გვჭირდება თუ არა ქართული ტრადიციები?, ტრადიციები და პოლიტიკა

Homo_Georgicus

კასტელის და ჯუდიჩე მილანელის წიგნებს გირჩევთ, იქ უფრო მეტია ქართულ სუფრაზე და უფრო ადრინდელი ცნობებია

This post has been edited by bochormeli on 24 Feb 2017, 23:54

ესენი ითვისებენ ყველა ტრადიციას თუ რამე ხეირს ხედავენ მასში. ვოპშემ მაგათთვის მთავარია ეს ხსენებული ხეირი და არა თვითონ ტრადიცია.
ყოველთვის რათქმაუნდა არ იყო ასე. სადღაც 2-3 შეიძლება 4(თარიღებთან არ ვმეგობრობ) საუკუნის წინ უკიდურესად იზოლაციონისტური იდეოლოგია ჰქონდათ. სანამ ერთ მშვენიერ დღეს ჰოლანდიური _სავაჭრო_ გემი არ დაადგათ და არ დაადო.
იაპონელებმა თავზე ნუ დაგვამხობთ ქვეყანასო და ტრადიციების და იზოლაციონიზმის დდც-ო. ნახევარი მემგონი დაჟე გაქრისტიანდა, რჯული შეიცვალეს რა ტრადიციაზეა ლაპარაკი. ვო და შედეგად სადღაც 20 წელიწადში ეკონომიკა ამოწიეს ტიპებმა დჟურღმულიდან.
იგივე განმეორდა მეორე მსოფლიო ომის დროს. ნამეტანი ცხვირები ჰქონდათ აპრეხილი და ტრადიციულს აწვებოდნენ რეალურად კიდევ ფეოდალური ქვეყანა იყო ჯერ კიდევ. ვოდა რომ მიხვდნენ რომ ნაციონალური სიამაყე არ იყო საკმარისი ჩამოწიეს ცხვირები და საქმეს მიხედეს. კი ვხედავთ ეხლა როგორც არიან.
მარა გენეტიკა თავისას შვება, ბოლო წლებში ისევ იზოლაციონისტური კურსი აიღეს ოფიციალურად. იყო რაღაც სიმპტომები, არ მახსოვს ეხლა ზუსტად, გამოიკვეთა ტენდენცია.

ჩემთვის ქართული ტრადიაცია არის საქართველოს როგორც სახელმწიფოს განვითარება და დაბრუნება იმ საზღვრებში რაშიც შეიქმნა და ეკუთვნის ისტორიულად.

ჩოხა თურქულია, უაზროდ ბევრი სმა ბარბაროსული, ქრისტიანობა ბერძნულ-რომაული და ა.შ.

ქართული სალიტერატურო ენა, ქართული ანბან(ები)ი, საქართველო, ქართველების განათლება ესაა ქართული ტრადიციები.