იმას რო ხალხი დაიღუპა და არავის ეღადავება ამ სიტუაციაზე
სადაც იყო და ვინც ღადაობდა იმასაც ეხება რო არაა საღადაო და მაგიტო ვართ კარგ დღეში
სტყუი
ჩვენ ყველანი "ვსტყუით"
7 წელია, 20 წელია, 200 წელია თAვს ვიტყუებთ
დასაბამიდან თავს ვიტყუებთ
პირველი ქართველის გაჩენიდან თავს ვიტყუებთ რო ყველაფერი კარგადაა და უბრალოდ ყურადღებას არ ვაქცევთ
ხრამში რო გადავიჩეხოთ იქაური ტალახიც მოგვეწონება
ჩვენს ნიჭს ისევე როგორც ჩვენი თავმოყვარეობის სიმდაბლის დონეს საზღვარი არ აქვს
იმდენად შეუძლია ნებისმიერს გათელოს ჩვენი თAვმოყვარეობა (ზოგადად და არა პიროვნულად) რომ უსაზღვროა მაინც და აღარავინ ვუყურებთ
განა გალაქტიკის ბოლოს მოვძებნით რო წარმოვიდგინოთ?
ვერა
ისევეა ზუსტად
რაღა აზრი აქვს ჩვენს ღირსებაზე ლაპარაკს, როცა გვაწყობს ყველაზე ღირსეული ხალხი ვართ, როცა არა და რუსებს დავცინოთ
ამიტომ მგონია რო არასდროს გადავშენდებით, მაგრამ ვაი ასეთ პირობებში ცხოვრებას
ჯინსიანი ზონდერები
