და რა დაგვემართა?
პატარა ექსკურსი:
მენშევიკები და ბოლშევიკები ერთი პარტიის განაყოფია.
ქართველ ბოლშევიკებს წამყვანი გავლენა გააჩნდათ ბოლშევიკური რუსეთის მართვაში და მათ კარიერულ წინსვლას სერიოზულად
აფერხებდა საქართველოს არყოფნა ბოლშევიკურ ალიანსში.
უბრალოდ განსაზღვრე: დღესეც, საქართველოს მოქალაქეს აქვს შანსი --- გახდეს რუსეთის პირველი პირი?
ეგ შანსი ჩნდება,როდესაც დგები მჭიდრო ალიანსში ქვეყანასთან ერთი სახელმწიფოს დე იურე სივრცეში.
საყოველთაოდ ცნობილია ქართველი მენშევიკების ახლო მეგობრობისა ლენინურ დაჯგუფებებთან და წამყვან ქართველ ბოლშევიკებთან.
დასავლეთმა ლაჩრულად დათმო ბაქოს ნავთობი რუსეთის სასარგებლოდ ---ბაქოზე იმ დროისათვის ნავთობის მსოფლიო მპოვების 50% მოდიოდა.
იმავე დასავლეთმა ატარა ინტერნაციონალური კომინტერნები, აფინანსა და იდეოლოგიურად უზრუნველყო მარქსის და ენგელსის
მოძღვრების რეალური განხორციელება-ექსპერიმენტი და ამისათვის შეარჩიეს ევროპის ჟანდარმად წოდებული რუსეთის სამეფო
თვითმპყრობელური იმპერია.
პირველმა მსოფლიო ომმა შექმნა ექსპერიმენტის განხორციელების შესაძლებლობა.
მარტივად, რომ ვთქვა: ქართველები ამ პროცესში სერიოზული იდეოლოგიური წამყვანი აგიტატორების ავანგარდში მრავლად იყვნენ
და მათთვის სამარცხვინო იყო და ამაზეც უთითებდნენ გარეშენი --- რომ თავიანთი სამშობლოც უნდა ჩაერთოთ ამ პროცესში
გავლენის და ადგილების მოსაპოვებლად მომავალ ახალ საბჭოთა იმპერიაში.
ამიტომ, დეკლარირებული დე იურე ნეიტრალიტეტი დე ფაქტოში საპირისპიროდ ხორციელდებოდა, რაც ქმნიდა ბაზას მომავალი
ანექსია-ოკუპაციისათვის --- უბრალოდ ელოდნენ მხოლოდ ერთ შედეგს: ვინ გაიმარჯვებდა საბოლოოდ --- წითლები, თუ თეთრები.
ბუნებრივია. თეთრების გამარჯვების შემთხვევაში მენსევიკური ლობი მკვეთრად გაძლიერდებოდა და ქართულ მენშევიკურ მოდელზე გადავიდოდა რუსეთიც.
დასავლეთმა არჩევანი გააკეთა და ფართო პოლიტიკურ-ეკონომიკური ურთიერთობანი გააჩაღა საბჭოთა კავშირთან.
ლენინის სიკვდილმა და სტალინური ფრთის სიძლიერემ ყველაფერი თავდაყირა დააყენა....
ესაა მარტივი სიმართლე და რეალობა ქართული ამბიციებისა და გავლენებისა.
მაგრამ..... ,,ჭკუა უხმარ არს ბრიყვთათთვის!'' და ასევე გაღორებულ მარიონეტთათთვისაც...
დღეს სულ სხვა რეალობებია და ნეიტრალიტეტი გარანტორთა შეთანხმებით და სათანადო უზრუნველყოფით თავად დასავლეთს
სჭირდება კავკასიის ბუფერულ-ნეიტრალური ზონის სახით, რომელიც სერიოზული დაცვაა აღმოსავლეთიდან მზარდი სოციალურ-ეკონომიკური ექსპანსიისაგან და თუნდაც ომისაგან თავდასაცავად --- ჩინეთი, ინდოეთი, პაკისტანი ბირთვული სახელმწიფოები არიან და სერიოზული ამბიციებიც გააჩნიათ,
ერაყით და ავღანეთით იგება კედელი რომელსაც უაზროდ ქცევა ემუქრება კავკასიის გარეშე.
ამერიკას და რუსეთს დღეს აერთიანებს კაპიტალიზმი და მათ შორის იდეოლოგიური პრობლემები მოხსნილია... და დიდ პარტნიორობას ხელს არც არაფერი უშლის დიდი ,,ჩინური საფრთხის'' წინასე რეალურად მდგომებისათვის....
ესაა აბრეშუმის გზის ახლებური ხედვა, სადაც ჩვენი ადგილი თუ მყარად და ღირსეულად არ დავიკავეთ --- ჩანჩურებს კი რასაც უშვრებიან და შემძვრომებს...კარგად მოგეხსენებათ.
ბევრი რამის დაწერა შეიძლება, მაგრამ....
,,გვიყურებენ რა დონეზე ვქაჩამთ და იმის მიხედვით ,,დაგვაჯილდოვებენ''....
ნებისმიერს წამოგასვამენ თავზე: აიღებ, მისცემ??? ---გაგთხრიან ბოლომდე!
იქნები ღირსეული და ერთგული სამშობლოსი? ---მოგექცევიან შესაბამისად.
სულ ესაა ამჯერად ,,ვიწრო და ფართო'' ხედვებიდან...
ნეიტრალიტეტი და დეოკუპაცია, პარალელები და ანალიზი
