ჯავახკმა ნალბანდოვი მოღალატედ გამოაცხადა

ძალიან საინტერესო პრეცენდენტია.
იმ მხრივ რომ ჩვენ ხშირად ვართ ანალოგიურ სიტუაციაში და გვიჭირს რაიმე გადაწყვეტილების მიღება, ერთის მხრივ მცირე ერი ვართ და ყოველი ჩვენი თანამოქალაქე ჩვენთვის ძვირფასია და ყოველთვის გვაქვს მათი შემობრუნების იმედი, მეორეს მხრივ ეს თანამოქალაქეები უზარმაზარ ზიანს აყენებენ ქვეყანას და მის მომავალს.
სადაა ოქროს შუალედი? ალქაჯებზე ნადირობა ჯობია თუ სრული ლიბერალიზმი?
სად გადის ზღვარი? ღირს თანამემამულის საბოლოო მოკვეთა და ყველა ხიდის აფეთქება?
ძალიან რთული საკითხია...

წავიდნენ მერე. წავიდნენ.

იცხოვრონ ერევანში და შაბათ-კვირას სევანის ცქერით დატკბნენ

ეეე შენნაირი აზროვნების ხალხი რომ მომრავლდა დედაქალაქში იმიტომა რომ საბანაოდ დავდივარ სოფელ ქობულეთში და არა სოხუმში.
კარგად გაანალიზე ჩემი დაწერილი პოსტი

არ წამიკითხავს ნალბანდოვის ეს მოსაზრება ე.წ. სადავო ეკლესიებზე, მაგრამ თუ ეგრე თქვა, ძალიან კარგის უთქვამს. ისე მე პირადად მომხრე ვარ, რომ ყველა სადავო ეკლესიის კუთვნილების შესახებ ორივე მხარის ისტორიკოსებმა იმუშაონ ერთობლივად და რაც მართლა სომხურია იყოს მაგათი, რაც ჩვენი ჩვენ მივხედოთ, ოღონდ მივხედოთ!!! ნაღდად არ მინდა სომხურ ეკლესიაში ლოცვების კითხვა!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! და სომხური წარწერების ჩიჩქვნა და გადაქართულება. და კიდევ მაგათ რომ დავემგვანოთ მიმტაცებლობაში. ისე აღსანიშნავია რომ ძალიან ბევრი ქართული ისტორიული ეკლესია (რომელზედაც არ გვედავებიან) სავალალო დღეშია და მაგათი მოვლა პატრონობა ჯობია სომეხ ფლიდებთან უაზრო ქიშპობას. სომხების ხრიკები კარგად ვიცი ეგენი ცდილობდნენ ქართული კვალის გაქრობას და გასომხურებას ბევრი ქართული ტაძრის, დღევანდელი თურქეთის ტერიტორიაზეც და საქართველოშიც. მაგრამ ეგ ადვილი დასადგენია დღევანდელი საექსპერტო ტექნოლოგიების მოშველიებით. რაც დადასტურდება რომ ქართულია მართლა კბილებით დავიცავ რაც არა და სომხებს ნაღდად არ დავემსგავსები!!

არა რა, ხალხი მანც ვერ იკავებს თავს "სიძულვილის ენისგან"

ყველაფერზე საუბარი შეიძლება, ყველა პრეტენზიის წაყენება შეიძლება შეურაცხყოფის მიყენების გარეშეც.

მაგრამ ეს არ გამოგვდის მაინც.

თემას მალე მივხურავ, უსიამოვნო საკითხავია.

This post has been edited by Geronti on 4 Aug 2010, 18:34