badriko
Crazy Member
ჯგუფი: Members
წერილები: 4462
წევრი No.: 46866
რეგისტრ.: 15-November 07
|
#26058039 · 19 Jun 2011, 20:19 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი
ilelagi,
რაც დავწერე, იმას დავამატებ.
აჰა, ამონაწერი ერთ-ერთი ფორუმიდან :
Posted 13 August 2007 - 02:16 PM
საქართველოს ფალსიფიკატორთაგან მომავალში ვამხელ ფრანგ ქართველებს (ამჟამად პენსიაზე მყოფი გიორგი შარაშიძე // Georges Charachidze (მოკვდა შარშანწინ, - ბადრიკო, 2011 წ); თორნიკე გორდაძე), ქართველებს (ნოდარ ლომოური, ედ. ხოშტარია-ბროსე, ზურაბ პაპასკირი, ესენი აფსილ-აბაზგებში აფსუების წინაპრებს ხედავენ. აფსილ-აბაზგები კი ცხოვრობდნენ ფაზისთან და ჩრდილოეთით. მაშ რას ვერჩით აფსუებს ?! აი, ამიტომ მოვიხელთებ ამათზეც დროს და ვამხელ), ასევე ვორონოვი, ჯორჯ ჰიუიტი, აფსუები (აჩუგბა, კუპრავა)...
სხვათაშორის, ადრე გორდაძეს საქართველომ დაფინანსება შეუწყვიტა, ასევე ქართველი წარმოშობის ფრანგმა კემულარიამაც (უთხრა, მანქანები რეცხე და ფული თავად იშოვეო !). ეტყობა, ამაზე გაბრაზდა და თბილისში გაფრენა გადაწყვიტა.
შემდეგ ბორდოში მიიწვიეს და კარგადაც სწავლობდა. იმისათვის, რომ იქ და პარიზშიც ანტიქართველი მეცნიერების (მურადიანი, კოლას, ურჟევიჩი, რადვანი) მხარდაჭერა მოეპოვებინა, მას უნდა ელანძღა არა მარტო ზვიადი, არამედ საქართველო, და ქართველი ერი. დაეწამებინა ჩვენვის, რომ ქართველები ნაციონალისტები არიან, ჩაგრავენ ეროვნულ უმცირესობებს, უწოდებენ მათ "უმადურ სტუმრებს". მაშინ გაწევრიანდა ის ასოციაციაში, რომელიც იკვლევს ნაციონალიზმს და ეს ქართული ნაციონალიზმის შემსწავლელი "ექსპერტი" გახდა. ასე გადაწყვიტა აქ, პარიზში, პურის ჭამა, ჩვენი უბედურების ფონზე...
ასეც გვხვდება, სპიკერ ბურჯანაძეს განა ეს გორდაძე არ დაყვებოდა ხშირად პარიზში ? რატომ? ალბათ, იმიტომ, რომ ორივენი ქუთაისლები არიან. სხვა ახსნას ვერ ვხედავ.
აი, როცა 10 წლის წინ ვამხილე შარლ ურჟევიჩი "ახალგაზრდა ივერიელში", მოხდა ისე, რომ ეს ნაძირალა გადააყენეს შევარდნაძეს მრჩევლის თანამდებობიდან. გორდაძეზე აქამდე არაფერი მითქვამს, მაგრამ სამჯერ გავაფრთხილე, რომ თუ გააგრძელებდა ანტიქართულ გამოხდომებს, ქართველებს გავაცნობდი მის ნამდვილ, ქართველთაგან დამალულ შემოქმედებას. ერთი პერიოდი დუმდა, მაგრამ მერე 2006 წელს კვლავ შესტოპა, კვლავ დავერიე პარიზულ კონფერენციებზე და ვუთხარი, რომ უკვე დავწერდი მასზე. მასზე ვწერ ცალკე წიგნში, აქ კი ზოგიერთ რამეებს მიკლედ დავდებ. აი, მაგალითად, რას აბრალებს ქართველ ხალხს : სხვა ეროვნულ უმცირესობებს ქართველები "უმადურ სტუმრებს" უწოდებენო .
არადა ამ იდიოტმა განა არ იცის ქართული ?! იცის ! ჰოდა განა ქართული ერთადერთი ენა არ არის, რომელიც აიგივებს სიტყვებს "უცხოელი" და საუცხოო" ? ქართველისთვის უცხოელი სტუმარი მუდამ ღვთისგან მოვლენილი, საუცხოო, ფრიადი სტუმარი იყო, და ამიტომაა, რამ საქართველოში ცხოვრობს 80-მდე ეროვნება. ფრანგულად კი, მაგალითად, სიტყვა უცხოელს აქვს უფრო უარყოფითი კონოტაცია. და ეს გორდაძე ფრანგებს უმტკიცებს კონფერენციებზე ამას :
La Géorgie
et ses « hôtes ingrats » (ანუ "უმადური სტუმრები", - ბადრიკო)
par Thornike Gordadze
En 1924 paraît le roman de Mikheil Djavakhichvili (1880-
1937) Jaqos Khiznebi, dont l’intrigue a pour toile de fond l’abolition du servage dans un village de Kartlie. Un Ossète, Jaqo, réussit à s’emparer de la richesse du noble et décadent Géorgien Teimuraz Xevistavi, dont les parents l’avaient accueilli généreusement
sur leurs terres en tant que fugitif-journalier (khizani). Le rustre et
sauvage Jaqo lui prend tout, y compris sa femme et son nom de famille issu de la noblesse1, et l’accule au suicide. La publication coïncidait avec la proclamation à Tskhinvali de la Région autonome d’Ossétie du Sud. Aucun ouvrage de la littérature e Variations
Les vestiges historiques et les lieux de mémoire diront la vérité, diront qui occupait ces lieux dans le passé et qui les occupe aujourd’hui. Tout comme ces pierres, les monastères, les cathédrales et d’autres édifices hurlent que dans le passé les Géorgiens vivaient ici.
Ilia Tchavtchavadze (1837-1907), Kvata Ghaghadi ქვათა ღაღადი [Les pierres hurlantes]
აქ წერს, რომ მიხეილ ჯავახიშვილის "ჯაყოს ხიზნებში", კერძოდ ჯაყოში ნაციონალისტმა ჯავახიშვილმა იგულისხმა ოსი, რომელიც ყველაფერს (მათ შორის ცოლსაცო) ართმევს ქართველ თეიმურაზ ხევისთავს და ეს უკანასკნელი თავსაც იკლავსო. ილიას მიხედვით კი აქ ყველაფერი ქართულია, ოსები ხიზნებად მიიღეს ქართველებმაო. აი, ასეთია ჯავახიშვილის და ილიას მსოფლმხედველობაო (ე. ი. ნაციონალისტური). ამას გორდაძე უყვება ფრანგებს, რომელთათვის ფრანგი შეიძლება იყოს ზანგიც, არაბიც. ამიტომ ფრანგი ჯაყოს ისე ვერ გაიგებს, როგორც ქართველი. ფრანგისთვის ჯაყო მოიგონა ნაციონალისტმა კ. გამსახურდიამ. ეს ალეგორიული შესავალი გორდაძეს სჭირდება იმისათვის, რომ მერე ქართველთა ნაციონალიზმზე ("უმადური სტუმრები") ესაუბროს ფრანგს.
შემდეგ წერს, რომ საქართველოში დიდგვაროვნები იყვნენ პრაქტიკულად ქართველები, სომხები კი ფულს ფლობდნენო. ზემოხსენებული ქართველი მწერლების მიხედვით კი
C’est que l’auteur
touchait du doigt l’épineuse question de l’autochtonie en Géorgie : les Ossètes,
même si leur présence est attestée depuis au moins trois siècles, restent (ainsi que
les Arméniens, les Azéris, les Grecs, etc.) « étrangers », au mieux des stumrebi
(invités) sur la terre géorgienne, et les maspindzeli (hôtes) géorgiens sont, dans le
livre, punis de leur générosité. Le grand narratif national(iste) géorgien, à la fois
alimenté par l’historiographie nationale et inspirateur de celle-ci, assigne ce statut
d’étranger à tous ces gadamt’ielebi (ceux d’au-delà des montagnes), en soulignant
avec insistance la date de leur arrivée sur la terre géorgienne2. Cette dialectique
de l’hôte et de l’invité, si populaire dans la culture des peuples caucasiens et qui a
laissé son empreinte sur l’historiographie géorgienne, a le plus souvent eu pour effet
(il existe, il est vrai, des exceptions intéressantes, comme on le verra plus loin)
d’irriter les autres groupes ethniques installés en Géorgie depuis plusieurs générations,
voire plusieurs siècles, a accentué leur isolement et stimulé leurs revendications.
Dans de nombreux cas, elle a aussi créé des sentiments de frustration et
donné une expression radicale au nationalisme du groupe dominant – les Géorgiens.
Il faut néanmoins souligner le rôle joué dans ce processus par deux siècles de domination
russe e
Les Géorgiens, nobles, civilisés et européens, sont
ainsi opposés aux autres peuples du Caucase : musulmans turcophones (Azéris),
peuple « marchand » (Arméniens) et toute la kyrielle des peuples montagnards
« guerriers » tels que Tchétchènes, Tcherkesses, Abkhazes etc. La Géorgie étant
définie, par le récit national, comme une terre généreuse pour tous les persécutés
de la région (qui au surplus n’ont pas la chance d’habiter un territoire aussi agréable,
avec accès à la mer), la peur de la convoitise est immense. Celle-ci peut être particulièrement
pernicieuse quand les « invités », ayant profité de cette hospitalité
pendant plusieurs générations, se comportent comme s’ils étaient chez eux, réclament
La Géorgie et ses « hôtes ingrats » — 163
2. Ce sont les années 1830 pour les Arméniens de Javakheti, 1860 pour ceux d’Abkhazie, le XVIIe siècle pour les Ossètes, il
y a vingt-six siècles pour les juifs, etc.
3. Cette thèse est bien résumée dans G. Jorjoliani, S. Lekichvili, L. Toidze, E. Xochtaria-Brosset, Istoritcheskie i Polititchesko-
Pravovye Aspekty Konflikta v Abxazii [Les aspects historiques, politiques et juridiques du conflit en Abkhazie], Tbilissi,
Samchoblo, 1993.
Le nationalisme géorgien a tenté, à partir de la seconde moitié du XIXe siècle,de réaliser la coïncidence des frontières ethniques et politiques, en cherchant à établir un État indépendant vis-à-vis de l’Empire tsariste, puis de l’Union soviétique.
(...) c’est autour de cette notion que s’organisent et se négocient
les rapports entre les groupes ethniques, ou plus exactement entre le groupe
ethnique dominant (les Géorgiens) et les autres, qualifiés de « minorités ethniques ».
qualité de
citoyens des arménophones de Javakheti ou des turcophones du Kvemo Kartli, mais
celle de « géorgiens » leur est refusée. D’après le dernier recensement de la population
(1989), environ 30 % des citoyens de la Géorgie ne seraient pas géorgiens9.
(...)
de Javakheti qui compte 90 % d’Arméniens, de l’Ossétie du Sud qui compte 65%
d’Ossètes, etc.), les Géorgiens jouissent du statut de peuple autochtone. Pour le justifier, le discours nationaliste géorgien, qui revendique le monopole de l’espace public de discussion sur la communauté, recourt à l’imaginaire historique
(...) En Géorgie, l’invention nationaliste du passé se fait par un récit historique11
(...)
Il n’existe pas de critère culturel valable pour
La Géorgie et ses « hôtes ingrats » — 165
ერთგან იმოწმებს თავის (ასევე სხვა ნაშრომებს, რომლებიც არ უდგება საქართველოს, მაგრამ უდგება ამერიკას) ნაშრომს :
10. Voir T. Gordadze, « Critique d’une illusion : l’invention du passé géorgien », mémoire de DEA, Institut d’études politiques
de Paris, 1997.
11. Voir J. Armstrong, Nations before Nationalism, Chapel Hill, University of North Carolina Press, 1982 et A.D. Smith, The
Ethnic Origins of Nations, Oxford, Blackwell, 1986.
აი, სვან-მეგრელების ავტოხტონობაზე კი ქართველი ნაციონალისტები კრინტს არ ძრავენო :
Mais leur (les Svan, les Adjar ou les Mengréliens et les autres Géorgiens)autochtonie n’est jamais remise en cause.
სხვა ეროვნული უმცირესობები კი, ჩემო ფრანგებო, ქართველებს არ მიაჩნიათ ქართველებად, თქვენ კი ფრანგებში ზანგები და არაბებიც გყავთო. აი, თქვენ დემოკრატები ხართ, ქართველები კი ნაციონალისტები არიან და არ აძლევენ სხვა ეთნოსებს ქარველობასო. აი, ასე ატყუებს ნაძირალა გორდაძე ფრანგებს, არ ეუბნება, რომ ეს თავად აფსუებს, ოსებს, თათრებს, სომხებს და სხვებს არ სურთ ქართველად იწოდებოდეს.
გორდაძე ერთმანეთში ურევს საფრანგეთის ეკონომიკური ბუმით თვალებდაბრმავებული არაფრანგების სურვილს იყოს ფრანგი და რუსეთისგან გაჭყლეტილი საქართველოს ეკონომიური პრობლემებითა და რუსული გამთიშველი პოლიტიკის წყალობით ქართველებზე გაავებული არაქართველთა ნაწილის სურვილს არ იყოს ქართველი, მეტიც, წაართვას საქართველოს მიწები :
tous les groupes ethniques puisque, d’un autre côté, les Ossètes, les Kistes (descendants des Tchétchènes installés en Géorgie) ou même les juifs sont considérés comme non géorgiens, même si le géorgien est très souvent leur langue maternelle. Pour expliquer cette « bizarrerie », il faut faire un détour par l’autochtonie.
L’une des composantes de la théorie locale de l’ethnicité est l’adéquation
entre le « peuple » (nation, ethnie...), le territoire, et l’unité politique de ce peuple en tant qu’État ou autre type d’organisation (voir le programme du PRUG cité plus haut). Le peuple qui s’autodétermine sur un territoire donné est inévitablement un peuple autochtone. En Géorgie, seuls sont autochtones les citoyens ethniquement géorgiens et, inversement, tous les autochtones sont géorgiens. Les
Mengréliens, les Svan et les Adjar sont considérés comme autochtones, donc ils font
à tout jamais partie du peuple géorgien. Selon cette logique, les juifs géorgiens peuvent
s’autodéterminer en Israël et les Grecs en Grèce, même si la présence de ces
deux communautés en Géorgie est bien antérieure à la naissance d’Israël ou de la
Grèce moderne.
ქართველი ნაციონალისტების მიხედვითო, წერს გორდაძე, საქართველოში მცხოვრებ ყველა არაქართველს თავისი სამშობლო აქვსო :
Chacune des « minorités ethniques » aurait une « patrie historique
» (Israël, l’Arménie, la Russie, l’Azerbaïdjan, l’Ossétie du Nord). მხოლოდ აფხაზებზე დაუშვეს გამონაკლისიო: Toutefois, une exception a été admise récemment : après la défaite des troupes gouvernementales
en Abkhazie13, les Abkhazes sont également considérés comme autochtones (avec les Géorgiens) dans « leur » région. C’est le seul argument « raisonnable» qui permette d’accepter l’autonomie abkhaze en Géorgie.
აშაყირებს ილიასა და გიორგი შერვაშიძის მართალ სიტყვებს : « Nous pensons que la dégénérescence de la nation commence quand la nation oublie son histoire», écrivait le leader des tergdaleulni, Ilia Tchavtchavadze20. Un autre tergdaleuli,
Guiorgui Chervachidze, écrivain et fils du dernier prince d’Abkhazie, écrivait : « Notre patrie a connu par le passé une grande réussite culturelle, mais notre histoire
s’est figée à un moment fatal où nous avons perdu notre chemin naturel. Oui, nous pouvons déclarer sans hésitation que, sans la malédiction du destin, nous aurions même pu devancer l’Europe. Car à l’époque où l’apôtre André prêchait chez nous la religion chrétienne, les ducs d’Europe, vêtus de peaux de boeufs, chassaient dans les forêts.[...] Nous avons conservé notre culture, toujours luttant, jusqu’au
règne de Thamar, âge d’or de l’Ibérie [ancien nom de la Géorgie]. "
არ წერს, რომ გიორგი შერვაშიძე აფხაზია და რომ ქართველი პატრიოტია, რომ ეს აფხაზმა თქვა ქართველები ევროპელებზე უფრო ცივილიზებულები არიანო. გორდაძე ფრანგებს უქმნის შთაბეჭდილებას, რომ ქართველი (და არა აფხაზიო) გიორგი შერვაშიძე ქართველებს არა მარტო აფხაზებზე, ოსებზე, ებრაელებზე... არამედ ევროიპელებზე მაღლაც აყენებსო...
აქ გორდაზე აფსილ-აბაზგების ქართველურობას უშაყირებს ობიექტურ ქართველ მეცნიერებს და მიანიშნებს, რომ ქართველები აფხაზებს ართმევენ წარსულსო, მიუთითებენ აფხაზებს, რომ მონგოლეთიდან მოვიდნენ და აი, ამ გაწამაწიით დაიწყოო ომი : Ainsi, toute l’historiographie
géorgienne de la période soviétique (de P. Ingoroqva à M. Lortkipanidze) seconsacre à la tâche ardue de démontrer que les mêmes Apsiles et Abazgues ainsique les Heniokh (tribus vivant sur le territoire de l’actuelle Abkhazie) étaient destribus proto-géorgiennes (kartvéliennes) qui, en réalisant une fusion avec d’autres
tribus de même nature (laz-mengréliens, svanes et kartes), ont contribué à la création de « l’ethnos géorgien ». Ces querelles ont été un véritable prélude à la guerre abkhazo-géorgienne. Elles ont même permis à certains savants zélés d’indiquer aux groupes ethniques concurrents leur « patrie véritable », qui selon les goûts pouvait
se situer soit en Mésopotamie, soit en Mongolie....
აქ ბოროტი კუთხით უთითებს ამასაც : 20. Ilia Tchavtchavadze, « Eri da Istoria » [Nation et histoire], 1888, dans Rtcheouli Natserebi, Tbilissi, 1988, p. 622; 21. G. Chervachidze, « Mze Tavisouplebisa » [Le soleil de la libération], Sakartvelo n° 37 (140), 1917)
აფხაზებს კი მიანიჭეს აბორიგენის სტატუსი, მაგრამ ეს მხოლოდ სიტყვა იყოო : Même si le statut autochtone a été concédé aux Abkhazes, cela ne prouve nullement que le concept soit devenu inopérant dans la politique géorgienne. Au contraire, il demeure fortement ancré dans les esprits et fait partie de la culture politique locale.
წერს, რომ ომის შემდეგაც აფხაზები აფხაზეთში უმცირესობაში არიანო, თუმცა ეხლა თანამდებობები სულ მათ მიისაკუთრესო, გაიძახიან (ქართველების მსგავსადო), რომ ეს "ჩვენი მიწა" არისო.
Fortement minoritaires avant la guerre (17,5 %), les Abkhazes n’ont
pas encore atteint la majorité absolue (d’après nos estimations, ils représentent entre
35 et 40 % de la population totale de la région) malgré le départ des Géorgiens.
ერთგან იმოწმებს თავის კუდს :
28. Voir G. Nodia (dir.), Tchkoua vaisagan [La sagesse au prix du malheur], Tbilissi, 1997.
მურადიანის და პარიზელი ანტიქართველი მეცნიერების გულის მოსაგებად წერს, რომ აზერბაიჯანლები (სომხებზე არაფერს წერს), ქართველების მსგავსად ატრიალებენ ავტოხტონობის თეზისსო : Ainsi, le but de l’historiographie azerbaïdjanais soviétique et post-soviétique fut la démonstration de l’autochtonie des Azéris, qui parlent un idiome turc (les Turcs étant par définition allogènes dans le Caucase) : on y invoque un « fonds génétique» caucasien (Albanais du Caucase) qui serait resté inchangé avec l’adoption de la langue turque. Voir A. Sumbat-Zadeh,
Azerbaidjancy, etnogenez i formirovanie naroda [Les Azerbaïdjanais, l’ethnogenèse et la formation d’un peuple], Bakou, Académie
des sciences d’Azerbaïdjan, Institut d’histoire et d’orientalisme, 1990.
176 — Critique internationale n°10 - janvier 2001
------
როგორც ვხედავთ, ისევ ქართველების ბრალია ყველაფერი, ქართველებმა მოიგონეს აფხაზ-ოსთა მოსულობის თეზისები ასევე ქართველთა ავტოხტონურობის თეზისი და ამის გამო წამოშლილან, თურმე, მშვიდობიანი ოსები და აფხაზები.
მაინტერესებს, მიხეილ ჯავახიშვილმა ჯაყოში მართლა ოსი იგულისხმა (როგორც "ნაციონალისტ" ქართველ მწერალს აბრალებს გორდაძე) თუ, მაგალითად, რუსი ? იქნებ არავინ უგულისხმია ?
არასწორად მახსოვდა და ზემოთ დავწერე, რომ ჯაყოში გორდაძემ იგულისხმა ქართველი.
ეხლა რომ ვნახე გორდაძეს ციტატა, ვხედავ, ქართველ ჯავახიშვილს მიაწერა, რომ ჯაყოში იგულისხმება ოსი.
ასე გამოიყვანა ნაციონალისტად : ჯავახიშვილი.
ასევე : ილია, პ. ინგოროყვა, ილია მეორეც კი, რომელმაც ქართველის მკვლელი დაწყევლაო.
ტყუილსა და მართალს ერთმანეთში ურევს და გვაბოზებს ფრანგებში.
This post has been edited by badriko on 19 Jun 2011, 20:46
--------------------
მე მედრებით, ბადრიკოს, თქვე უბადრუკო ნაცებო?!
ნაცი უკვე სექტაც არაა, პათოლოგიაა.
ენით მედასავლეთენი, საქმით პრორუსები !
ვოვას პოლეზნი მერზავცები!
საქართვ. ტერიტ. მთლიანობის აღდგენა გადის ამ მთლიანობის დამანგრეველი ნაცსექტის და მისი ბელადის სრულ იზოლაციაზე.
|
ერიკ ფურნიე მოკლედ ოსებიო რატომ ამოჟლიტეთო?, და სოსომ გაუხურა მერე ცინცაძემ
