მადეირაარა, პროფესიონალიზმი არა მგონია იყოს მთავარი მომენტი.
პროფესიონალიზმი საერთოდ ძალიან პირობითი ცნებაა, მითუმეტეს საქართველოში და დღეს.
და მითუმეტეს როცა საქმე მხოლოდ სხვისი დავალების შესრულებას ეხება და პროფესიონალიზმის წონვის მთავარი მეთოდი ესაა.
მაგ ლოგიკით, მთელი ქართული პროკურატურა, სასამართლო, პოლიცია პროფესიონალები იყვნენ (ზოგადი მასშტაბით),
რაც რა თქმა უნდა არ იყო ასე, იმიტომ რომ სისტემის უმეტესი ნაწილი უკანონო ბრძანებას ასრულებდა (რიგით პატიოსან თანამშრომელზე არ მაქვს საუბარი).
პროფესიონალიზმი უპირველესად ეთიკა და საქმის სიყვარულია და მხოლოდ მერე ოქმის შევსება ან მაუსზე კლიკვა.
ჩვენთან კი მოგეხსენება გარდამავალი ღირებულებების ქაოსური ბუმია და ისევე როგორც სხვა რამეების, პროფესიონალიზმის გაგებაც გაუფერულდა
და დავიდა ხელფასის დონის, პრიმიტიული მენეჯერული თვისებების და მოკლევადიანი აღიარების პარამეტრებზე;
შეიძლება ერორზე არიან ღილაკებზე ხელის უკეთ დამჭერი და საჭირო დროს უკვე ამშვები ტიპები,
(თუ ამას ეძახი პროფესიონალიზმს, მაშინ ცალსახად გეთანხმები ) და რომლებიც უფრო დიდხანს არიან იქ სადაც არიან,
ვიდრე სხვა ტელევიზიის ხალხი. მოკლედ, ე.წ. ტელევიზიონშიკები.
მაგრამ ჩემთვის ეგ არ არის პროფესიონალიზმი. ჩემთვის კი არა, საერთოდ არ არის ეგ პროფესიონალიზმი
მით უფრო ქვეცნობიერად არ ხდება რასაც ვაკეთებ, სრულიად ლოგიკურად ვხვდები და ვიაზრებ რატომაც და როგორც.
უბრალოდ, ჩემი ოპოზიციური (თუ შეიძლება ასე ითქვას) და ნებისმიერი ხელისუფლებისადმი უნდობი ბუნებიდან გამომდინარე
ვერ ვუყურებ კომფორტულად მარტო იმ არხს, სადაც ვიცი რომ სამთავრობო ინტერესებია.
მირჩევნია ნაკლები ფურთხი ავლოკო მილიონ გზის ნაგინები ერორისთვის თვალის შევლებით, ამით კი თავი ჰაერში დამრჩეს და მხოლოდ კისრამდე ჩავეფლო ქაქში,
ვიდრე სუბიექტურობის (და ფონად დასმული ობიექტურობის) მქონე მაესტროს ვუყურო
მხოლოდ და ერთი მხარის ქაქში თავიანად ჩავეშვა.
სულ ეგაა. არ მიფიქრია ამაზე, არც დამიგეგმავს და არც გამიანალიზებია, ახლა დავფიქრდი ამ თემაში და ვწერ პირველად.
საინტერესოა ცხოვრება, მოულოდნელობებით აღსავსე
რომელი არხი იჩენს მეტ ობიესტურობას
