ძველი ტექსტია მაგრამ შეგიძლიათ იმედის მაგივრად მაესტრო ჩასვათ.
მედიის როლი სიძულვილის გაღვივებაშიA10
Vive Dieu Saint Amour!
ჯგუფი: Members
წერილები: 12705
წევრი No.: 22948
რეგისტრ.: 7-September 06
Warn: (0%)
გამოგზავნილია: 21 Nov 2007, 15:43 #7432135 ბარათი · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ვებგვერდი
--------------------------------------------------------------------------------
ეს თემა მაიძულა გამეხსნა აქ წაკითხულმა პოსტებმა იმედთან დაკავშირებით.
ზოგისთვის ეს იყო სიმართლის კარიბჭე, ზოგისთვის გაღიზიანების ფაქტორი, თუმცა ეს იყო ჩემი აზრით ის საშუალება რომლითაც ხორციელდებოდა ხალხის მიზანმიმართულად და ზომიერად შემზადება რაღაცისთვის. სიტყვაზე X საათისთვის.
ვერ იტყვი რომ ისინი ამბობდნენ ტყუილს. თუმცა რსებულ სიმართლეს წარმოგიჩენდნენ იმ კუთხით და იმ რაკურსით რომ ის ადამიანში იწვევდა აგრესიის გაღვივებას,
ვარდების რევოლუციამდე იყო გამორუსთავიორებული ხალხი.
ეხლა მოხდა ხალხსი გამოიმედება.
იმედში ნამდვილად მუშაობდნენ მასაზე მომუშავე სპეციალისტები, რომელთაც იცოპდნენ თუ რა უნდა ლეპარაკათ, როგორ, როდის, რათა მაქსიმალურად განეწყოთ მოსახლეობა ხელისუფლების საწინააღმდეგოდ.
და ვერც იმას ვიტყვი რომ მთავრობა არ აძLევდა ამის მიზეზს.
თუმცა ხშირ შემთხვევაში ზომაზე მეტად ხდებოდა არსებული პრობლემების აგრესიულად და პედალირებულად მიწოდება მოსახლეობისადმი.
თუნდაც სამების ეპიზოდი ავიღოთ
თუნდაც რიყის ეპიზოდი
თუნდაც გაჩეხილი ვენახის ეპიზოდი.
დარტყმა ვითარდებოდა სამი მიმართულებით.
სახელმწიფო ებრძვის ტრადიციულ ქართულ ფასეულობებს
ვენახს
რელიგიას
ქართულობას და ქართველობას.
ჩემი პერსონალური აზრია რომ იმედის გამორთვა 7 ნოემბერს იყო ერთადერთი რამ, რამაც შეაჩერა მოვლენების განვითარების ესკალაცია.
სხვა საკითხია თუ რა ფორმებით და რა იურიდიული ნორმების გვერდის ავლით მოხდა ეს ამბავი.
და მინდა მცირე ექსკურსი გავაკეთო.
1993 წელს რუანდაში მოწყობილ გენოციდში უდოდესი როლი ითამაშა ეწ სიძულვილის რადიომ, რადიო ერტიელემმა, რომელიც ახდენდა ახდენდა აგრესიის მუხტის დაგროვებას, ხოლო უკვე ამბოხების შემდეგ აჯანყებულებთა რაზმების მოქმედების კოორდინირებას.
შედეგად, მილიონზე მეტი ადამიანი დაიღუპა, და საწუხაროთ საკმაო დიდი ნაწილი იყო 6 წლამდე ასაკის ბავშვები. აღარაფერს ვამბობ ნაწამებ, კიდურებმოკვეთილ ხალხზე.
თუ ვინმე დაინტერესდებით თუ რა როგორ იყო, აი ლინკი.
http://www.radionetherlands.nl/features/me...s/rwanda-h.htmlhttp://www.idrc.org.sg/en/ev-108192-201-1-DO_TOPIC.htmlCharles Mironko
Because of its inflammatory rhetoric and extremist views, much has been made of the role of RTLM in the genocide of 1994. According to Des Forges (1999: 71), it was the 'sole source of news as well as the sole authority for interpreting its meaning' during the genocide. Although no one really disputes the genocidal overtones of RTLM's broadcasting, there is disagreement about the causal link between the words on the air and the violence on the ground.
Some feel that without the assistance of RTLM, the genocidaires could not have succeeded to the extent that they did. Mahmood Mandani's thesis about Tutsi as a racialized political identity cites RTLM as one of 'two propaganda organs [that] were central to this effort [recasting Tutsi as a race]' (Mandani 2001:190). The US State Department asserted that RTLM broadcasts 'ultimately had a lethal effect, calling on the Hutu majority to destroy the Tutsi minority. Experts cite RTML as an important factor in the spread of genocide in the hours and days following Habyarimana's death' (Chalk 1999: 97). Chrétien and his colleagues, authors of the most comprehensive analysis of the role of media in the genocide to date, give central importance to radio (including RTLM), saying, 'Two tools, one very modern, the other less [modern] were particularly used during the genocide against the Tutsis in Rwanda: the radio and the machete. The former to give and receive orders, the second to carry them out' (Chrétien et al. 1995: 191).