გულახდილად ვთქო?
ვიტყვი
მამაჩემის ძმაკაცმმა 91 წელს როგორც მახსომს, ცოტა ხანი ვიმუშავე,
ხელფასი მქონდაა....20$

პახოდუ რაღაცეებს კავკასიისს ბირჯაზე-ზაკრიტაია ინFრომაცია...
რამდენიმე წელი, ცოტა,
რამდენიმე წლის \შემდდეგ ჩემმა ძმაკაცმა საადვოკატოში იქაც რამდენიმე წელი, გამომუშავებაზე, რეალურად ოჯახის ხარჯზე,
მერე ნათესავმა გამჩითა და დღესაც იქ-ერთი სამუშა, ფული კი, მაგრამ არანაირი დრაივი,
მერე ჩემმა ტრუსიკის ძმაკაცმა-თავისთან, მენეჯერის პონტში,
ასე რომ სანათესაო საძმაკაცო ეფექტურად
ფული რაღაცეებში ჩავდე და მთელი დღე რომ ტახტზე ვიწვე-სასმელ საჭმელის და რესტორნის ფული იქნება, მაგრამ მომკლავს მოწყენილობა, ასე რომ ვმუშაობ ორ ადგილას, რავი, კმაყოფილი ვარ??? ეგეც შეიძლება ითქვას-ღვთის წყალობით

ერთ რამეს ვიტყვი, მე არ მეგულება ჩემს ირგვლივ მყოფი ვისაც შანსი არ ქონია რომ მუშაობა დაეწყო არ მეგულება, ცვეტში,
ყველა გრუზინჩინკს ყავს სანაცნობო სანათესავო და რავი, ამპარტავნობის ან მუქთახორობის გამო არ იწყებენ მუშაობას, ეს თქვენ არ გეხებათ, მხოლოდ და მხოლოდ ჩემს სანაცნობოს

და კიდევ, სანამ მამაკაცის ტვინამდე არ დავა, რომ არ შეიძლება, არ შეიძლება, არ შეიძლება, იცხოვრო ქალის და მითუმეტეს შენი ოჯახის ხარჯზე, ეს არის სირცვილი, პარაზიტობა, მეც ვიცხოვრე რამდენიმე წელი ეგრე და
ასეთ დროს უნდა განიცდიდე დისკომფორტს, დეპრესიას, უნდა გძულდეს შენი თავი, უნდა გძულდეს რომ ხარ უუნარო,
თუკი ეს გრძნობა არ გიჩნდება ეჩვევი მუქთახორობას, სიზარმაცე კიდევ ხო, მაგრამ როდესაც ეგუები მუქთახორობას მთავრდება ცხოვრება,
ასე რომ თუკიკ რამე გამოჩნდება არ უნდა გაუშვა შანსი, მთავარია მაყუთი შეგქონდეს ოჯახსი მაშინ ხარ K ა ც ი
This post has been edited by Xoshgeldi on 15 Jan 2016, 21:53