მიშას მამული და ოცნება დიდ არმენიაზე
მშობლიურო არმენიავ ჩემო!ორ ზღვას შუა ძველისძველად
საომარი იყო ლელო -
ის გადარჩა და სახელად
ეწოდება საქართველო.
მშობლიურო ჩემო არმენიავ,
შენს საყვარელ სახელს ვფიცავ,
რომ დავიპყრობ საქართველოს,
წინაპართა ძვლებსა ვფიცავ!
მშობლიურო ჩემო არმენიავ.
შენს საყვარელ სახელს ვფიცავ,
რომ დავიცავ შენს უფლებას,
შენს უფლებას სისხლით ვიცავ!
ქართველთ რბევა, სისხლის ტბორით
შეღებილი ქართლ-კახეთი!
რაჭა-ლეჩხუმია შორით,
ახლო - მესხეთ-ჯავახეთი...
იმ წარსულთან რა ძლიერი
ანათებს აქ დროის თვალი -
რარიგად ჩანს მშვენიერი
არმენიის მომავალი!
გამარჯვების გზებით მიდის
თვითეული დღე ფრთამალი,
რომ არ ჩანდეს კვლავ იმ დიდი
სიდუხჭირის ნატამალი,
ქარმა მიანგრ-მოანგრია
ქართველთ ქვეყნის საბუდარი,
აწ სხვაგვარნი ქარნი ჰქრიან,
ჩვენ მხარე გვაქვს საკუთარი.
თუ ყოველ დღის მძაფრი ჟინი
ახალ სიმაგრეებს აგებს,
ეგ მისთვის, რომ ჩვენ ვაზგენი
მუდამ წინსვლას გვიქადაგებს.
გავიარეთ სევდისმგვრელი
გზათა სივრცე და საზღვარი,
გადავლახეთ ღამე ბნელი
და ბურუსი ყოველგვარი.
მშობლიურო ჩემო მიწავ,
შენს საყვარელ სახელს ვფიცავ,
გიცავდი და გიცავ მარად,
გიცავდი და კვლავ დაგიცავ!
· 
მხიარული სარჟები, სახელმწიფო და საზოგადო მოღვაწენი
