რელიგიური გრძნობები მაგარი არასაინტერესო თემაა

კონკრეტული ადამიანები დარჩნენ შეურაცხყოფილები რომლებსაც რელიგიურობა კარგი ცხოვრების გამო არ აურჩევიათ
სადღაც იყო მოყვანილი საინტერესო მონაცმები
ოთხივე ტერორისტი დაიბადა საფრანგეთში, ოთხივნი ემიგრანტების შვილები მაგრამ უკვე ასიმილირებული ფრანგები იყვნენ
ოთხივე გაიზარდა ღარიბ გარეუბნებში, ღAრიბ ოჯახებში
ოთხივეს ჰქონდა პრობლემები სკკოლაში და ითვლებოდნენ ძნელად აღსასზრდელებად
ოთხივეს ჰქონდა პრობლემები უმაღლეს სასწავლებლებში და ვერცერთმა ვერ მიიღო უმაღლესი განათლება
ოთხივე მუშაობდა დროებით სამსახურებში და ტერაქტის მომენტისთვის ოთხივე უმუშევარი იყო
ოთხივე მიუხედავად მათი ოჯახების ისლამური წარსულისა ისლამით დაინტერესდნენ მხოლოდ 20 წლის ასაკის შემდგომ
აი ეს აერთიანებდა ოთხ ისლამისტს
ხოდა აი როდესაც სახელმწიფო და მთლიანად საზოგადოება ასე ექცევა ხალხს?
როდესაც მათ ბედის ანაბარად ტოვებენ, არ უზრუნველყოფენ განათლებით და შემდეგ სამსახურით
ასეთ პირობებში რამდენად გვაქვს დანარჩენებს (განათლებულებს, ათეისტებს, ხელფასიანებს...) მათი ასეთი დაცინვის უფლება?
რელიგიური გრძნობების შეურაცხყოფა იდიოტიზმია, ნებისმიერ დროს ვარ მზად შევურაცყო ნებისმიერი რელიგია

სულ ერთ ადგილზე მკიდია ნებისმიერი რელიგია და პლიუს ვთვლი რომ რელიგია ბოროტებაა
მაგრამ იმ ხალხის დაცინვის უფლება გვაქვს? როდესაც შეიძლება ითქვას რომ ისინი იმ დონემდე რომ მივიდნენ ნაწილობრივ ჩვენი დანაშაულიც არის

პ.ს. არ მესროლოთ ჩარლი ებდო ვარ

მიუხედავად ამისა სიტყვის თAვისუფლებას პატივს ვცემ და სოლიდარობას ვუცხადება მოკლულებს
მაგრამ ისინი არასწორად იქცეოდნენ, არა განა ამორალურები იყვნენ ან უზნეოები, პროსტა არასწორად იქცეოდნენ და იმიტომ რომ პრობლემას ცალმხრივად აღიქვავდნენ
აი ექსტრემიზმის პრობლემა მეორე მხრიდან რომ დაენახათ და ამის შესახებ ეღადავათ უკეთესი იქნებოდა