რა გვეშველება, შველის ალტერნატიულ-უტოპიური გეგმა

1imereli1

ჩემი აზრების ჩამოყალიბებაც უკვე შედეგია

masai11

ვცხოვრობ, ოღონდ ნიჰილისტუად ვუყურებ მოვლენებს, იმიტომ რომ აზრიანს ვერაფერს ვხედავ იქ.

წავიკითხე, საინტერესო მსჯელობაა, ამ განყოფილებისთვის არადამახასიათებელი

მეეჭვება ესე იყოს, რესპუბლიკელების გარდა ყველა ლიდერზე მორგებული პარტიებია, რაც აპრიორი გამორიცხავს რაიმე იდეოლოგიურს. რესპუბლიკელებს რაც შეეხება, ეს ჯგუფი ხელისუფლებაშია და მართვის თვალსაზრისით რაიმე რევოლუციურს, ან განვითარებულზე ორიენტრირებულს აკეთებსო ამის შთაბეჭდილება არ მრჩება. საკუთარ ნაჭერს იღებს დიდი ნამცხვარიდან, აქედან გამომდინარე ისინიც ისეთები არიან, როგორიც სხვა დანარჩენები.
პარტიას შეიძლება ქონდეს იდეოლოგიური პლადფორმა, მაგრამ ეს ანტურაჟისთვის და საჩვენებლად მარტო არ უნდა იყოს, რეალურად ეს უნდა იყოს მათი წესდება და კონსტიტუცია, და საქმე საქმეზე როცა მივა რესურსზე არ უნდა გაცვალოს საკუთარი იდეები. ამას კი ადვილად იმიტომ აკეთებენ, რომ ისინი საზოგადოებრივ დაკვეთას არ ასრულებენ. წესით პარტიები საზოგადოებით უნდა საზრდოობდნენ, მარტო დაფინანსება არაა აქ მთავარი, პარტიამ უნდა უზრუნველყოს ხალხის რეალური გაერთიანება, რასაც მე ვერცერთ მათგანში ვერ ვხედავ.

alikantura
წავიკითხე შენი ნაწერი.
ჩემი აზრი ასეთია:
გამოსავლის ძიება და პრობლემის ძიება უკვე წინ გადადგმული ნაბიჯია.
ყველაფრის ცვლილება მაშინ დაიწყება როცა ინდივიდი თავს საზოგადოების წევრად იგრძნობს და გაიაზრებს რომ მის გარეშე არაფერი გამოვა. ანუ როცა ის მიხვდება რომ შეუძლია შეცვალოს საკუთარი მომავალი. საკითხავია რამ შეიძლება მიიყვანოს ინდივიდი ასეთ აზრამდე.
1. სამართლის უზენაესობა.
2. კერძო და პირადი საკუთრების პატივისცემა სახელმწიფოს მხრიდან.
3. განათლების დონის ამაღლება
4. კანონმდებლობა რომელიც აკრძალავს ქვეყნისთვის მავნე საქციელს (აქ ძალიან გავიჭირდება მაგრამ სხვა გზა არაა).
ჯერჯერობით ეს მიზეზები მეჩვენება რამაც შეიძლება იმოქმედოს.
შეიძლება სხვებმა უფრო უკეთესად ჩამოაყალიბონ.
ყველაზე მთავარია საიდანღაც დავიწყოთ. აუცილებელია ყველა ჩვენგანმა ეცადოს რაიმე გააკეთოს საკუთარი ქვეყნისთვის.
ახალი ტექნოლოგიების შემოტანის და დანერგვის აუცილებლობაში სრულიად გეთანხმები. მენეჯერების ამბავშიც პირველ ეტაპზეც სხვა გზა არ გვექნება.
მე რატომღაც მგონია რომ კერძო ბიზნესიდან უნდა მოვიდეს ის ხალხი ვისაც ეხერხება მართვა და მენეჯმენტი. თუმცა აქ მატერიალური მხარე დგება წინა პლანზე. რატომ უნდა დაინტერესდეს ბიზნესმენი რომელიც ფულს შოულობს, მაგალითად სახელმწიფო სამსახურით? იქნება თუ არა ეს ინტერესი იმდენად ძლიერი რომ საჯარო სამსახურში ყოფნისას მას არ გაუჩნდება მოპარვის, ან ზერელედ საქმისადმი მიდგომის ან სხვა შენგან ხსენებული მანკიერებების ჩადენის სურვილი?

როგორ იქნებ გზები გვასწავლო? მთელი საქარველო თუ არა ნახევარი უმუშევარია