ეგრე --- ვირთხა, ღორი, შაკალი და მათი მსგავსნი ყოფილან ,,ბრძენები''... თანაც კოლექტიურნი.
სწორედ სულელთა ბრბოთი იქოლებიან ბრძენები ცრუ ბრძენთა მმართველობისას.
ისტორიიდან:
,,მათ ყველაზე საუკეთესო ადამიანები ჭკუიდან შეშალეს და სულით ავად-მყოფთა სახლებში გამოკეტეს როგორც გიჟები...
თავად კი სულ ელიან აპოკალიფსს სულელებივით...''
უმთავრესს ავიწყებენ ადამიანებს, რომ მანამდე ოქროს ათასწლოვანი მეფობაი ძევს წინარე, რათა ყოველი კეთილად ქმნილი გადარჩეს და იცოცხლოს, განვითარდეს ევოლუციურ-უბოროტოდ.
უმთავრესი და უძველესი პრობლემის სათავე იმ ცნობიერებაშია, რომელსაც მამა და მამინაცვალი ერთი მამა ჰგონია.
ჰგონიათ რომ ღმერთი განიკითხავს და სჯის ადამიანს, როდესაც განმკითხველ-დამსჯელი მამინაცვალია ადამიან-მონათა ხელით.
უფლისაა მხოლოდ --- არ მიცნობ და არც გსურს მიცნობდე... იყოს ნება შენი, რომელიც მიემართება უსასრულო დავიწყების
ბნელისაკენ და არა-რაობისაკენ --- იგივ სრული სიკვდილისაკენ ამავე წუთისოფლის მონობიდან.
მამა და მამინაცვალი --- იგივ ღმერთი და სატანა, სიცოცხლე და სიკვდილი, სიკეთე და ბოროტება და ასე შემდეგ.
ორი უკიდურესობაა უსასრულო და არჩევანიც ორგვარია --- სიცოცხლე და სიკვდილი.
არსებობს ასეთი სიტყვები: ,,იყო ვითარცა არყოფილი'' და ამიტომაცაა თქმული --- ,,არ ვარგა კაცი ცოცხალი მკუდარსა ემსგავსოს!''
ესაა ნელთბილის შეუნდობლობის არსი --- მათ სურთ ყოველივე სიკეთე ბოროტების ცოფიანი სიძულვილის მონობით.
ბაბაიაც უნდათ და ჩიჩიაც...
არ ეგების ორთა ბატონის მონებაი... --- მითუმეტეს, როდესაც ის ერთი არ ბატონობს და არ ეუფლება თავისსავე შექმნილს.
ამიტომაა შეუცნობელი სიკეთე ბოროტებაზედ უარესი...
ბოროტებაზედ უარესიო!...
რატომ???
სიკვდილი აბსოლუტურად უსუსურ-უუნაროა სიცოცხლის გარეშე და ვერას ავნებს თავად სიცოცხლის უკუდავებას.
ცოცხალ მონათა ხრმლით იქმს ამას მხოლოდ... --- ესაა შეუნდობელი ცოცხალი თავისივე ნებით მკუდარსა დამსგავსებული, იგივ
,,დემონ-ვამპირი'' ადამიანის სხეულით მომქმედი მონაი წუთისოფლისა.
ურწმუნო ათე ათასწილ ,,ანგელოზია'' ნელთბილთან შედარებით, რადგან არც ღვთისა სწამს და არც სატანისა.
მაგრამ სწამს ადამიანისა და მისი სასიკეთო ევოლუციისა, რადგან ხედავს იმასაც, რომ აულაგმავი ბოროტება თავისი არსით გაანადგურებს ყოველივე ცოცხალს დაუნდობლად.
ათეც ოცნებობს სავსებით სიცოცხლეზე და მის უსასრულო გენეტიკურ გახანგრძლივებაზე დაბერების გენის ანულირენით, რადგან ფიზიკური სხეული მუდმივად განახლებადია.
ყველაზე ღირსეული შეფასება ადამიანის ღვაწლისა --- რაც მსმენია:
დიდი ილიას სიტყვები გაბრიელ ეპისკოპოსის დაკრძალვაზედ თქმული: ..ეს იყო კაცი, რომელმაც სარწმუნოება გაამეცნიერა და მეცნიერება გაასარწმუნოებრივა!''
უამრავი ზე-აღმა-ჩენანის ეპოქაა და ჯერ ფანტასტიკურად მიჩნეული ენერგიების ფლობა-განკარგვის ჟამიც დგება, რაც უკვე ბუნებრივად და აბსოლუტურად გამორიცხავს მათ ბოროტეულად გამოყენებასაც შედეგების გაცნობიერების გამო.
არის თუ არა ქართველი ერი ბრძენი ?, ხალხი და ხალხური 
