მარკეტინგი "ღრუზინულად", სახელი თქვენ მოუფიქრეთ

უკვე ჩააჩუჩუნეს, თანაც, რუსული გემოს გარეშე.

გრეჩიხა-მეჩიხა არ ვიცი და ძველი, საბჭოთა, პლასტმასის ტივტივები (პატარები, მოკლე-მომრგვალო) თუ იცით სადმე, დამინაკოლეთ. . . .
დავგალე მთელი თბილისი, რა მშრალი ხიდი და რა მონადირე-მეთევზეთა მაღაზიები და პენოპლასტის ტივტივის გარდა არ აქვთ. . . .
წუნკალი კაპიტალისტები. . . .
პლასტმასი ენანებათ თუ რა ჯანდაბაა?



ასეთები და ამის მსგავსები.
ოღონდ პლასტმასის.


This post has been edited by karlsoni on 24 Jun 2015, 02:16

1. რუსული, როგორც ხარისხის ეტალონი - არ მაქვს ბატონო პრობლემა
ადამიანს თუ აქვს განცდა, რომ რუსული, უკრაინული, ქართული, ამერიკული, ჩინური და ა.შ. საუკეთესოა, ეს მისი საქმეა, მე ამას არ ვერჩი. განსაკუთრებით მაშინ, თუ ეს მართლაც ხარისხიანია და ადამიანს უფლება აქვს რომ ხარისხიანი პროდუქცია უნდოდეს

2. რუსული როგორც წარმოშობის ადგილი - არც ამაზე მაქვს პრობლემა. ყველაფერი სადღაც მზადდება, ემ შეძლებისდაგვარად საქართველოში წარმოებულს ვანიჭებ უპირატესობას.

მაგალIთი: კარაქი შატილი - ქართული, და კარაქი დაჩა - რუსული. შატილი სპრედია და არა კარაქი და შატილში 10ჯერ ემტი რაღაცა ოხრობაა (სახელი დამავიწყდა) რაც მის მოხმარებას საშიშს ხდის, და გულის დაავადებების რისკს ზრდის. რატომ არ უდან ავარჩიო რუსული? მივაწვე სამამულოს რომელიც მომკლავს?

3. რუსული - ბრენდი, წარმოება - ქართული
არ მაქვს პრობლემა, ეს ნიშნავს, რომჩემი გადახდილი ფულის ნახევარი მაიცნ საქართველოში დარჩება და რომ აქაური წარმოების წახალისებაა


რატომ მაქვს ახლა პრეტენზია
პრობლემაა შემეტენეობა
როცა საქართველოში წარმოებულ სგუშონიან "კალის ნამცხვარს" აწერენ რუსულ გემოს. კი ბატონო, ის "სგუშონი" შეიძლება ქართული ან რუსული იყოს, აგრმა რატომ ეტენები და უძვრები ტრაკში?