"საქართველო რაც მიწაზეა ათი იმდენი მიწაშია" - ეს სიტყვები პირველად რომ წავიკითხე დამბურძგლა, ჩვენმა სახელოვანმა გმირებმა, ჩვენმა საამაყო ისტორიამ, კულტურამ და ხელოვნებამ წამიერად გადამირბინა სისხლძარღვებში და რაღაც ერთი დიდი, როგორც სეფაშვილი იტყოდა, "უსასრულო ფიქრის" ნაწილად მაგრძნობინა თავი.
თუმცა ეხლა ვხვდები ამ სიტყვების ნამდვილ აზრს, მის მთქმელს არ დაუკონკრეტებია რომ:
"საქართველო რა მარაზმიც მიწაზეა ათი იმდენი მარაზმი მიწაშია"