23 წელი მერაბ კოსტავას ტრაგიკული გარდაცვალებიდან, იხსნება უზერ ლეონის თხოვნით

LEON_

რაც თქვენ მანდ დაწერეთ, მე პირველად გავიგე, დღემდე ნამდვილად არ ვიცოდი რა მოხდა ქუთაისში, მაგრამ ზოგიერთი დეტალის გამოკლებით ძალიან ჰგავს სიმართლეს. ჩემთვის მაინც საეჭვოა ზურაბ ჭავჭავაძის ასეთი დამოკიდებულება თამარისადმი. მხედველობაში მაქვს თამართან კონფლიქტში შესვლა და შეპასუხება. ბოლო დროს სულ ზურაბი მართავდა იმ ნივას და ლამის პირად მძღოლად იყო ქცეული. მახსოვს მოსკოვშიც იყვნენ ერთად რაღაც კონფერენციაზე და ზურაბი ზრუნავდა თამარზე. ახლა პურმარილი მერაბს ხომ უყვარდა და უყვარდა. ზურაც არ გაურბოდა მოლხენას. ხუთი ექვსი წლის წინ ზურაბი ყვარელიდან ნასვამი წამოვიდა თავისი თეთრი გაზ 24-ით და საგარეჯოში ისე შეასკდა ბოძს რომ მანქანა გადასახდები გახდა. მამამის ნიკოს მაშინ ხელი მოსტყდა და ორივენი სასწაულით გადარჩნენ ცოცხლები.

იმ დროს თამარი და ზურა ჯერ ერთმანეთს არ იცნობდნენ. მე ორივესთან ვმეგობრობდი. ნიკოც იქავე ლარსის ქუჩაზე ცხოვრობდა მეზობლები იყვნენ. მე მაშინ ორივესთან დავდიოდი ოჯახში. ვერაფრით ვერ წარმოვიდგენდი თუ ზურაბი პოლიტიკაში ჩაებმებოდა. ყოველთვის წინააღმდეგი იყო. როცა 1987 წელს ჭავჭავაძის საზოგადოება შეიქმნა ზურაბი ჯერ ამ საზოგადოების წევრიც არ იყო. მერე სადსღაც 1988 წელს თამართან ვიყავი სახლში და იქ ზურაც რომ დავინახე ძალიან გამიკვირდა. ბოლოს თნდათან ძალიან დაუახლოვდა თამარს და გვერდიდან აღარ შორდებოდა. ერთის მხრივ ეს გამიხარდა კიდეც იმიტომ, რომ თამარს კაგებე ათას იდიოტს ახვევდა თავს და ამ გარემოცვის გამო ბევრს ვჩხუბობდი ზურაბი ყოველ შემთხვევაში ძალიან მოწესრიგებული განათლებული და საყვარელი კაცი იყო. თვითონ ზურასაც აბრალებდნენ კაგებეს აგენტიაო, მაგრამ ძალიან დიდი ხანი ვიცნობდი და ამ მხრივ მისი შიში არ მქონდა.

თამარი მანამ სანამ გორბაჩოვი მერაბ კოსტავას გია ჭანტურიას და სხვა პოლიტპატიმრებს გამოუშვებდა რამდენიმე წლის განმავლობაში საქართველოს მთავარ ეროვნულ ლიდერად ითვლებოდა. ეს ჯერ არ იყო ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობა, მაგრამ ეროვნული დისიდენტური და სტუდენტური მოძრაობა ნამდვილად იყო. ძალიან ნიჭიერი ადამიანები როგორც წესი ძალიან უცნაურებიც არიან ხოლმე, მოცარტი იყო უცნაურად ცერცეტა, აინშტაინი ისეთი გონებაჩლუნგი რომ სკოლაში სწავლა უჭირდა. თამარის უცნარობებზე უკვე წინა წერილში დავწერე. მოკლედ ეს ის ტიპი იყო რომელსაც ბევრ შემთხვევაში ჭირვეული ბავშვივით სჭირდებოდა პატრონობა და მოვლა. თამარი ამ დროს მებრძოლი და ძალიან გაუტეხელიც იყო. მე ის ატირებული არასოდეს მინახავს. მერაბი და ზურაც ძალიან უყვარდა მაგრამ მე მგონი მათ სიკვდილზეც არ უტირია. მერაბი ახალი დასაფლევებული იყო მე მთხოვა რომ ღამით ავსულიყავით საფლავზე ავედით კიდეც. მაშინაც თამარმა მარტო ილოცა და არც მაშინ უტირია.

ახლა თამარზე რომ ამბობენ ყველაფერი იმის გამო მოხდა რომ სხვის სახლში დაძინება არ უნდოდაო. ნამდვილად მასე იქნებოდა, მაგრამ უბრალოდ მასეთი იყო და უკვე ჭირვეულობა არ არის. თამარი ვეგეტარიენელი იყო და რომ მოგეკლათ მწვადსაც ვერ აჭმევდით. ახლა უკვე დიდი ხნის გათხოვილია და არ ვიცი ხასიათი შეეცვალა თუ ისეთივეა. მეც ბევრჯერ მიჩხუბნია მასთან, მაგრამ ეს გულთან არც მე მიმიტანია და არც მას.

არ მიკვირს თამარის გაანჩხლება თუ ქუთაისში ერთი კანისტრა ბენზინი ვერ იშოვეს. სამივეს სათითაოდ მერაბს, ზურაბსაც და თამარსაც იმდენად დიდ პატივს სცემდნენ მთელ საქართველოში, რომ ბენზინის შოვნა პრობლემა არ უნდა ყოფილიყო გარდა იმ შემთხვევისა თუ ეს პრობლემა კაგებემ არ შექმნა ხელოვნურად. ის პერიოდი როცა საქართველოში ბენზინი აღარ იშოვნებოდა უფრო გვიან მოვიდა, თორემ 1989 წლის ოქტომბერში ბენზინი ჯერ კიდევ იშოვნებოდა. როგორც გითხარით მე ავარიის შემდეგ მაშინვე ორი მანქანით ჩავედი მორითში და ბენზინის პრობლემა არ გვქონია. როგორ დავიჯერო, რომ თუნდაც პატრიარქის ყოფილმა რეფერენტმა ზურაბ ჭავჭავაძემ რომელიმე ქუთაისელი მღვდლის დახმარებით მაინც ვერ იშოვა ბენზინი. ბოლოს და ბოლოს ტელეფონი ვეღარ იშოვეს? საკმარისი იყო რომელიმეს დაერეკა და უსიკვდილოთ თბილისიდან მე ჩავუტანდი ბენზინს.

თამარი მისი ხასიათიდან გამომდინარე ვერ დამირეკავდა მაგრამ მერაბს და ზურას ხელს რა უშლიდათ?
თამარი ასე თუ გაანჩხდა ამისი მიზეზი ის იქნებოდა, რომ ჩათვალა კაგებემ ბენზინი სპეციალურად გააქროვო. რა თქმა უნდა მერაბზე და ზურაზეც ძალიან გაბრაზდებოდა. ერთხელ მახსოვს რეზო ჩხეიძემ სახლში რაღაც უბრალო დივანი მოიტანა. თამარი მაშინ მამამის ეჩხუბა ჩვენ აქ ჟურნალისთვის ქაღალდი ვერ გვიყიდია და შენ ამ ნაგავში ყრი ფულსო. ბევრს შეიძლება ამაზე გაეცინოს, მაგრამ თამარი გულწრფელად ასე აზროვნებდა.

თამარი ცდილობდა რაღაც გაეკეთებინა ჟურნალი გამოეცა და ა. შ. რა თქმა უნდა ოჯახი და გარემოცვაც ამ დროს მას ბლოკავდნენ. შარი არავის არ უნდოდა. მე თამარის ორგანიზაციის წევრი არასოდეს არ ვყოფილვარ და მასთან მხოლოდ პირადი ურთიერთობა მაკავშირებდა. მახსოვს ერთხელ შემთხვევით შევესწარ მათ კრებას და ოცზე მეტი კაცი იმაზე მსჯელობდა თუ როგორ ეშოვათ უბრალო საბეჭდი მანქანა მე ერთ საათში ახალი საბეჭდი მანქანა მივუტანე. მერე ქაღალდი სად ვიშოვოთო. აბდექი და რამდენიმე ათეული კილო ქაღალდი მივუტანე. ოღონდ სინამდვილეში ის საბეჭდი მანქანა და ქაღალდი თამარის გარდა არც არავის არ უნდა და არც გამოუყენებით.

ბოლოს და ბოლოს ერთი პატარა მეგაფონი ჰქონდა ჭავჭავაძის საზოგადოებას და ისიც მე ვაჩუქე თამარს. 9 აპრილის აქციის დასაწყისში თამარ ჩხეიძე, ზურა ჭავჭავაზე, ბორის კაკუბავა და ყველა დანარჩენი მე გავყარე მთავრობის სასახლის კიბეებიდან. ჩვენ 65 კაცი მთავრობის სასახლის კიბეებზე ვშიმშილობდით ისინი კი ჩვენსა და ხალხს შორის იდგნენ იმ ჩემი ნაჩუქარი მეგაფონით ატარებდნენ პროვოკაციულ მიტინგს. ასე გაგრძელდა მთელი ღამის განმავლობაში დილამდე, მანამ სანამ 65 მოშიმშილე სიცივისგან არ გავლურჯდით და ეს ყელში ბოლომდე არ ამომივიდა.

ეს იყო კაგებეს მიერ მართვადი სიტუაციები. ნამდვილად არ ვიცი რამდენად მართალია 12 ოქტომბერს ქუთაისში მომხდარი ამბები მოყოლილი, მაგრამ თუ მაშინ ამდენმა ხალმა ერთი კანისტრა ბენზინი ვერ იშოვეს, ესეც იმაზე მიუთითებს რომ ყოველივე ეს კაგებემ ხელოვნურად ჩააწყო.

mtavrishvili

ღამე ბენზინის შოვნა გაუჭირდათ და რომ გათენდა იშოვეს და ჩაასხეს , სად იყო მაშინ გზებზე ამდენი ბენზინ კალონკა ? მე ის ვიცი რომ ბენზინ კალონკა იყო გვირაბთან სურამის მხარეს ......

ბატონო ვაჟა ყველაფერს სუკის რატომ უკავშირებთ ? მათ შორის ბენზინსაც

This post has been edited by LEON_ on 14 Oct 2012, 17:41

ჯერ ერთი როცა ნორმალური კაცი ამხელა გზაზე მიდიხარ აუცილებლად ბაკს ისე გაავსებ რომ ბენზიინი აქეთ-იქით გზაზე გეყოს. მეორეც თუ ბენზოკალონკა დაკეტილი იყო, ერთი შლანგიც ვერ იშოვეს ამდენმა ხალხმა რომ რომელიმეს თავისი მანქანიდან გადაესხათ ბენზინი? იმ დროს რეზო ჩხეიძე ჯერ ისევ კინოსტუდიის დირექტორი იყო და ჩხეიძეების ოჯახს ქუთაისშიც უამრავი ნათესავი ჰყავდათ. ბენზინის ვერშოვნას მხოლოდ ერთ მიზეზი შეიძლება ჰქონოდა. ასობით კაგებეს აგენტის თავგადადებული მუშაობა. მსგავსი სიტუაციები კაგებეს ჩემთვისაც ბევრჯერ შეუქმნია.

ბ-ნებო ვაჟა და ლეონ, გმადლობთ.
კარგი ფსიქოლოგებიც ხართ...

უზერი BEKO პოსტ #23800629 წერს, რომ მერაბი და თამრიკო იმ ღამეს მის სახლში იყვნენ ქუთაისში.
რახან ბატონმა ლეონმა გააჟღერა ამ ღამის დეტალები, კარგი იქნება თუ მის მონათხრობს ვინმე შეავსებს.

This post has been edited by THH on 14 Oct 2012, 18:20

ჯერ ერთი როცა ნორმალური კაცი ამხელა გზაზე მიდიხარ აუცილებლად ბაკს ისე გაავსებ რომ ბენზიინი აქეთ-იქით გზაზე გეყოს. მეორეც თუ ბენზოკალონკა დაკეტილი იყო, ერთი შლანგიც ვერ იშოვეს ამდენმა ხალხმა რომ რომელიმეს თავისი მანქანიდან გადაესხათ ბენზინი? იმ დროს რეზო ჩხეიძე ჯერ ისევ კინოსტუდიის დირექტორი იყო და ჩხეიძეების ოჯახს ქუთაისშიც უამრავი ნათესავი ჰყავდათ. ბენზინის ვერშოვნას მხოლოდ ერთ მიზეზი შეიძლება ჰქონოდა. ასობით კაგებეს აგენტის თავგადადებული მუშაობა. მსგავსი სიტუაციები კაგებეს ჩემთვისაც ბევრჯერ შეუქმნია.

mtavrishvili

ვერ იშოვნეს თუ არ იშოვნეს ? შეიძლება ზურას დაეზარა წამოსვლა თან ქეიფის და მოლხენის მოყვარული კაცი იყოო და თამარის ხუშტურებს არ აჰყვა შეიძლება თან ღამე ამხელა გზაზე სიარული დაგეზარება კაცს თან ზურა ნასვამი იყო და თამრიკო დღისით უჭირდა მანქანის ტარება და ღამეს მითუმეტეს ...

მე უფრო მგონია რომ თამრიკოს სპეციალურად დაუმალეს ბენზინი და დილას გამოუჩინეს არც ესაა გამორიცხული ...


ჩემი ნათესავი რომ თვრებოდა მის მანქანას ჩუმად აკუმლიატორს სადენს აძრობდნენ რომ ნასვამი არ წასულიყო .....

This post has been edited by LEON_ on 14 Oct 2012, 18:28

LEON_

ის, რომ ბენზინი კი ჰქონდათ, თამრიკოს დაუმალეს და მხოლოდ დილით გამოუჩინეს, ყველაზე მარტივად ხსნის მაგ ამბავს. თამრიკო ასეთ რამეს ვერ წარმოიდგენდა. მაშინ გამოდის რომ მერაბმა და ზურამ ორივემ უღალატეს. თანაც იმ დროს ზურასა და მერაბს ერთმანეთთან არ ჰქონდათ მაინცა და მაინც კარგი ურთიერთობა შემაკავშირებელი რგოლი მანდ ისევ თამრიკო იყო. ხოდა თამრიკო იმიტომ რომ ამ ორისგან ასეთ ღალატს ვერ წარმოიდგენდა, მთლიანად დაფიქსირებული იქნებოდა ახალი ბენზინის შოვნაზე და მათი ფეხათრევის გამო დაემართებოდა ისტერიკა. რა თქმა უნდა არცერთი ქუთაისელი ბენზინის საშოვნად ხელსაც არ გაანძრევდა თუკი მათ მერაბი და ზურა ეტყოდნენ, მოგცლიათ ერთი რა ბენზინი რის ბენზინი. ბაკი სავსე გვაქვს ამაღამ ვიქეიფოთ და დილით მშვიდობით ვიმგზავრებთო.

ბოლოს და ბოლოს თამარ ჩხეიძე მაინც არის ღვთის მადლით ცოცხალი და მას შეუძლია ყველაფრის ახსნა. თამარი არცერთ შემთხვევაში ტყუილს არ იტყვის. შეიძლება ზოგი რამ არასწორედ აღექვა იმიტომ რომ ასე დაანახეს, მაგრამ თვითონ შეგგნებულად არ იცრუებს.

ის, რომ ბენზინი კი ჰქონდათ, თამრიკოს დაუმალეს და მხოლოდ დილით გამოუჩინეს, ყველაზე მარტივად ხსნის მაგ ამბავს. თამრიკო ასეთ რამეს ვერ წარმოიდგენდა. მაშინ გამოდის რომ მერაბმა და ზურამ ორივემ უღალატეს. თანაც იმ დროს ზურასა და მერაბს ერთმანეთთან არ ჰქონდათ მაინცა და მაინც კარგი ურთიერთობა შემაკავშირებელი რგოლი მანდ ისევ თამრიკო იყო. ხოდა თამრიკო იმიტომ რომ ამ ორისგან ასეთ ღალატს ვერ წარმოიდგენდა, მთლიანად დაფიქსირებული იქნებოდა ახალი ბენზინის შოვნაზე და მათი ფეხათრევის გამო დაემართებოდა ისტერიკა. რა თქმა უნდა არცერთი ქუთაისელი ბენზინის საშოვნად ხელსაც არ გაანძრევდა თუკი მათ მერაბი და ზურა ეტყოდნენ, მოგცლიათ ერთი რა ბენზინი რის ბენზინი. ბაკი სავსე გვაქვს ამაღამ ვიქეიფოთ და დილით მშვიდობით ვიმგზავრებთო.

ბოლოს და ბოლოს თამარ ჩხეიძე მაინც არის ღვთის მადლით ცოცხალი და მას შეუძლია ყველაფრის ახსნა. თამარი არცერთ შემთხვევაში ტყუილს არ იტყვის. შეიძლება ზოგი რამ არასწორედ აღექვა იმიტომ რომ ასე დაანახეს, მაგრამ თვითონ შეგგნებულად არ იცრუებს.

mtavrishvili

ბატონო ვაჟა ზვიადი და მერაბი კლასელები იყვნენ ?


ზვიადის ბიოგრაფიაში წერია რომ დაამთავრა თბილისის 47-ე საშუალო სკოლა 1957 წელს

LEON_

მე როგორც ვიცი ზვიადი, მერაბი, ჯაბა, სიგუა და კიტოვანიც პირველ სკოლელები იყვნენ, მაგრამ მაგაზე თავს ვერ დავდებ. აგერ ბიძინა სავანელია მერაბ კოსტავას თანაკლასელი და იმას უნდა ვკითხოთ ეგ ამბავი მაგას უფრო ეცოდინაბა. ეტყობა ზვიადი და მერაბი თანაკლასელები არ იყბნენ ან თუ იყვნენ მუდმივად არა. ბიძინა სავანელს არასოდეს არ უთქვია მერაბისა და ზვიადის თანაკლასელი ვიყავიო, მარტო მერაბის თანაკლასელობას უსვამს ხაზს.

http://www.youtube.com/watch?v=ZIdBJy65iww

ზვიადი ადრე პირველ სკოლაში სწავლობდა. და იქ იყვნენ თანაკლასელები. მათსავე კლასში და მათსავე მაშინდელ სამეგობროში იყვნენ შემდეგში ცნობილი მწერლები: გურამ დოჩანაშვილი, ვლადიმერ სიხარულიზე და სხვები. 1956 წელს გაასამრთლეს ეს ახალგაზრდები, ოღონდ რამდენადაც ვიცი პირობითი სასჯელი აკმარეს. ის კლასი კი ეტყობა დაშალეს. მაგალითად დოჩანაშვილის ბიოგრაფიაში წერია, რომ მან დაამთავრა 61-ე სკოლა.
http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%92%E1%...%83%9A%E1%83%98

This post has been edited by THH on 14 Oct 2012, 21:24

mtavrishvili

13 ოქტობრის ავარიის შემდეგ თამრიკო ჩხეიძე კიდევ თუ დამჯდარა მანქანის საჭესთან ? ეხლა სხვა მანქანა აღარ ყავს ?

LEON_

მაგას ზუსტად ვერ გეტვით, იმიტომ რომ თამრიკი ჩხეიძე მე უკვე 18 წელია აღარ მინახავს. იმ ავარიიდან 5 წლის განმავლობაში მანქანა აღარ ჰავდა. მერე აღარ ვიცი მაგრამ იმედი მაქვს რომ საჭეს აღარ მიეკარებოდა. მე მას ამ 18 წლის განმავლობაში რამდენჯერმე ველაპარაკე ტელეონით მაგრამ ის ნამდვილად არ მიკითხია მანქანას კიდევ ატარებდა თუ არა. ისე მის ხასიათში რაიმე ცვლილება არ შემიმჩნევია რაც იყო ისევ ის არის.

mtavrishvili

ერთი წუთი პირადში მოგწერ რაღაც და ნახეთ

LEON_

მერაბ კოსტავას მკვლელობა გახსნილია

ნაწილი პირველი

უპირველესყოვლისა ფორუმის უზერებს უნდა განვუცხადო, რომ როგორც იქნა ამ ფორუმზე ერთი დიდი საქმე გაკეთდა. მხედველობაში მაქვს მერაბ კოსტავას მკვლელობის გამოძიება. დიახ, შეიძლება ითქვას, რომ ახლა უკვე ამოხსნილია საქართველოს მეოცე საუკუნეში მეორე ყველაზე დიდი ეროვნული ლიდერის მერაბ კოსტავას მკვლელობის საიდუმლო. მეორე ლიდერს იმიტომ ვამბობ, რომ მერაბ კოსტავაზე უფრო სახელოვანი ქართველი ეროვნული ლიდერი რომელიც მეოცე საუკუნეში მოკლეს 1907 წელს ცარსკა ოხრანკას აგენტების მიერ მოკლული ილია ჭავჭავაძე გახლდათ.

საქართველოს იმ ეროვნულ ლიდერთა რაოდენობა რომლებიც "საეჭვო" გარემოებებში გარდაიცვალნენ ცალკე ჯგუფია და ისინი ვინც პირდაპირ ტყვიით განგმირეს ცალკე ჯგუფად შეიძლება გამოვკვეთოთ. ტყვიით განგმირეს ილია ჭავჭავაძე, ნოე რამიშვილი, ნოდარ იმნაძე, ზვიად გამსახურდია, გია ჭანტურია გურამ შარაძე და სხვა მრავალნი. ყველა ესენი იყო პოლიტიკური მკვლელობები, მაგრამ არცერთი ეს მკვლელობა ობიექტურად არ გამოძიებულა. ეს მოხდა იმიტომ, რომ საქართველოში ჯერაც არ მოსულა ისეთი ეროვნული ხელისუფლება, რომელიც დაინტერესებული იქნებოდა საქართველოს მტერი მკვლელების მხილებაში და რომელიც რაღაცნაირად თვითონაც არ იყო ამ მკვლელობათა აქტიური ან პასიური მონაწილე.

მერაბ კოსტავა ტყვიით არ მოუკლავთ და ამ მკვლელობას შემთხვევით გარდაცვალებას ამ საეჭვო გარემოებაში გრდაცვალებას უწოდებენ. ოღონდ ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობის ლიდერებს ერთი წუთითაც ეჭვი არ შეგვპარია იმაში რომ ეს იყი სწორედ მკვლელობა და არა უბრალოდ ტრაგიკული შემთხვევა. არც ეროვნულ-განმათავისუფლებელ მოძრაობას და მითუმეტეს ფორუმს არ შეეძლო სრულყოფილი გამოძიება, მაგრამ ის რაც აქ ფორუმზე გაირკვა იძლევა იმის სრულ საფუძველს რომ მოხდა პოლიტიკური მკვლელობა და მკვლელიც საბოლოოდ არის დადგენილი. მკვლელი ავადსახსენებელი კაგებეა. იმ დროს საქართველოს ხელისუფლებაში საქართველოს სსრ კაგებეს ყოფილი თავმჯდომარე გივი გუმბარიძე იყო. საქართველოს სსრ კაგებეს რა თქმა უნდა უკვე სხვა ხელმძღვანელობდა. ოღონდ ამ მკვლელობაში უთუოდ იმდენად იყვნენ ჩარეული გარეშე ძალებიც, რომ საქართველოს სსრ მაშინდელმა კაგებემ შეიძლება ამის შესახებ ბევრიც არაფერი უწყის.

მე ადრე ვახსენი ე. წ. "ტარება" რომელიც იმ დროს ეროვნული ლიდერების წინააღმდეგ გამოიყენებოდა. ეს ის პერიოდი იყო, როცა საქართველოში ჩამოსული იყვნენ მოსკოვის კაგებეს ოფიცრებიც. ისინი გუმბარიძის კაგებესაც აღარ ენდობოდნენ და მათაც დასდევდნენ. ასეთი საჩივარი მე თვითონ მოვისმინე "ქართული" კაგებეს აგენტებისგან. სწორედ იმ ლარსის ქუჩის კუთხეში სადაც თამარ ჩხეიძე და ზურაბ ჭავჭავაძის მამა ნიკო ჭავჭავაძე ცხოვრობდნენ პატარა გასტრონომი იყო. ჩვენც გვყავდა ნივა. ეს იყო ვახტანგ ტალახაძის ნივა. ჩვენ მაშინ მანქანა ქუჩაზე გავაჩერეთ და ამ გასტრონომში შევედით. ჩვენ უკან კაგებეს ტარიბის რამდენიმე მანქანა ესკორდივით მოგვყებოდა. ისინიც ჩვენს უკან გაჩერდნენ. წინა მანქანიდან კაგებეს ორი აგენტი გადმოვიდა და იმ გასტრონომშიც შემოგვყვნენ. ისინი იმდენხანს დაგვდევდნენ ფეხმოუცვლელად რომ უკვე სახეებით ვცნობდით. ვახტანგი იმათ მიუბრუნდა ჩვენი გაზეთი თავისუფლება მისცა და თან ჰკითხა რა იყო ადამინებო რა ამბავია ამხელა ესკორტით რომ მოგვყვებითო. იმათ გაზეთი გამოგვართვეს, მადლობაც გვითხრეს და წაიწუწუნეს ჩვენს უკანა მანქანაში მოსკოვის კაგებეა. ჩვენ რომ თქვენ დაგდევთ, ეგენი ჩვენც აღარ გვენდობიან და ჩვენ დაგვდევენო.

ისევ შეგახსენებთ, რომ 1989 წლის 13 ოქტომბერს მერაბ კოსტავას მკვლელობიდან სამი კვირის შემდეგ ანუ 1989 წლის 9 ნოემბერს ბერლინის კედელი დაინგრა. 3 დეკემბერს კი მალტის სამიტზე გორბაჩოვს და შევარდნაძეს რუსული გემის მაქსიმ გორკის გემბანზე ბუში და ბეიკერი ეწვივნენ. გორბაჩოვი იქ ამერიკელებთან წინასწარ კარგად მომზადებული პაკეტით დახვდა. მაშინ არც მეტი არც ნაკლები ახალი მსოფლიო წესრიგის მოწყობის ეპოქალური საკითხი წყდებოდა. ჯორჯ ბუშისთვის ბერლინის კედლის დაცემა სრულიად მოულოდნელი იყო და მან ეს ამბავი გაზეთებიდან შეიტყო. ამერიკის ცემტრალური სადაზვერვო სამმართველო ამ პერიოდში ჰიპერაქტიურ კაგებესთან შედარებით თითქმის არაფრის მაქნისი არ იყო. კაგებე კი მანამდე არნახული მასშტაბების პროექტებს ანხორციელებდა. როგორც ადრე მოგახსენეთ ამერიკის ცენტრალური სადაზვერვო სამმართველოს კონტრდაზვერვის მაშინდელი უფროსი სსრ კავშირების საკითხებში ოლდრიხ ამესი კაგებეს აგენტი აღმოჩნდა. იგი 1994 წელს დაიჭირეს გაასამართლეს და ჩემის აზრით დღემდე სამუდამო პატიმრობას უნდა იხდიდეს.

1989 წლის შემოდგომაზე უკვე ამერიკის ცენტრალური სადაზვერვო სამმაართველოც აქტიურად იწყებს მუშაობას კომუნისტურ ქვეყნებში და მათ მოსკოვზე მეტად სხვა ორი დედაქალაქი აინტერესებთ ესენია თბილისი სადაც 1989 წლის 9 აპრილმა კომუნიზმი დასცა ზურგზე და პრაღა სადაც 1989 წლის 17 ნოემბერს კომუნიზმის კოლაფსის ფალსიფიცირება ხავერდოვანი რევოლუციით გაფორმდა. ჩვენ ხელი არ მიგვიწვდება ცრუს აგენტთა სიაზე რომლებიც ამ დროს თბილისში ოპერირებდნენ, მაგრამ მათი რაოდენობა რამდენიმე ასეული მაინც იყო. სამაგიეროდ ფაქტობრივად არის დამტკიცებული ამ დროს პრაღაში მომუშავე ცრუს აგენტების არსებობა. ეს ვიცით ერთი გახმაური სკანდალური ამბიდან. 1989 წელს ვაცლავ ჰაველის ხელისუფლებამ არც მეტი არც ნაკლები პრაღაში დააპატიმრა ამერიკის ცენტრალური სადაზვერვო სამმართველოს ორი აგენტი და ამან რა თქმა უნდა სკანდალი გამოიწვია. უფრო მოგვიანებით ისიც გაირკვა რომ ეს ორი აგენტი სწორედ ოლდრიხ ამესის ჩაშვებული იყვნენ.

ახლა ყოველივე ამას რა კავშირი აქვს 1989 წლის 13 ოქტომბერს სოფელ ბორითთან მომხდარ მერაბ კოსტავას მკვლელობასთან. ამ მკვლელობის მთავარი მსხვერპლი არც ზურაბ ჭავჭავაძე იყო და არც თვითონ მერაბ კოსტავა. კაგებემ და ნაწილობრივ ამერიკის ცენტრალური სადაზვერვო სამმართველოს აგენტებ მოკლეს კიდევ უფრო მნიშვნელოვანი ვინმე, უფრო სწორედ რამე. ეს იყო საქარეთველოს ეროვნული ხსნის მთავარი კომიტეტი. ეს ორგანო 9 აპრილის შემდეგ მე დავაფუძნე დანარჩენ 7 ლიდერთან ერთად აერთიანებდა საქართველოს ეროვნულ-განმათავისუფლების ყველა პარტიას, სეხმკ არჩეული არ იყო მაგრამ იმ დროს ფაქტიურად წარმოადგენდა საქართველოს ალტერნატიულ ნამდვილ ეროვნულ მთავრობას. მერაბ კოსტავაც სეხმკ-ს წევრი იყო. რაც შეეხება ილია ჭავჭავაძის საზოგადოების გამგეობის მაშინდელ წევრებს თამარ ჩხეიძეს და ზურაბ ჭავჭავაძეს ისინი სეხმკ-ს წევრები არ იყვნენ. ილია ჭავჭაძის საზოდადოება 9 აპრილის აქციის დროს აფხაზეთის ავტონოომის გაუქმების პროვოკაციული მოთხოვნის გამო იმ დროს მოკვეთილნი იყვნენ ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობიდან და ამიტომ არ შედიოდნენ სეხმკ-ში.

აქ ჩნდება ასეთი კითხვა თუ საერთოდ რატომ აღმოჩნდა მერაბ კოსტავა სეხმკ-ს წევრი ქუთაისში?
ეს კითხვა უმნიშვნელო არ არის მაგრამ მისი პასუხი ვიცით. მერაბი ჯერ ერთი ცდილობდა ყველას შერიგებას და გარდა ამისა მერაბს ჰქონდა ერთი უპასუხისმგებლო ჩვევა რასაც ჩვენ მერაბის წაბოდიალებას ვეძახდით. მაგალითად ერთხელ მერაბბმა ძალიან მნიშვნელოვანი კრება მიატოვა და ვიღაც გლეხს დაკარგული ძროხის საძებნად წაჰყვა.
1989 წლის 9 აპრილის წინ მერაბ კოსტავა წერეთელთან და ბათიაშვილთან ერთად აფხაზეთში "წაბოდიალდა". ეს მაშინ ჩვენ სასტიკად გვქონდა აკრძალული და ამის გამო წერეთელი ბეწვზე გადაურჩა პარტიიდან გარიცხვას. მაშინ კოსტავა, წერეთელი და ბათიაშვილი კაგებემ დააპატიმრა ქუთაისში ჰყავდათ და ის 65 კაციანი შიმშილობაც ადრე, რომ ვახსენე ამ სამი კაცის გასანთავისუფლებელი საპროტესტო აქცია იყო.

ალბათ აქ ფორუმზე გაირკვევა თუ რატომ "წაბოდიალდა" მერაბ კოსტავა 1989 წლის 12 ოქტომბერს ქუთაისში და საერთოდ იქ რა უნდოდა. თუმცა დახლობით მიზსზს ვხვდები. შეიძლება ეს დაკავშირებული ყოფილიყო თურქი მესხების საკითხთან.

(ეს წერილი ძალიან გრძელი გამოდის და ამიტომ ნაწილებად გავყოფ)
სანამ მეორე ნაწილსაც არ დავდებ დებატებში არ ჩავებმები.

მერაბ კოსტავას მკვლელობა გახსნილია

ნაწილი მეორე

კაგებე თავის აგენტებად იბირებდა დისიდენტებისა ეროვნული ლიდერების ოჯახის წევრებსაც. "საეჭვო" გარემოებებში გარდაიცვალა ასევე ერთ-ერთი ჩვენი ძველი თანამებრძოლი უჩა ძიძავა. უჩაც თბილისის ზღვაში ჩაახრჩეს. უფრო ადრე კი ერთხელ ღამით მე და უჩა მერაბ კოსტავას ვეწვიეთ ბინაში. დილამდე მთელი ღამე დილამდე ვსაუბრობით და ამ საუბარში სამმა ერთი ბოცი ღვინოც გამოვცალეთ. იმ ღამის საუბრიდან მერაბ კოსტავას ერთი ფრაზა ჩამეჭედა თავში. საუბარი კაგებეს შეეხებოდა და მერაბმა უცებ ასეთი უცნაური რამ დააბრეხვა. ეხ, ვაჟა აბა კაცმა რა უნდა ქნა მაშინ როცა დედაც კი კაგებეშნიკი გეყოლებაო.
მე და უჩაც უცბათ გამოვფხიზლდით და ვეკითხებით მერაბ ამას ვისზე ამბობ დედაშენზეო. იმან კი რამდენიმეჯერმე გაიმეორა ხო დედაჩემზეო.

იმ დროს დისიდენტებს ეს სიტყვა სუკის აგენტი ლამის საგინებელ სიტყვად გვქონდა ქცეული. ამიტომ თავიდან ვიფიქრეთ ალბათ ოლგამ მერაბს რაღაცა აწყენინა და ახლა სიმთვრალეში ჩვენთან ასე ლანძღავს თქო. ამიტომაც გადავეკითხეთ. მართალია აღარ ჩავეძიეთ თუ რაში გამოიხატებოდა მერაბის დედის კაგებეს აგენტობა, მაგრამ მერაბი მაინც თავისაზე იდგა და უთოდ საამისოდ სერიოზული მიზეზიც ჰქონდა. ეს არც არის გასაკვირი. ლიდერთა ოჯახის წევრებზე კაგებე მართლაც დიდ ზეწოლას ახდენდა და ეს არ იყო პარანოია.

80-იანი წლების პირველი დიდი ეროვნული ორგანიზაცია ილია ჭავჭავაძის საზოგადობა იყო. ეს საზოგადოება კაგებემ 1988 წლის მაისში დააქიაქავა, მაგრამ მანამდე უძლიერესი ეროვნული გაერთიანება იყო. თამარ ჩხეიძე ამ საზოგადოების გამგეობაში კი შედიოდა მაგრამ მას ადრინდელივით სერიოზულად უკვე აღარ უყურებდნენ. უფრო ადრე კი თამარ ჩხეიძე ძალიან სერიოზულ პოლიტიკურ ფიგურას და კაგებესთვის დიდ პრობლემას წარმოადგენდა.

ეს იყო გოგონების ჯგუფი რომელშიც შედიოდნენ თვითონ თამარი, მარიკა ბაღდავაძე, მარინა კოშკაძე და დღეს უკვე უფრო კარგად ცნობილი ნანა კაკაბაძე. კაგებესთვის სწორედ პრობლემად მაშინ ის იქცა რომ ეს იყო თავგადადებული პატრიოტი გოგონების ჯგუფი, რომელმაც იმ დროს ძალიან დიდი გავლენა მოიპოვა. კაგებე მაშინ ამბობდა ეგენი გოგოები არიან, მალე დათხოვდებიან და ჩვენც მოვისვენებთო, მაგრამ სინამდვილეში ამ ჯგუფის გასანეიტრალებლად კაგებეს ათეულობით აგენტის ჩაბმა დასჭირდა. ასევე დიდი დაწოლა იყო რეზო ჩხეიძის ოჯახზეც.

რეზო ჩხეიძე კინოსტუდიის დირექტორი იყო. ამ ქართული ჰოლევუდის დირექტორობა კი ძალიან სერიოზული თანამდებობა გახლდათ. გარდა ამისა რეზო ჩხეიძე სსრ კავშირის უზენაესი საბჭოს დეპუტატიც იყო. ბრეჟნევის ეპოქაში კი სახლში დისიდენტი კომუნისტი რეზო ჩხეიძისთვის ნამდვილი კატასტროფა იყო. რეზო ჩხეიძის მამა დავითი მწერალი იყო და 1937 წელს დახვრიტა ჩეკამ. არც რეზოს დაადგებოდა შვილის გამო ბევრად უკეთესი დღე. მას არა მარტო მოხსნიდნენ მაღალი თანმდებობებიდან არამედ შეეძლოთ უარესიც ექნათ. ამ მხრივ საინტერესოა ის რომ რეზო ჩხეიძემ თანმდებობა შეინარჩუნა. მართალია მან დეპუტატობა კი დაკარგა, მაგრამ ეს არ მომხდარა თამარ ჩხეიძის მიზეზით. ეს მოხდა იმის გამო, რომ რეზო ჩხეიძის რძალის ახლო ნათესავი ერია თვითმფრინავის გატაცების საქმეში.

აქ ჩნდება კითხვა მაშ თამარ ჩხეიძე და მამამისი კაგებესთან ხომ არ თანამშრომლობდნენო. თამარისგან ეს გამორიცხული იყო. მაგრამ ოჯახის წევრება აბა კაი ბიჭები იყვნენ და ნუ ითანამშრომლებდნენ. ეს ხდებოდა ყველა ლიდერის ოჯახში. გაუტეხელი თამარ ჩხეიძეც კაგებემ იმით გაანეიტრალა რომ მას თავს დაახვიეს უამრავი გავლენის აგენტი.
ამიტომ რეზო ჩხეიძის კარიერისთვისაც თამარი საფრთხეს უკვე აღარ ქმნიდა. კაგებე ძალიან იყო დაინტერესებული თამარის სექსუალური ორიენტაციით და მას ათას ჭორებს უყრიდნენ. ამ დროს კაგებე იწყებს ეროვნული ორგანიზაციების ტოტალურ ინფილტრაციას და საქმე იქამდის მიდის რომ თამარ ჩხეიძის სექსუალური ორიანტაცია უკვე ეროვნული მოძრაობის არაერთი ლიდერის ერთ-ერთ მთავარ ინტერესად იქცა. ეს შეეხო ისეთ ლიდერებსაც როგორიც თავად ზვიად გამსახურდია და გია ჭანტურია იყვნენ. ამან თანაც ამაზრზენი ფორმები მიიღო. 1989 წელს თავის აგენტს ერთი პარტია მეორე პარტიაში აგზავნიდა და კაგებე ამით ითბობდა ხელს. ეს გაგრძელდა მაშინაც როცა თამარ ჩხეიძის როლი ეროვნულ მოძრაობაში მინიმუმამდე დაეცა.

თამარს სერიოზული კონფლიქტები შეექმნა ზვიად გამსახურდიასთან და გია ჭანტურიასთანაც. გულსატკენი არის ის რომ თამარ ჩხეიძეს არამც თუ არ ჰქონდა რაღაც განსაკუთხებული სექსუალური გადახრები ან ორიენტაცია, არამედ იმდენად იყო გადართული ეროვნულ მოძრაობაში რომ ქალობისა ძალიან ცოტა ეტყობოდა. უფრო სწორედ არაფერი ჰქონდა შერჩენილი თუ განვითარებული. ზვიადმა თამარზე იმიტომ თქვა მახინჯ ქალებს ჯადო აქვსო რომ მერაბ კოსტავა მიეტმასნა თამარს და ზვიადი მერაბის გამო ეჭვობდა. ზვიადს არ უნდოდა მერაბის როგორც პოლიტიკური თანამებრძოლის დაკარგვა. მერე დაყარეს ჭორები თითქოს თამარი მერაბის საყვარელი გახდაო.
მე არც ამისი მტკიცება შემიძლია და არც უარყოფა. როცა ეს მერაბს ვკითხე მან კატეგორიულად უარჰყო ეს. ოღონდ ამ შემთხვევაში მერაბს შეეძლო სიცრუეც ეთქვა. თამარსაც ვკითხე და ის კი ტყუილს არ იტყოდა, მაგრამ ეს ვერც მისგან გავარკვიე. ერთადერთი რაც გავარკვიე მისი პასუხიდან იყო ის რომ სექსზე საერთოდ წარმოდგენა არ ჰქონდა. ხმები კი ვრცელდებოდა უშუალოდ თამარის ოჯახიდანაც.

ზვიადი თამარ ჩხეიძეს აბრალებდა მერაბ კოსტავას მკვლელობას, მაგრამ ამას წინ უსწრებდა სერიოზული სხვა სუფთა პოლიტიკური ხასიათის კონფლიქტები. კერძოდ ეს იყო ორი დისიდენტური სინდისის სამართლო რომელიც ზვიადსა და თამარს შორის შედგა. ამ ორივე სასამართლომ კი ზვიადი გაამტყუნა და თამარი გაამართლა. ერთი სინდისის სასამართლო შედგა სოხუმში იმის გამო, რომ ზვიადმა ილია
ჭავჭავაძის საზოგადოების სახელი მიითვისა და ზვიადი ამაში გამტყუნდა. თუ უფრო დავაზუსტებთ ეს იყო სასამართლო თამარ ჩხეიძე VS ზვიად გამსახურდია, მერაბ კოსტავა, გია ჭანტურია, ირაკლი წერეთელი, ირაკლი ბათიაშვილი და ა. შ. ანუ აქ ზვიადი მარტო არ იყო მოპასუხე მხარე და მაინც წააგო.

მეორე სინდისის სასამართლო უკვე პირადად ძვიადის გამო შედგა. ამისი მიზეზი გახლდათ ის რომ პარიზში წასულ ზაქარია (ჯონი) ლაშქარაშვილს ზვიად გამსახურდიამ კაგებეს აგენტობა დააბრალა. ლაშქარაშვილი ილია ჭავჭავაძის საზოგადოების წევრი იყო და ამ ცილისწამების გამო პარიზში ისეთ იზოლაციაში მოექცა ლამის შიმშილით მოკვდა. სწორედ ამ სინდისის სასამართლოზე იცავდა ზვიადა გია ჭანტურია და მაშინ აჩვენა ტელევიზიამ კადრები როცა გია ჭანტურია ზურაბ ჭავჭავაძეს ემუქრება შუბლს გაგიხვრეტავო.

ყველა ეს კონფლიქტი კაგებეს მიერ იყო ინსპირირებული და ამაში უფრო მეტი ინტრიგები იყო ვიდრე პოლიტიკა. ერთხელ სიონის ტაძრის წინ საქმე იქამდისაც მივიდა, რომ თამარ ჩხეიძემ და კონსტანტინე გამსახურდიამ სახალხოდ ფიზიკურადაც იჩხუბეს. თამარმა კონსტანტინეს ტანსაცმელი შემოახია და კონსტანტიმ წიხლიც კი ჩააზილა თამარს მუცელში. მე თვითონ ამ ამბავს არ შევსწრებივარ მაგრამ ეს ჩემი მრავალი მეგობრის გადმოცემიდან ვიცი და მართალია. მერაბიც იქ ყოფილა მაშინ და კონსტანტინეს თურმე ყური აუწია.

აი ასეთი დაძაბული ამბები უსწრებდა წინ 13 ოქტომბრის ტრაგედიას. ყველაფერს აქ ვერც მოვყვები. უამრავი სხვა მნიშვნელოვანი ამბავი რომელსაც ჯერ არ ვამხელ უბრალოდ იმის გამო რომ ეს უკვე ძალიან გრძელი ამბავი გამომივიდოდა მაძლევს დასკვნების გამოტანის საშულებას და მათ მოგახსენებთ კიდეც ქვემოთ:

ზვიადისა და თამარის დაპირისპირება 1989 წლის ოქტომბერში უკვე პოლიტიკური საფუძველი ნაკლებად ჰქონდა. ეს უფრო კაგებეს მიერ ინსპირირებული ინტრიგები და ისტერიები იყო. ამ დროს როგორც მოგახსენეთ ილია ჭავჭავაძის საზოგადოება ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობიდან მოკვეთილი იყო. ზვიად გამსახურდია მართალია ამ დროს ჯერ ისევ ეროვნულ-განმათავისუფლებელ მოძრაობაში ითვლებოდა, მაგრამ მასაც უკვე წყალი ჰქონდა შემდგარი.

ზვიადს მიდრეკილება აღმოაჩნდა ეთნიური კონფლიქტების გაღვივებისადმი, რაც ეროვნულ-განმათავისუფლებელ მოძრაობაში მიუტევებელ ცოდვად ითვლებოდა. ზემოთ უკვე მოგახსენეთ რომ ილია ჭავჭაძის საზოგადოების ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობიდან მოკვეთის მიზეზი ის გახლდათ რომ თამარ ჩხეიძის ჯგუფი 9 აპრილის აქციაზე აფხაზეთის ავტონომიის გაუქმების პროვოკაციულ მოთხოვნას აყენებდა. ზვიადი და თამარი ამ დროს უკვე მამასისხლად იყვნენ გადაკიდებული, მაგრამ ზვიადმაც 9 აპრილის აქციაზე იგივე პროვოკატორობა გამოამჟღავნა რაც თამარ ჩხეიძის ჯგუფმა. ზვიად გამსაურდიაც აფხაზეთის ავტონომიის გაუქმებას მოითხოვდა და 9 აპრილის აქციაზე ძალიან გაგვაწვალა კიდეც. მაშინ არც ზვიად გამსახურდიას ასცდებოდა თამარ ჩხეიძის ბედი, მაგრამ ზვიდი იმ დროს ჩვენი ორგანიზაციის წევრი იყო და იძულებული გახდა აზრი შეეცვალა. 9 აპრილის აქციაზე ისიც ჩვენთან იდგა და უკვე აფხაზეთის ავტონომიის გაუქმებას კი არა საქართველოს დამოუკიდებლობას მოითხოვდა. მაშინ ამიტომ ვაპატიეთ ზვიადს.

ოღონდ 1989 წლის 27 ნოემბერს ზვიად გამსახურდია უკვე ცხინვალში ეთნიური კონფლიქტის გაღვივების მცდელობისთვის იქნა გარიცხული ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობიდან. კერძოდ ამისი მიზეზი გახდა გივი გუმბარიძის მიერ მიცემული 50 ავტობუსით გამსახურდიას მიერ ცხინვალში მოწყობილი მსვლელობა. ეს ზვიადს უკვე ვეღარ ვაპატიეთ. ხალხმა ეს ვერ გაიგო იმიტომ, რომ კაგებე მაშინ ყველაფერს აკონტროლებდა და მართავდა. კაგებემ მაშინ საქართველოს ეროვნული ხსნის მთავარი კომიტეტი დაშალა და მის ნაცვლად პროვოკაციული ეროვნული ფორუმი შექმნა, სადაც ზვიადი თავიდან იქნა გამოყვანილი პოლიტიკურ სცენაზე და მერე პრეზიდენტობამდისაც მიყვანილი.

საქართველოს ეროვნული ხსნის მთავარი კომიტეტის დაშლით არსებითად საქართველოში ჩაკლული იქნა ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობაც. საქართველოს ეროვნული ხსნის მთავარი კომიტეტისერთი დაშლიდან ერთი კვირის შემდეგ ანუ 1989 წლის 3 დეკემბერს გორბაჩოვმა და შევარდნაძემ მალტის სამიტზე ჯორჯ ბუშს ყურებზე რუსული "ლაფშა" ჩამოკიდეს. საქართველოს საკითხი, რომელიც აქ ძალიან ხელის შემშლელი გარემოება იქნებოდა იქ საერთოდ არ წამოჭრილა და რომ არ წამოჭრილიყო ამისთვის კაგებემ თბილისში უაზარმაზარი სამუშაო ჩაატარა. ამ "სამუშაოში" ბეჭდის თვალივით ზის მერაბ კოსტავას მკვლელობა.

მას შემდეგ რაც 1989 წლის მაისში მერაბ კოსტავა პატიმრობიდან გამოვიხსენით, ეროვნულ-განმათავისუფლებელ მოძრაობაში კი დაბრუნდა და თავიდან ეროვნული ხსნის მთავარი კომიტეტის სხდომები მის ბინაშიც კი ტარდებოდა, მაგრამ კაგებე სულ უფრო და უფრო უჭერდა მარყუჟს ჩვენს მოძრაობას. მერაბს მას შემდეგ თავი დიდად არც არაფერში არ გამოუჩენია და შეიძლება ერთის მხრივ ითქვას რომ მის მოკვლას აზრიც არ ჰქონდაო. ეს არც სულ მთლად მასიეა. 1989 წლის მაისიდან 1989 წლის 27 ნოემბრამდე კაგებემ ათასი სხვა და სხვა ვერაგი სვლა გააკეთა ეროვნული მოძრაობის მოსახშობად ერთ ერთი მთავარი ამ ათსი სვლიდან იყო მერაბ კოსტავას მკვლელობა.

ახლა როცა მკვლელობის მოტივები თითქმის მთლიანად გავხსენით და ამ მკვლელობის ძირითადი გარემოებებიც გავაანალიზეთ დარჩა მთავარი დასკვნითი ნაწილი. - პასუხი უნდა გავცეთ მთავარ კითხვას თუ როგორ მოკლეს მერაბ კოსტავა?

ის ვერსია რომ თამარ ჩხეიძე იყო კაგებეს კასკადიორი მთლიანად გამორიცხულია. რა ვთქმა უნდა მერაბ კოსტავას სიკვდილი ზვიად გამსახურდიასთვისაც დიდი დარტყმა იყო და მან ეს თამარ ჩხეიძეს დააბრალა. ზვიადმა მიმართულებით არა მარტო მრავალი უსაფუძვლო განცხადება გააკეთა, არამედ ძალიან სამარცხვინო დემონსტრაციებიც მოუწყო ჩხეიძეების ბინასთან.

ისიც გავარკვიეთ რომ ქუთაისი ბენზინის ვერ შოვნის მიზეზი თვითონ მერაბ კოსტავა და ზურაბ ჭავჭავაძე იყვნენ. უძინარი და ძალიან ნარვიულები თამარ ჩხეიძე საჭესთან ჯდება და თბილისის გზას ადგებიან. ნასვამი მერაბ კოსტავა თამარ ჩხეიძეს გვერდზე უზის ნივაში და ასევე ნასვამი ზურაბ ჭავჭავაძეც უკანა სავარძელზე იძინებს. ზურაბიც იმდენად ნასვამია, რომ არ ასრულებს თავის მთავარ მოვალეობას. მან თამარ ჩხეიძე საჭესთან არაფრით არ უნდა მიუშვას. თვითონ უნდა დაჯდეს საჭესთან და თუ ამისი თავი არა აქვს იმის გამო რომ ნასვამია როგორც მინიმუმი თამარი მაინც არ უნდა მიუშვას საჭესთან.

ახლა ავარიის ის მთავარი მომენტები, რაც აქამდე არასოდეს არ თქმულა და რაც უკვე აბსოლუტურად ცხადი გახდა. თამარს ცხადია ექსპერტიზას ჩაუტარებდნენ და იგი აუცილებლად ფხიზელი იქნებოდა. მაქსიმუმ მას წყალს ან ჩაის თუ დაალევინებდნენ ქუთაისში. თამარი ცუდზე ცუდი მძღოლი იყო, მაგრამ " საშინელი სისწრაფე" რომლითაც თითქოს ნივა მოდიოდა არ არის სარწმუნო. სიჩქარე უნდა ყოფილიყო მაქსიმუმ 80 კილომეტრი საათში. ცუდი მძღოლი კი იყო თამარი, მაგრამ იგი მანქანას უკვე 5 წელზე მეტი მართავდა. იმ თეთრ ნივაზე უფრო ადრე თამარს შვინდისფერი ვაზ 2011 ჰყავდა. ასე, რომ ფხიზელი თამარ ჩხეიძეს სწორ გზაზე მანქანა მაინც არ უნდა ამობრუნებოდა.

ნივას ამობრუნების მიზეზად თვით თამარის მონაყოლიდან გაჩნდა ვერსია თითქოს მანქანას წინ ძაღლმა თუ ხბომ გადაურბინა. ზოგი ამბობს რომ მანქანას წინ ვიღაცამ სპეციალურად საბურავი გადაუგორა.
სინამდვილეში გზაზე არც საბურავი არც ხბო და არც ძაღლი არ უნდა ყოფილიყო. იქ სულ სხვა რამ მოხდა.

როდესაც ჩვენ ბორითში ჩავედით მერაბი უკვე ცოცხალი აღარ იყო, გვითხრეს ზურა მძიმე მდგომარეობაშიაო (კომაში იყო) თამარს კი ექიმები ეხვეოდნენ. ცოტა ხანს დავრჩით იქ და რადგან ჩვენ ყველანი დარწმუნებულნი ვიყავით რომ ეს იყო კაგებეს მიერ მოწყობილი მკვლელობა და არა უბრალო შემთხვევითობა, მაშინვე იმ მანქანის მძღოლს დავუწყეთ ძებნა რომელსაც თამარ ჩხეიძის ნივა შეეჯახა. ეს კაცი მალე ვიპოვეთ სურამის საავადმყოფოში და დაწვრილებით დავკითხეთ. ძალიან შეშინებული იყო, ტორემ ისეთი განსაკუთრებული არაფერი ჭირდა, რომ ჩვენ კითხვებზე პასუხები ვერ გაეცა.

დაკითხვა (არაოფიციალური) ჩავატარეთ ოთხმა კაცმა მე ვაჟა მთავრიშვილმა აწ უკვე განსვენებულმა მაყვალა ჩახვაშილმა, ვახტანგ ტალახაძემ და გიირგი ზუმბაძემ. ეს უკანასკნელი ორი შემდეგ პარლამენტის დეპუტატები გახდნენ და თანაც ზუმბაძე საკმოდ ცნობილი ადვოკატია.

ზუსტად ეს აღარ მახსოვს მაგრამ მგონი აე ხაშურელი კაცი ვაშლის გამყიდველი იყო. თანაც იქ ორნი იყვნენ. ყველაფერი ვკითხეთ და ყველაფერზე გულწრფელად გვპასუხობდა. თანაც იმდენად იყო შეშინებული რომ ნდომოდა რამის დამალვა ვერ შეძლებდა. ამ კაცს ხბო. ძაღლი ან საბურავი არ უხსენებია. რაც იმას ნიშნავს რომ იქ არაფერი ამისი მსგავსი სინამდვილეში არც ყოფილა.

აქედან ნებისმიერი გამომძიებელი იმას დაასკვნიდა რომ თამარ ჩხეიძე ცრუობს და ძაღლი თუ ხბო თავის მართლების მიზნით მოიგონაო. ოღონდ მე ვიცი რომ ეს გამორიცხულია. თამარ ჩხეიძე ტყუილს არ იტყოდა და მითუმეტეს საკუთარი თავის გადარჩენის მიზნით.

მაშ საიდან გაჩნდა ის ხბო თუ ძაღლი?
თანაც როგორ შეიძლება ადამიანმა ხბო და ძაღლი ერთმანეთისგან ვერ გაარჩიო? ეს შეიძლება მოხდეს სიზმარში. თამარ ჩხეიძეს შეჯახების მომენტში ეძინა და ეს სიზმარში ნახა. თანაც არა მარტო ეძინა არამედ გადაწოლილიც იყო და იმიტომ არ შეასკდა მკერდით საჭეს.

აქ ჩნდება კიდევ ერთი კითხვა. იქნებოდა თუ არა საკმარისი ერთი ღამის უძილობა საკმარისი იმისთვის რომ თამარ ჩხეიძეს საჭესთან ასე მალე ჩასძინებოდა?

თუ ნივა მაინც მართლა გადაჭარბებული სიჩქარით მიდიოდა ესეც შეიძლება აიხსნას ჩაძინებით. ოღონდ არა უბრალო ჩაძინებით როცა ადამიანი საჭეზე ჩაყვინთავს არამედ გადაწოლით ჩაძინებით. ამ მომენტში ნძღოლი ან აქსელატორს ფეხს მთლიანად აუშვებს და მანქანა გაჩერდება ან არა და პირიქით ბოლომდე დააწვება. როგორც ჩანს მოხდა ეს მეორე.

ქუთაისიდან ბორითამდე განა რამდენი ხნის სავალია რომ?
ამ კითხვის ყველაზე შესაძლო პასუხი არის ის რომ თამარს წამოსვლის წინ რაღაც ძილის წამალი შეატყუეს ჩაიში, წყალში ან სხვანაირად. მე ამისი არავითარი მტკიცება არა მაქვს, მაგრამ ასეთია კაგებეს ხელწერა.
გაიხსენეთ ლიტვინენკოს ჩაის ჭიქაში ჩაყრილი პოლონიუმი. მერაბ კოსტავას მკვლელობა კი არაფრით არ იყო ლიტვინენკოს მკვლელობაზე ნაკლებად მნიშვნელოვანი. ეს პირიქით არის! მერაბ კოსტავას მკვლელობა უფრო მნიშვნელოვანი პოლიტიკური მკვლელობა იყო. ამით წყდებოდა არა მარტო საქართველოს არამედ მთელი კომუნისტური იმპერიის ბედიც.






მიმაგრებული სურათი