать в структуре НАТО спецподразделение быстрого реагирования для защиты бывших советских республик от российской угрозы. По уверению Вашингтона, такой вариант не вызовет гнева Москва.

Вашингтон был прав: в Москве его план вызвал только недоумение. "Паранойя - она и есть паранойя. Люди сами себе ужастиков нарисуют, а потом с ними начинают бороться", - так охарактеризовал инициативы США зампредседателя комитета Госдумы по международным делам Андрей Климов. Он выразил надежду, что страны НАТО до такой "дури" не дойдут. "Потому что если где-то в официальных документах они такое напишут, то тогда принятие в НАТО любого государства, близкого к РФ, мы будем рассматривать как шаг, направленный на войну с Россией", - заключил Климов.

ბაბუჯან, ამისი ნაღდად გჯერა?
დავიწყოთ იმით, რომ გაზმაზუთის ურდო, არათუ იმავე წონით კატეგორიაში არაა, რომელშიც ამერიკის შეერთებული შტატებია, არამედ საერთოდ სხვა სახეობის მიმდევარია.
აქვე შეგახსენებთ, რომ ამერიკის ერთობლივი ეროვნული პროდუქტი 24,5 პროცენტია მთელი მსოფლიოსი. საღორეთის კი შესაბამისად 1,5. განსხვავებას ვერ ამჩნევ?

სამხედრო ბიუჯეტზე და აღჭურვილობის ხარისხზე აღარას ვამბობ.

ნუ ადარებთ თითსა და საოხრეს- კორექტული არაა

საშისროების სწორი შეფასება არის საჭირო და არა "ლილიპუტიპუტის" კიჟინი.
ეს ღორები გახეული მთვრალები იგებენ ომს. მსოფლიოში არცეთ სახელმწიფოს არ ჰყავს ასეთი ჯარი, რომელიც დღეში 0,5 ლიტრა არაყზე წლობით იომებს.

აქ საუბარი გვქონდა იმაზე რომ ორმა "დერჟავამ" თხასავით წამოგვიკიდეს აგვისტოს მოვლენებში.

babuagiorgi
შენ ჩემი ვალი გაქვს

A10

გილოცავ
ძლივს არ თქვი ხეირიანი სიტყვა

ნოემბერში შარშან ასე არ ლაპარაკობდი
სხვა რამეებს ამტკიცებდი მაშინ
კაია შეცვლილხარ

nunuka2
ლინკი შეგიძლია დადო?

nunuka2
რო ვწერდი, დასავლეთს სულ ფეხებზე რომ ვკიდივართ, კრემლის აგენტად ჩამთვალეს.

პ.ს.
პრორუსულ განცხადებას კისინჯერი რო გააკეთებს...

muziri

არ შევცვლილვარ. არასოდეს სამხედრო საკითხებზე სხვანაირად არც მიფიქრია და არც I იანვარს გავვარდნილვარ ცხინვალში. გეშლები ვიღაცაში.


პოლიტიკა სხვა რამეა და წინა წლის ნოემბერზე ისევ იმ აზრის ვარ.




Presa.ge
სალომე ზურაბიშვილი: დღეს სააკაშვილის გადაყენება უფრო საშიშ სიტუაციამდე მიგვიყვანს
[გაზეთი “კომერსანტი”]
აგვისტოს ტრაგედიამ საქართველოში ბევრი რამ ერთბაშად შეცვალა. დღეს საომარი მოქმედებები დასრულებულია. ქვეყანა ცდილობს ცხოვრების ჩვეულ რიტმს დაუბრუნდეს. თუმცა ბევრი რამ ჯერ კიდევ წინ არის. რუსული ჯარების გაყვანა, ოქტომბერში ჟენევაში დაგეგმილი აფხაზეთისა და სამხრეთ-ოსეთის საკითხის განხილვა, ზოგადად, ევროკავშირსა და ნატოსთან საქართველოს მომავალი ურთიერთობა აქტუალურ თემებად რჩება.
ამ და სხვა მნიშვნელოვან საკითხებზე “ახალი კომერსანტი” პარტია “საქართველოს გზის” ლიდერს, სალომე ზურაბიშვილს ესაუბრა.

ვიდრე მთავარ თემას შევეხებით, მოკლედ იმის შესახებ, თუ რატომ დატოვეთ ნატოს წევრი ქვეყნების ელჩების შეხვედრა. რის თქმას აპირებდით სხეფერთან და რას ნიშნავს ნატოს გენერალური მდივნის ხაზგასმული უარი, შეხვედროდა არასაპარლამენტო ოპოზიციას?
- სხეფერს ჩვენთან შეხვედრაზე უარი ნამდვილად არ უთქვამს. საქართველოს ხელისუფლებამ მისი მანიპულაცია მეორედ მოახდინა. გასულ წელს, საქართველოში ვიზიტისას, ოპოზიციასთან დაგეგმილი შეხვედრის ნაცვლად, ნატოს გენერალური მდივანი სიღნაღში წაიყვანეს. ამჯერადაც იგივე სცენარი განმეორდა. როგორც ყოფილმა დიპლომატმა, კარგად ვიცი, როგორ მზადდება ამ ტიპის შეხვედრები. ვიზიტის კოორდინატორი ბულგარეთის ელჩი გახლდათ, რომელიც პირადად დამიკავშირდა შეხვედრის შესათანხმებლად. ქართულმა მხარემ კი საბჭოთა ტრადიციის თანახმად, პროგრამა ისე შეადგინა, რომ სხეფერს არასაპარლამენტო ოპოზიციასთან შეხვედრის საშუალება არ მისცა.

ისიც ცნობილია, რომ ნატოს გენერალურ მდივანსა და დელეგაციის სხვა წევრებს რადიკალურ, ”შესაძლო პრორუსულ” ოპოზიციასთან შეხვედრა არ ურჩიეს. სამაგიეროდ, დელეგაცია საპარლამენტო ოპოზიციას შეხვდა. ჩემი საპროტესტო ჟესტი ქართული მხარის ქმედების მიმართ უფრო იყო მიმართული, ვიდრე სხეფერის მიმართ. ვიმეორებ, ეს არის საბჭოთა პერიოდიდან მომდინარე თამაშები. ჩემი აზრით, როდესაც ქვეყანა ასეთ მძიმე ვითარებაში იმყოფება, მსგავსი თამაშები მიუღებელი და გულისამრევია. დღეს საქართველოს ინტერესები, საერთოდ, გვერდზეა გადადებული. ბუნებრივია, იაპ დე ჰოპ სხეფერთან სათქმელი ძალიან ბევრი მქონდა.

ზოგადად, ამ ვიზიტს როგორ შეაფასებდით, რა უთხრა მან ქართულ საზოგადოებას, რას უნდა ველოდოთ დეკემბრის სამიტისგან?
- დეკემბრის სამიტისგან პირადად, მე არაფერს ველოდები. MAP-ის მიღების დიდი შანსი გვქონდა, მაგრამ ვთვლიდი, რომ საქართველო დემოკრატიული პრინციპების დაცვის კუთხით, ნატოში გაწევრიანებისთვის მზად არ იყო. ნატოს სახელით სპეკულირება ხდებოდა. სინამდვილეში, ნატოს რეკომენდაციები არასოდეს შეგვისრულებია. პირიქით, იარაღის შესყიდვით ვიყავით დაკავებულები. მაშინ უცხოელ პარტნიორებთან ღიად დავაფიქსირე, რომ საქართველო MAP-ის მიღების ღირსეული კანდიდატი არ იყო, მაგრამ რუსეთის ფაქტორიდან გამომდინარე, MAP-ის მოპოვებას მხარს ვუჭერდი. საქართველო ამისთვის არც დღეს არის მზად.

რუსეთის ფაქტორი, ბუნებრივია, დღესაც ფიგურირებს. დიდი სურვილი მაქვს, საქართველომ MAP დამსახურებულად, საკუთარი მიღწევების საფუძველზე მიიღოს და არა რუსეთთან დაპირისპირების კონტექსტში. თუ დეკემბრის სამიტზე საქართველოს MAP-ს მიანიჭებენ, ეს მოხდება იმის სანაცვლოდ, რასაც ვერ მივიღებთ ჟენევაში. სხეფერის ვიზიტი საზოგადოებისთვის არაფრის მომცემია. იგი შემეცნებით-საინფორმაციო ხასიათს უფრო ატარებდა. ნატოს გენერალურ მდივანსა და დელეგაციის წევრებს სიტუაციის ადგილზე გაცნობა სურდათ. ნატო-საქართველოს კომისიის შექმნა ჯერ კიდევ ბრიუსელში გადაწყდა. დღევანდელ რეალობაში წინა პლანზე ევროკავშირია წამოწეული. ნატო ჩვენს დასახმარებლად რეალურ ბერკეტებს არ ფლობს.

როგორ შეაფასებთ აგვისტოს მოვლენებს, რამდენად შეიძლებოდა ამ ყველაფრის თავიდან აცილება? - ვფიქრობ, შეფასების დრო ჯერ არ დამდგარა. ვინც დღეს ამას აკეთებს, ძალიან ზერელე შეფასებებს იძლევა. ჩემთვის შეფასება, პირველ რიგში, სერიოზულ გამოძიებას ნიშნავს. ერთ-ერთი მიზეზი, რის გამოც საქართველო ვერ განვითარდა, 1990-იანი წლების მოვლენების მიმართ თვალის დახუჭვა იყო. გამოძიება არც 1991-1992 წლის სამოქალაქო ომთან დაკავშირებით ჩატარებულა და არც აფხაზეთის ომის მოვლენები გამხდარა გამოძიების ობიექტი. სერიოზული გამოძიებას კი მხოლოდ მშვიდ ვითარებაში შეიძლება ჰქონდეს ადგილი. რაც შეეხება საომარი მოქმედებების თავიდან აცილებას, ჩემი აზრით, ცხოვრებაში ყველაფრის თავიდან აცილება შეიძლება. რუსეთს აგრესიული ტონი აღიზიანებს.

როდესაც ზურგს მტკიცე, არგუმენტირებული ფაქტები გიმაგრებს, რუსეთზე მშვიდობიანი და ზრდილობიანი ტონი გაცილებით დადებითად მოქმედებს. სწორედ ასე ვიმოქმედე სამხედრო ბაზების საკითხთან დაკავშირებით. ვშიშობ, ჯარების გაყვანის პროცესში რაიმე ახალ პროვოკაციას მოაწყობენ. ზოგიერთს ხომ საკითხის გაჭიანურება იმ უბრალო მიზეზის გამო აძლევს ხელს, რომ მოსახლეობამ ყურადღება სხვა თემებზე არ გადაიტანოს. ყველას მოვუწოდებ, განსაკუთრებული სიფრთხილე გამოიჩინონ, რათა ხელი შევუწყოთ რუსეთის ჯარების გაყვანის პროცესს ( 8 აგვისტოს შემდეგ დაპყრობილ ტერიტორიებს ვგულისხმობ). კონფლიქტურ რეგიონებზე მხოლოდ ამის შემდეგ შეიძლება საუბარი.

ცხადია, დაისმება კითხვა, რატომ ვერ ავიცილეთ აგვისტოს ტრაგედია თავიდან? შესაბამისი პირების პასუხისმგებლობის საკითხიც უნდა დადგეს. მაგრამ კიდევ ვიმეორებ, დღეს საქართველოს ყოფნა-არყოფნის საკითხი დგას, თუნდაც უახლოეს წარსულში ყურება არაფერს მოგვიტანს.

ზოგიერთი ექსპერტი მიიჩნევს, რომ აგვისტოს ტრაგედიამ საქართველოს ახალი შანსი გაუჩინა, უფრო აქტიურად წავიდეს ევროკავშირისა და ნატოსკენ. რამდენად რეალისტურია ეს მოსაზრება?
- ამ მოსაზრებას ვერ დავეთანხმები. ნატოსა და ევროკავშირთან დაახლოების შანსი მანამდეც გვქონდა. მაგალითად, 7 ნოემბერს ეს შანსი ხელიდან გავუშვით. თუნდაც კონფლიქტურ რეგიონებთან მიმართებაში, უფრო სერიოზული, გონივრული სამშვიდობო გეგმები რომ შეგვემუშავებინა, დღეს ევროკავშირთან და ნატოსთან უფრო ახლოს ვიქნებოდით. ტრაგედიის ფასად ევროკავშირთან დაახლოების შანსის გაზრდაზე საუბარი “ბოლშევიკური” განაცხადის ტოლფასია. იდეოლოგიური მიზნით, ადამიანების სიკვდილს მხოლოდ ტოტალიტარული რეჟიმები ამართლებენ. ჩემთვის ნატოსა და ევროკავშირისკენ სწრაფვა არც ერთი ქართველის სიცოცხლის ფასად არ ღირს.

ამ ერთი ერთი თვის განმავლობაში რა შეიცვალა ქვეყნის შიდა ურთიერთობებში და კიდევ რა შეიძლება შეიცვალოს?
- მძიმე წუთებში ქვეყნის შიგნით ურთიერთობების დათბობა, ერის მობილიზება და გაერთიანება ყოველთვის ხდება. ეს ინსტიქტური თვითგადარჩენის ფორმას უფრო ჰგავს. სპონტანურად მომხდარი გაერთიანების შენარჩუნებაზე ჩვენ უნდა ვიზრუნოთ.

თქვენი მოწოდება – ხელისუფლება კი არ უნდა გადადგეს, არამედ, ერთიანი ძალით ვმართოთ ქვეყანა, რამდენად მისაღები იქნება სააკაშვილისთვის. შეცვლით თუ არა მესიჯს და შეუერთდებით თუ არა ოპოზიციის მთავარ მოთხოვნას - ახალი არჩევნები?
- დღეს მე არ ვსაუბრობ, როგორც ოპოზიციის წარმომადგენელი, არამედ, როგორც საზოგადოების შემადგენელი ნაწილი. სააკაშვილის გადადგომის მოთხოვნას გავიზიარებ თუა არა, ამ წუთას ნაკლებად მნიშვნელოვანია. არჩევნების დროც მოვა. ჩემი აზრით, პირველ რიგში, საპარლამენტო არჩევნები უნდა ჩატარდეს, რაც ევროკავშირის წარმომადგენლების რეალური ზედამხედველობის ქვეშ უნდა განხორციელდეს. დაახლოებით, სამიდან ექვს თვემდე პერიოდს ვგულისხმობ.

დღეს კი, საჭიროა გავაცნობიეროთ, რა მდგომარეობაში იმყოფება საქართველო. უნდა ვაღიაროთ, რომ დავმარცხდით, მოსახლეობას სიმართლე უნდა ვუთხრათ. ვფიქრობ, ჩვენი გადარჩენის გზა დღეს სააკაშვილის გადაყენება არ არის და ეს უფრო საშიშ სიტუაციამდე მიგვიყვანს. არც მისი მარტო დატოვება მეჩვენება მართებულად. მიხეილ სააკაშვილი დარწმუნებულია, რომ კვლავ შეუძლია ოპოზიციისა და საზოგადოების მოტყუება. გადარჩენის ერთადერთ საშუალებას ძალაუფლების გადანაწილებაში ვხედავ. ჩემი აზრით, სამი-ოთხი თვის განმავლობაში ქვეყანა ერთად უნდა ვმართოთ, რაც გადაწყვეტილებების ერთად მიღებას გულისხმობს. საზოგადოებასა და ხელისუფლებას შორის საჭიროა გარკვეული შეთანხმების მიღწევა. პირადად მე, ამ ქვეყნის გადარჩენაში საკუთარი წვლილის შეტანა მსურს. მიმაჩნია, რომ ერთ-ერთი ის ადამიანი ვარ, რომელიც ქვეყანას სჭირდება. საქართველოს გადარჩენა დღეს საგარეო დონეზე გადასაწყვეტ საკითხად იქცა.

უფრო კონკრეტულად, ჟენევის კონფერენციას ხომ არ გულისხმობთ?
- დიახ, ჟენევაში აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის სტატუსის განხილვას ვგულისხმობ. ძალიან ცოტა დრო გვრჩება. ქართული მხარე აბსოლუტურად ინერტულია. უცხოელი პარტნიორების მხრიდან კი ნაწილი გადაწყვეტილებებისა უკვე მიღებულია. ხმამაღალი განცხადება არ იქნება, თუ ვიტყვი, რომ ევროკავშირის ღირებულებებთან უფრო ახლოს ვდგავარ. თუმცა ევროკავშირი საქართველოს ბედს ვერ გადაწყვეტს. საქართველოს ინტერესები და პრიორიტეტები მხოლოდ ჩვენ შეგვიძლია დავიცვათ. ქართულ მხარეს კი ჯერ ეს ყველაფერი ჩამოყალიბებულიც არ აქვს. მოსახლეობა ინფორმირებული საერთოდ არ არის. თუ ქართული მხარე ჟენევაში სათანადოდ მომზადებული ვერ წარდგება, ევროპელი მეგობრები ნამდვილად ვერ დაგვეხმარებიან. ომში დამარცხებულ ქვეყანას ორჯერ მეტი ძალისხმევა სჭირდება, რათა დიპლომატიურ არენაზე მაინც მოიპოვოს გამარჯვება. სამწუხაროდ, მოსახლეობაში ასეთი მიდგომა არ არსებობს.

არასწორად ინფორმირებულობის გამო, ევროკავშირსა და კერძოდ, საფრანგეთის პრეზიდენტ სარკოზის მიმართ საქართველოს მოსახლეობის მოლოდინი გადაჭარბებული იყო. საქართველოს ხელისუფლებამ ჯერ ხელი მოაწერა დოკუმენტს, მასზე საუბარი კი შემდეგ გახდა აქტუალური. არ გამოვრიცხავ, აფხაზეთისა და სამხრეთ-ოსეთის საკითხის განხილვის დროსაც იგივე განმეორდეს. საქართველოს მოსახლობას კიდევ ერთხელ მოატყუებენ. არასასურველი შედეგები, სავარაუდოდ, ევროკავშირსა და ნაწილობრივ ამერიკას დაბრალდება. სანაცვლოდ კი საქართველოს ხელისუფლება სერიოზულ ფინანსურ დახმარებას მოითხოვს.

ანუ შეიძლება ითქვას, ოპტიმიზმის საფუძველი არ გვაქვს?
- ოპტიმიზმის საფუძველი საქმის დასრულებამდე ყოველთვის შეიძლება არსებობდეს. რეალურად კი, რაც დრო გადის, მოქმედებებისთვის ნაკლები დრო გვრჩება. მარტივ მაგალითს მოგიყვანთ. რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრმა, სერგეი ლავროვმა რუსეთის პოზიციების დაცვისა და გაძლიერების მიზნით, ბოლო დღეებში ევროპაში ვიზიტებს მოუხშირა. ამ შემთხვევაში რუსული მხარე პროფესიულად მოქმედებს. ჩვენ კი გულგრილ შთაბეჭდილებას ვტოვებთ. ჟენევის კონფერენციის შესახებ მოსახლეობა საქმის კურსში საერთოდ არ არის. ისეთი ფონია შექმნილი, თითქოს საქართველოსთვის მთავარი მხოლოდ ის არის, რა მოცულობის ფინანსურ დახმარებას მივიღებთ.

უხეშად რომ ვთქვათ, რამდენ მილიარდს მიიღებენ “შესაჭმელად”. მოგეხსენებათ, შევარდნაძის მმართველობის პერიოდიდან მოყოლებული, დღემდე საქართველოში უზარმაზარი თანხები შემოვიდა. ფინანსური დახმარებების მიღების კუთხით, საქართველო ისრაელის შემდეგ პირველი ქვეყანაა. დღეს ისრაელი მდიდარ სახელმწიფოს წარმოადგენს. ჩვენთან შემოსული თანხები კი სრულიად არამიზნობრივად დაიხარჯა.

http://presa.ge/index.php?text=news&i=4059
16:31 22.09.2008

This post has been edited by A10 on 22 Sep 2008, 18:50

გუშინ ხომ შეგაქე ერთხელ (ისც არ მოგეწონა).
დავიჯერო მაგაზე მეტი ვალი მაქვს?

babuagiorgi

13 დღე

king depress

თვითონ რუსებიც არ უარყოფენ რომ საქართველოში მიმდინარე კომპანიისას 57-ე, 58-ე, 42-ე და 43-ე არმიები მონაწილებდნენ და მაგ სტატიის ავტორს ჯერ ის წაეკითხა არმიაში რამდენი კაცია ნუ სადესანტო დივიზიებზე აღარ ვლაპარაკობ )) და ავიაციაზე

arboeli
პროფესიონალი ჯარისკაცი 3 დღეს რო ვერ გაუძლებს ომს,და ასეთები სულაც არ არის ერთეულები,ეს არის ერის ავადმყოფობის სიმპტომი.იმის შიშით,სხვამ არ გაიგოსო,თუ არ მივაჩუმათებთ ამ ავადმყოფობას,დროზე დავსვამთ დიაგნოზს და ვუმკურნალებთ,ჩვენთვის იქნება კარგი.
აბა მაშინ ვიძახოთ,რაც კარგები ვართ ....... და კიდევ-ივერია გაბრწყინდება.

13 დღე

კანონით ერთი და იგივე დანასაულზე ორი სასჯელი არ შეიძლება.
ეხლა იმაზე ხომ არ მინდა ვისაუბრო, რომ საერთოდ უსამართლოდ მივიღე ბანი.

babuagiorgi

რომის სამართალი
მართალია

აი აქ კი..”დავტორმუზდეთ”
თავიდან ავხსნა თუ ”რატომ მიიღე ის ბანი” ?
* * *
ისე
იუმორში რაფრა ხარ ხოლმე?
პერიოდულად