როდესაც უკანასკნელმა მხედარმა შეიხთა მოდგმიდან დემონებზე მონადირემ
ზურგისკენ მიიხედა ბრძოლის დროს მაშინ მიიღო დამანაგრეველი დარტყმა
ბრძოლისგან დამთვრალს და ბრძოლაში გადადგმულს არაფერი აღარ ახსოვდა
თუ რისთვის დაიწყო ბრძოლა ან რა არის საზრისი
მწოლიარემ და სიკვდილის პირას მყოფმა ლოცვა დაიწყო
მას დავიწყებია ლოცვაც აღარ იცოდა თუ ვისთვის ეხმო ან რატომ
სიკვდილი ხომ მუდმივად ისედაც მასთან იყო როგორც ნამდვილი მეგობარი
ერთადერთი რაც შეეძლო ეს იყო ჩუმი ყვირილი რომელიც ცამდე ავიდოდა
ისმინა მისი ზეცამ და აჰა ფერკმრთალი რაშზე ამხედრებული სული აღსრულების ერთგულებისა გამოჩნდა
ახლა გაახსენდა მხედარს წინასწამეტყველის და ბრძენის სიტყვები რომ ამ ბრძოლის თავიდან აცილება შეიძლებოდა
რომ ამ დამარცხების გარეშე შეიძლებოდა გამარჯვება ვინაიდან ღრმა საზრისი არის გამარჯვება საკუთარ თავზე
თუ ბი კანტინიუდ
ჰე ჰე