რა კარგია მუდამ ხალხმრავალ ქუჩაზე რომ ვარ გაზრდილი... ისე ვარ შეჩვეული ხმაურს რო იავნანასავით ჩამესმის, ეგ კი არა სხვაგან რომ ვრჩები სრულ სიჩუმეში რაღაცნაირ დისკომფორტში ვგრძნობ თავს, დაძინება მიჭირს ხოლმე

90-ან წლებში სახლის წინ სროლები და ათასი უბედურებები მომხდარა, მე კიდევ მშვიდად მეძინა ღია ფანჯრით...

ასე რომ თავისი პლიუსებიც აქვს თურმე