ლექსი :
მგლებეავტორი :
200000 ( შემწვარი გოჭისფერი მგელი )
მე ძლიერ მიყვარს ფორუმის მგლების,
ცადამბჯენიდან ყოველდღე სმენა,
ამაყი გრძნობა ბოზების ხოცვის,
მათი დაკბენის არროს მოთმენა.
ბოზთ სიძულვილით მევსება გული,
დღეები რბიან ჩვენ არ ვბერდებით !
და ჩვენს ფორუმზე კლავაც ვბრუნდებით,
თემებით
ბურზოს განახსნევებით

ასეთია ჩვენი ცხოვრება,
ბოზებს მე ხოცვით არ ვეძნელები,
მაგრამ მე მუდამ მემახსოვრება,
უსათაუროს მგლებეეს თემები.
მგლებო! მე ვხედავ... ვხედავ თქვენს თათებს,
ღონივრად დაკრულს ბოზთა თავსხმაში
იელვებს, ქრება და კვლავ იელვებს
თქვენი ეშვები , სრულ სიბნელეში...
ამიტომ მიყვარს ფორუმის მგლების,
ცადამბჯენიდან ყოველდღე სმენა,
ამაყი გრძნობა ბოზების ხოცვის,
მათი გვამების წყებად დაწვენა !
ბოზს ! ამნაირ ბოზს დღეს ყველა მგელი,
თავისი დიდი თათით დატორავს.
როგორმე ბოზი თუკი გადარჩა,
მყისვე სხვა მგელი უცებ დაკოდავს!
არის გზა, არის ნელი თამაში...
და ჩვენ მივდივართ ერთად სულ ერთად,
და დღეს ერთად ვართ , პოლიტიკაში,
ბოზების დედის ჩვენ მოსატყვნელად.
მიყვარდა მაშინ , მართობდა მაშინ,
მე ყველა ბოზის , ტკივილ-გოდება,
ჩვენი ტორები , მათ სისხლ მიმხმარი,
ყმუილის ქარით გამოქროება.
მიხარის ახლა, ისე მიხარის,
ვით უბინაოს - ყოფნა ბინაში...
ფორუმის მგლების მომყვება გუნდი,
და და მარტო არ ვარ მე მათ წინაშე.
ბოზს ! ამნაირ ბოზს დღეს ყველა მგელი,
თავისი დიდი თათით დატორავს.
როგორმე ბოზი თუკი გადარჩა,
მყისვე სხვა მგელი უცებ დაკოდავს.
გალაკტიონ კიდე მაპატიე

პოეზიის საღამო :
Starsailor, NikoloZoid This post has been edited by 200000 on 18 Apr 2011, 10:39