მოიაზრება ერთია და რეალობა მეორე.
სომხეთს რეალური პრეტენზია აქვს თურქეთან და პროცესიც დაძრულია უკვე, ეხლა საქართველოსთანაც რო გამოთქვას პრეტენზია ეგ უკვე ნამეტანი მოუვათ და არ გადადგამენ ამ წამგებიან ნაბიჯს.
სომხებს თურქეთთან მართლა აქვს შანსი ტერიტორიები აახიოს და ყველაფერი მაქეთკენ მიდის, საქართველოსთან ეს არ გამოუვა სულ რო შუაზე გაიფხრიწოს, ანუ ვერ გაიპრავებს ანექსიაც რო მოაწყოს რუსეთის დახმარებით.
აი თურქეთის მიწებს კი ისე გაიპრავებს რო სულ ევროპელები გაუპრავებენ ტაშფანდურით და ამ გენოციდის აღიარება ეს უკვე ნახევარი საქმეა თითქმის.
ვინაიდან ეგ გენოციდი ზუსტად თურქეთის მიერ ტერიტორიების ახევის დროს მოხდაო, სომხები ამბობენ და იასნია ეგ ტერიტორიებიც დღის წესრიგში დადგება.
პ.ს. ყველაზე საინტერესო ისაა, რომ სომხეთმა რუსეთის ზურგს უკან ამოფარებულმა უამრავი საქმე გაიკეთა, ანუ ამ ვეებერთელა ძალას სათავისოდ იყენებს და საშვილიშვილო საქმეებს აგვარებს, ჩვენ კიდე თავი გვაქვს შეშვერილი ამ ძალაზე და ვაცემინებთ
არადა საქართველო რო მოხერხებულად მოქცეულიყო, უფრო მეტის გაკეთებას შეძლებდა რუსეთის გამოყენებით ვიდრე სომხეთი იყენებს.
თურქეთმა, გერმანიიდან ელჩი გაიწვია 
