1979 წლის 3 ოქტომბრის

ერთხელ, რომელიღაც რუსი მსაჯი დაიბარეს მოსკოვის ფედერაციაში და მკაცრდა გააფრთხილეს რომ გუცაევმა ფოკუსნიკურად წაქცევა იცის და იცოდე არ შეცდე და პენალტი არ დანიშნოო.
მთელი თამაში დაძაბული ვიყავიო (იგონებდა ის მსაჯი)
ბოლოს გუცაევი მაინც წაიქცა
პენალტი! (არა და არ იყო )!...


თამაში მერე ისევ დაიბარეს თურმე, ჩვენ ხომ გაგაფრთხილეთო
თქვენ გადით მინდორზე სამსაჯოდ, მერე უყურეთ გუცაევის წაქცევას და როგორ არ დანიშნავთ პანელტს, მაგასაც დავინახავო- უპასუხია გაბრაზებულს


This post has been edited by kvacaraxa on 12 Jul 2015, 10:57

აშკარად გეშლება. ფეინორდის თამაშზე 120 მანეთს იხდიდა ხალხი მახსოვს. მაგრამ 1500? ეჭვი მეპარება. მეორე დღეს ”ობხ” მიადგებოდა კარებზე მყიდველსაც და გამყიდველსაც.

This post has been edited by Baraccuda on 12 Jul 2015, 11:17

bockuchava

ლეგენდები გინახავს შე კაცო. მე მაგათი ნაშრომების გასაცნობად ქართულ–რუსულ–ინგლისურ წყარებს ვკითხულობ და ბოლოს გაჭირვებით გამომაქვს დასკვნა, შენ კიდევ ლაივში გინახავს

1500 მანეთი არ ვიცი,მაგრამ გამიგია ბილეთში მოტოციკლი იჟ-ი გაიცვალაო..

chukius

ლეგენდები უკვე მაშინ იყვნენ.

70-ში, 80-ანების ბოლოს და 90-ის დასაწყისში სულ სხვა სასტავი წამოვიდა, ფსიქოანალიზზე ნაკლებ ჩაციკლული.

ერიკ ბერნი, ერიკსონი... არც კი ვიცი დღეს ვინ ითვლება.
ჩემი "ძიებები" გროფით მორჩა 1995-ში მოსკოვში და აქ, მის ტრანსპერსონალურ თერაპიაში კვლევებით.
იმის მერე თავში ბანდერლოგების გაქრობას ვცდილობდი.

შეიძლება ითქვას, რომ "ჭკუასუსტობის" გარკვეულ ხარისხს მივაღწიე...
მაგრამ 90-ის და ბოლო 5-7 წლის მძიმე ფსიქოლოგიური ეგრეგორი, გარკვეულ "რეციდივებს" მაძლევს.
არადა აქედან წასვლის და გაქცევის სურვილი არასოდეს გამჩენია.
ერთი ეგაა უკრაინაში შეიძლება(კითხვის ნიშნის ქვეშაა), დევნილების და კომბატანტების პრობლემების გადასაჭრელად მოგვიწიოს წასვლა, იმათი ფსიქორეაბილიტაციის ცენტრის დასახმარებლად.



სუფთა " - ოსმალეთში რო ვიყავი...
ესკადროონ, შაშკი ვოონ..." - სავით გამომივიდა.

ნი ვ ბულოჩკუ, ნი ვ კრასნუიუ არმიუ...

იმედია მაპატიებენ...

რას იზამ, იზდერჟკი პროფესიი...


მიმაგრებული სურათი

არ მახსენდება საახლობლოში ადამიანი, რომელსაც მაგ პერიოდის თამაშებზე შესვლა სდომოდა და ვერ შესულიყო. გარდა ძირითადი ბილეთებისა იყიდებოდა დიდი რაოდენობით "ვხადნოები". ამას ემატებოდა 1 მანეთად კონტროლიორთან გარიგება, ნაცნობობა, ათასი ხრიკი. საბოლოოდ კი სტადიონზე 30 - 40 % ით მეტი ადამიანი ხვდებოდა. ხალხი ნაწილდებოდა როგორც სკამებზე, ასევე კიბეებზე, იარუსებს შორის ფართობზე, ყველა კუთხე კუნჭულში და არავის "უფლება არ ქონდა" ეთქვა, ჩემი ადგილია და ვერ ჩავიწევიო.
გადაყიდვები იყო, მაგრამ 1500 მანეთს და მოტოციკლეტებს ის ადამიანები იხდიდნენ, ვისაც იგი მანეთად უღირდა, და ამას უფრო თავისი სტატუსის ხაზგასასმელად აკეთებდნენ.

+100000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000

kvacaraxa

აუ რა მევასებოდა გუცაევი თავის პენალტით...

This post has been edited by გუბაზიანი on 12 Jul 2015, 21:46

გუბაზიანი

მაშინაც სიაბიანი რიგები იყო. მაშინდელი მოგონილა სიები.
36 წლის შემდეგაც სიებით ვდგავართ, ვითმც და არ ყოფილიყოს ტექნიკური პროგრესი და კომპიუტერიზაცია.