ხორცის დამუშავებას ევროპაშიც და აზიაშიც ძროხის გაზრდით იწყებენ.
აჭმევენ და ასმევენ ისეთ რამეებს დაკვლის შემდეგ ხორცი ნაზი და რბილი იყოს. რო დადებ ტაფაზე ან გრილზე 2 წუთში მზად უნდა იყოს საჭმელად.
ჩვენთან ჯერ თუ არ მოხარშე და მერე არ შეწვი, კანიბალი უნდა იყო რო ჭამო, ხორცი ისე მაგარია.
მიუხედავად იმისა, რომ ხინკლის მსგავსი კერძი მსოფლიოს თითქმის ყველა ეროვნულ კულინარიაშია, სხვადასხვა ვარიაციებით, ხინკალი ნამდვილად ჩვენი ეროვნული კერძია, ძირათი შეძავებული.
მე მონღოლეთში მიჭამია ცხვრის ხორცით გაკეთებული ორთქლზე მოხარშული ხინკლის მაგვარი კერძი, ოღონდ პირმოუკვრელი, მონღოლები ''ბოზებს" ეძახიან, ძალიან გემრიელია.
იაპონიაშიც გავასინჯე ბრინჯის ფქვილით გაკეთებული ხინკლის მაგვარი კერძი, მაგრად მომეწონა, ბრინჯით და ბოსტნეულით შეზავებული.
რაც შეეხება ხაშლამას და ყაურმას, ქართული არაა, მაგრამ ჩვენს წინაპრებს რომ ეეშმაკათ და ქართული სახელი დაერქმიათ, კი იქნებოდა ეროვნული.
ფაქტიურად მსოფლიოს ყველა ქვეყანაში მეტ-ნაკლებად ერთნაირი კერძები კეთდება ხორცისგან, სხვადასხვა სანელებლებით შეზავებული, რომელ ქვეყანაშიც რა სანელებელს იყენებენ, იმის მიხედვით.
ზოგადად ეროვნულ კულინარიას სულ სჭირდება აფდეითი, გადახალისება და განვითარება. სხვისგან რამის სწავლა, გადმოღება. ისე კვდება ყველაფერი, განვითარება და განახლება ყველაფერს სჭირდება, მათ შორის ყულინარიასაც. აწი თუ მიხედავთ ამ საქმეს კაია.
მე მაგრად მიყვარს კულინარია, გურმანი ვარ და ჩემს ცოლზე უკეთესად ვაკეთებ ბევრ რამეებს.
ისე მიშამ მოზომვა არ იცის რათქვას და როგორ თქვას, არაფერი ვიცით ხორცისო არ უნდა ეთქვა, მთლად მასე არაა საქმე.
· 
მიშა-ქართველებმა უნდა განვავითაროთ, საკუთარი სამზარეულო 
