ისე კი
ეს ინფო აი ამ კომენტარმა
დამადებინა
ფალოსთამეფეუსიტ/ყვოდ ეკუთვნის ეს თიკუნი, ადამიანისმსგავს წარმონაქმნს, რომელმაც თავისი უბადრუკი არსებობა,იმით დაიწყო, რომ ქართველთა სიამაყე, სიდიადე, ყ/ველა დროის უდიდესი ქართველის და სიწმინდის, დავით აღმაშენებლის საფლავზე, დორლბმორეული სიურცხვით ფიცი დადო და სიწმინდის სახელით მოსაუბრე ეშმას გაურიგდა.
აქედან ეყრება საფუძველი, ქართველთა გონებრივი არსებობის მენტალური ცვლილების, გენის შეცვლის, გადაჯიშების, ტ/რადიციების ადათ წესების, ისტორიის შეცვლის, სოდომის დანერგვის,
ურთიერთგაუტანლობის, წაკიდების, ძმის მეგობრის მოყ/ვასის გაწირვის, ცხრა წლიან ჯოჯოხეთურ პერიოდს.
ლენგლის შტაბბინაში გაუკუღმართებული ქიმიური თუ სექსუალური, ევოლუციის თუ რევოლუციის შედეგად მიღებულ იქნა "ახალი" ქართველის ჰომოფიბრიდდთა ჯოგი, ტ/ვინისრეცხვის უნიკალურმა მეთოდიკამ თავისი შედეგი გამოიღო და მიიღეს "ქართველი" რომელზეც საუკუნეების მანძილზე ოცნებობდა მავანი. შაჰ-აბას პირველის ნანატ/რი ოცნება, ქართველნი (ბევრჯერ საეჭვო) ქართველთა მტერნი. ყველას კარგად მოგეხსენებათ ვერავინ ჯობდა ასეთ სუბიქტებს ქართული სახელმწიფოს დაქცევაში. შადიმანი, ბაღვაში და ანდუყაფარი, ხომ ბავშვური თამაშობის მაგალითია ამათ ფონზე.
მოირგო რა სკამი მესაჯდომემ, რომელმაც მთელი ცხოვრება ბოღმა გულით ატარა, მანამდე არ შეეძლო დაპირისპირებოდა უსამართლობას, იმიტომ ,რომ გულით და სულით იყო ლაჩარი ბოღმა, აქ არ მინდა სხვაგვარად გამიგოთ სუსტებს სულ უნდა უჩნდებოდეთ გვერდში მდგომი, მეგობარი.
მეგობარიიი ეს მცნება მისთვის უცნობია, მიტომაა სულით ლაჩარი, მიტომ იყო მისი სიცოცხლე უბადრუკი, რომ არა ბედის ირონია და ზემოთ დადებული "ხელშეკრულება" მაცდურთან.
დაჯდა რა ფალოსთამეფე სკამზე, გაყოყოჩდა გაიბღინძა, ჩაიცინა, სიამოვნებით დაიწყო, მასონთა მსახურება. ეგრევე ეროვნულს შეუტია ქართულს ძარღვიანს ძველს სისხლით და ოფლით მოტანილს, სიწმინდეს რომელსაც ურჯულოც ერიდებოდა ხშირად ეკლესიას შეუტია, შეუტია?! კია რა დაანგრია დალეწა. ფალოსთმსახურნი ერთგვარი ჯინით აღტაცებით ასრულებდნენ დავალებას მიცემულს ფალოსთმეფისგან. ცემეს ლეწეს მრევლი არ დაინდეს, არ დაინდეს არ შეეშინდათ ხატის და უფლის.
გამოდის მეფეფალოსთა პიარაქციით ახალგაზრდა გოგობიჭებს ეუბნება,ვინც ქართულს გასწავლით ჩარეცხილია, დღეიდან ახალი ცხოვრება იწყებაო, ახალი სადაც წახვალთ ბუჩქები უნდა იყოს აუცილებლადო და ბუჩქებში თქვენს მიერ გატარებული დროის ხანგრძლივობით განისაზღვრება თქვენი პატ/რიოტიზმი და ერისსიყ/ვარულიო.
ვერ შეეგუა მესაჯდომე სკამის გაყოფას, გამოასალმა სიცოცხლეს ვაზირპირველი, გამოვიდა ფალოსთმეფის ჟანდარმთუფროსი, ენაბლუ ვანო და მოგვახსენა ტ/რაგედია თავზარდამცემი.
ვერ გამოვიდა არგუმენტი დმაჯერები, პირველი ბზარი გაჩნდა ფალოსთბუნაგში...
ცოტაც დრო გადის, ჟანდარმთუფროსის ცოლი გარყ/ვნილი, არ გაჩერდა და შეიწირა სიცოცხლე კარგი, ესეც მეორე დარტ/ყმა ფალოსთბუნაგში, მაგრამ ძლიერი უძლიერესი რამაც შემდგომში გამოაფხიზლა ერი მთლიანი.
მაგრამ რა ხდება ჯერ ჯერობით წინ არის მთელი სატირა, ჯანდარმთუფროსი გადარია დაუსჯელობამ, ქუჩაში ხვრიტა ახალგაზრდები, სახით იქედნის სულში სიბილწით და ამაზრზენი კმაყოფილებით. ხალხმა იგმინა, ერთად შეიკრა, მაგრამ ურჩხულთან შიშველი ხელით რას გახდებოდა გაილახა და ბევრი აგინეს, ისევ დარჩა გამარჯვებული ფალოსთამეფე. ხელშეწყობით ტა/რ/ტაროზის მეორედ გახდა მესაჯდომე, გამოაცხადა აი ხომ ხედავთ მე ვარ კეთილი.
ეს პატარა შექსპირისეული გადახვევა, მაპატიეთ გავკადნიერდი.
მთელი არსებით მისი სულიერი სამყარო იდენტურია ნერონის და კალიგულას, ეს ორი ბუნების შეცდომა ისე უყვარს და ისე სისხლხორცეულია მისთვის,რომ ერთმანეთში ერევა ხოლმე და რეგულარულად მოიხსენიებს. ინცინატუსებს კი რა გამოლევს ამ ქვეყანაზე ადამიანის სახით მოვლენილს.
გააგრძელა ხალხის ხოცვა აზარტულობით, არ დაინდო ერისკაცი თუ დიდი მწერალი. პლიუს ამას გამოირჩევა უზომო "მადით' ქალთან საჭმელთან ფულთან არააქვს რიდი. სახლი აშენე მეც მინდაო ვერ ძღება ბილწი, გატ/ყავა და სველზე დასვა მდიდარი თუ ნაკლებმდიდარი. თუ წინააღმდეგ წახვედი მისი საპყრობილე და დილეგი მზად იყო მუდამ. ზონდერები და ზონერბრიგადა უცნობი იყო აქამდე ხალში. ეხლა კი მაზობელი მეზობელს უშვებს უჩივის ურტ/ყამს, ოღონდ მიიღოს ლუკმა არამი.
კიდევ იხუვლა მასამ ძლიერმა, მაგრამ ისევ იმძლავრა ეშმამ, ჩაქოლა ჩაკლა სული ძლერი, და მოერია მხცოვანს, "ახალი" ჯავშნით და კეტით თოფით გაზით, სულით ბოროტით, ხორცით გარყ/ვნილით. მაგრამ ეს იყო დარტ/ყმა მესამე, რომელმაც ნიშანი მისცა იქედნეს, რომ მოახლოვდა მისი ბოლო დღე, მაგრამ ვერ მოიშალა ძუკნამ ძუკნობა, ხალხი აწამა დილეგში ცოცხით, რაც სიმბოლოა ფალოსთამეფის.
კიდევ ერთი კადნიერება ჩემგან მომიტევეთ.
სრულდება მესაჯდომე მეცოცხეთა ეპოპეა, და მადლობა ღმერთს, რომ არ დაგვჭირდება, სბანისძის, ცურტაველის თუ ჯუანშერის ხელნაწერები, რომ მომავალ თაობას გადაეცეს ვინ იყო ეგი...
არ ვიცი ამ შუაღამეს რატომ დავწერა ეს, მაგრამ ბაქრაძის მენტორულ ტონს მე მგონი შეესაბამება
მიმაგრებული სურათი