გუშინ - ჩეთემ-ჰაუსი აქვეყნებს კვლევის 22 გვერდიან ანგარიშს სამხრეთ კავკასიაზე - საქართველო მოხსენებუილია როგორც გამონაკლისი რეგიონში
https://www.chathamhouse.org/publication/ch...oration-no-moreსამივე ქვეყანაა გაანალიზებული 25 წლის მანძილზე, გზა დამოუკიდევბლობისაკენ, კონფლიქტები, პრობლემები ეკონომიკაში, საგარეო პოლიტიკის განსხვავებული პრიორიტეტები, დასავლეთის ორმაგი სტანდარტები (მოტანილია ავტორიტარული რეჟიმების მაგალითი აზერბაიჯანში და ბელორუსიაში, როცა ბავთობისა და გაზის გამო ერთს პატიობენ და მოკავშირეობენ, ბელორუსია კი დემონიზებულია და სანქციებიო)
პ.ს. სხვათაშორის დღევანდელ ნიუსებში იყო - ლუკაშენკოს და მის გარემოცვას უხსნიან სანქციებს
47
There are also blatant double standards between the West’s treatment of Azerbaijan and Belarus
respectively. Both states are authoritarian, but Azerbaijan enjoys ‘valued partner’ status because of
its Caspian Sea oil and gas resources, whereas Belarusian President Aleksandr Lukashenka is
demonized and was even barred from travel to the EU between 2006 and 2008.
48 This approach not only disillusions the few progressive forces in Azerbaijan but also serves as a major disincentive
for the Azerbaijani leadership to reform.
ასევე, ლაპარაკია სააკაშვილზე, მე ჩუმად ვარ - თავად თარგმნეთ ეს აბზაცი
Yet failing to take a principled enough a line on some issues, such as human rights and democracy,
is equally problematic, potentially exposing Western interlocutors to charges of hypocrisy. Western
support of Mikheil Saakashvili continued for years after Georgia had become increasingly
authoritarian and turned into a virtual one-party state.
45 This probably prolonged Saakashvili’s stay
in power and allowed the Georgian leadership of the day to disregard the social costs of his
economic and agricultural reforms.
46 This has influenced attitudes towards the West in Georgia,
particularly on the part of those on the receiving end of abuses of power, as well as their relatives
and friends. These people were particularly embittered to hear panegyrics about Georgia’s
‘democratization’.
კიდევ - ლაპარაკია კრემლის ხელში არსებულ ბერკეტებზე, რომლებსაც ზეწოლისთვის მოხერხებულად იყენებსო - ეს არის ეკლესია და უმცირესობები
Georgia’s EU integration process is a case in point. One of the conditions of the country’s EU
Association Agreement – only recently ratified by all EU member states
43 – was that it pass antidiscrimination
legislation. Parliament duly did so in May 2014.
44 But changing popular opinion is
another matter. Any perception that the West was trying to force liberal attitudes on the population
would risk causing resentment counter-productive for integration. In effect, if the West’s cultural
and moral appeal in the eyes of ordinary Georgians is diminished, so too is the rationale for political
and economic alignment with the EU rather than Russia.
It should also be remembered that Western advocacy on social issues presents an opportunity for
Russian soft power. With Russia having adopted a number of anti-LGBT laws, the Russian church
and media are presenting anti-discrimination initiatives as ‘propaganda’. These tactics are working,
reinforcing entrenched attitudes in the South Caucasus.
ესეც დასკვნა - თარგმნეთ, მე მომეწონა, მოუწოდებს, გააქტიურდით, აქ ჯერ კიდევ 25 წლის წინ იყო დასავლური ფასეულობები პრიორიტეტული და თავად დასავლეთმა დააყენა ეჭვქვეშო
South Caucasus states to implement policies that contribute to reforms along Western lines, even
without direct promises of membership of major groupings/organizations in return. At the moment
this might apply to Georgia in particular, as it has best withstood Russian pressure. This would send
a strong message to Russia and could help to make the EU more attractive. Failure to do so would
give the impression that the EU is unable or unwilling to uphold its own values, an impression that
was reinforced by Europe’s inability to find a solution to Russia’s annexation of Crimea or to its
covert backing of separatists in Ukraine’s east.
The deeply rooted ‘adoration’ of the West in the South Caucasus has not yet completely evaporated.
If Western leaders can renew their interest in the region and develop a more integrated and clearer
strategy, their countries’ reputations can be restored. The South Caucasus may even become a
region where Western powers can regain the initiative and assert a more prominent role. The
Western model of democratic and liberal development, which enjoyed unquestionable appeal just
25 years ago, is today under considerable strain globally, as discourses on alternative models are
increasingly vocal. This is also partially the case in the South Caucasus: on the one hand, Georgia is
an EU-associated state; while on the other, Armenia is a member of the Russia-led EEU. The region
is under permanent Russian political, security, economic and even cultural pressure. With Georgia
apparently remaining the West’s last political toehold in the South Caucasus (as the only country
actively pursuing a pro-Western course), the United States and Europe will have to work hard to
regain their once considerable appeal in the other two states – if, of course, they are genuinely
interested in turning the region into an area of reliable, democratizing allies. The West achieved this
in Eastern Europe in the 1990s and early 2000s. It remains possible today in the South Caucasus,
although the task will be considerably harder.
ანგარიში
https://www.chathamhouse.org/sites/files/ch...hvili-final.pdf * * *
Yet failing to take a principled enough a line on some issues, such as human rights and democracy,
is equally problematic, potentially exposing Western interlocutors to charges of hypocrisy. Western
support of Mikheil Saakashvili continued for years after Georgia had become increasingly
authoritarian and turned into a virtual one-party state.
45 This probably prolonged Saakashvili’s stay
in power and allowed the Georgian leadership of the day to disregard the social costs of his
economic and agricultural reforms.
46 This has influenced attitudes towards the West in Georgia,
particularly on the part of those on the receiving end of abuses of power, as well as their relatives
and friends. These people were particularly embittered to hear panegyrics about Georgia’s
‘democratization’.
თუმცა, ამ თემაში უნდა იყოს ეს -
"დასავლეთი აგრძელებდა სააკაშვილის მხარდაჭერას კიდევ დიდხანს მას შემდეგაც, როცა საქართველო გადაიქცა ავტორიტარულ და ერთპარტიულ ქვეყნად...
სააკაშვილის დიდხანს დარჩენამ ხელისუფლებაში, საშუალება მისცა ხელმძღვანელობას დაეიგნორებინათ სოციალური თემები თავისი რეფორმებიდან... ამან გავლენა მოახდინა საქართველოს მოსახლეობის დამოკიდებულებაზე დასავლეთის მიმართ, განსაკთრებით მათი მხრიდან, ვინც ძალაუფლების ბოროტად გამოყენება საკუთარ და ნათესავების კანზე გამოსცადეს... ეს ადამიანები, განსაკუთრებით ბრაზდებიან, მწარდებიან, როცა პანეგირიკები ესმით საქართველოს "დემოკრატიზაციაზე".
საქრთველო აღარც ვაშლია და აღარც კიტრი, განაცხადა ქინძმა 
