გაიმარჯვა ბოლშევიკურმა რევოლუციამ. დანიშნეს განათლების მინისტრად ლუნაჩარსკი.
ერთხელაც კამათობდნენ ლუნაჩარსკი და მღვდელთმთავარი საკითხზე. არსებობს თუ არა ღმერთი.
ლუნაჩარსკი დარვინის თეორიას ანვითარებდა. ადამიანი წარმოიშვა მაიმუნის ევოლუციის შედეგად.
სასულიერო პირი კი ამტკიცებდა რომ ადამიანი ღმერთის შექმნილია.
დიდხანს იკამათეს.
ბოლოს მოძღვარმა უთხრა. კი ბატონოო. თქვენ შეგიძლიათ გწამდეთ რომ წინაპარი მაიმუნი გყავდათო,
თქვენი ნებააო. მაგრამ ჩვენც მოგვეცით უფლება რომ გვწამდეს რომ ღვთის შვილები ვართო.
ზოგადად ადამიანმა უნდა შეძლოს საკუთარი აზრის გადმოცემა ისე რომ სხვა ადამიანს შეურაცხოფა არ მიაყენოს.
გინდ მორწმუნეს და გინდ ათეისტს. ეს ეხება სიტყვა სისულელეს ამ ტექსტში.
ხოლო ბოლოს. სოკრატეს გენიალური აზრი შეეფერება ყველაფერ ამას. როდესაც თავის მეგობარ ფილოსოფოს სიკვდილი უსურვა.
რას ერჩიო რომ კითხეს. უპასუხა.
მე კაი ვუსურვეო. როგორც ფილოსოფოს სიკვდილი უნდა სურდესო , რადგანაც როცა მოკვდება მაშინ გაიგებს , რასაც აქ ბჟუტურებს სიმართლეა თუ არაო.
მაგრამ
ვაი და მართლა არსებობს ღმერთი მერე რა ეშველებათ მგმობელებს.
This post has been edited by მაოძედუნი on 2 May 2016, 23:47 
"ღმერთის რწმენა უბრალოდ სისულელეა"
