ძირითადი დარტყმა მოიგერია და მტერი გადარეკა გენო ადამიას ბრიგადამ. წითელი ხიდის მიმართულებაზე.
და შესანიშნავად იმუშავა არტილერიამ. რომელსაც ყარყარაშვილი უწევდა კოორდინაციას.
დღევანდელი გადმოსახედიდან რომ ვუყურებ რუსეთმა მაშინ იქამდე გაწელა საომარი მოქმედებები სანამ ორივე მხარემ ეწ შებრინების წერტილი არ გადალახა.
პარალელურად გაწელილმა ომმა საქართველოს ეკონომიკას დედა უტირა.
დიდძალი სისხლი დაიღვარა რაც იმის გარანტი გახდა რომ ორ ერს შორის შერიგება კაი ხანი არ მოხდებოდა.
თორე რუსეთს მარტივად შეეძლო ის ომი გაცილებით ნაკლებ დროში მოემთავრებინა.
ბოლო ბოლო ახალციხის კადრირებული დივიზიის ტექნიკას არ გადასცემდა კიტოვანს.
მაგრამ საჭირო იყო ხანგრძლივი, სისხლიანი გამომფიტავი ომი და რუსეთმა წერტილი ამ თამაშს მაშინ დაუსვა წერტილი როცა საჭიროდ მიიჩნია.
NB: წითელი ხიდი აზერების საზღვარზე არაა მარტო.
This post has been edited by A10 on 16 Mar 2010, 23:39 
16 - 17 მარტი 1993 წელი, დაკარგული შანსი
