ცხოვრებაში ერთადერთხელ მყავდა მეგობარი გოგო

და როგორ დავკარგე იცით

კოლმეურნეობის მოედანზე ყვავილები რომ არის, იქ გავდიოდით
ვიღაცამ ტრაკზე ,,უბწკინა"
მიიხედა, მოიხედა – ირევა ხალხი
მიდი და დააბრალე რომელიმეს
გადმომიბრიალა თვალები, აქეთ ეცი, იქით ეციო
მე კიდევ სიცილი ამივარდა
ჰოდა დამშორდა

მაშინ არ მიფიქრია იმაზე, რომ იმ თავაშვებულ ავაზაკში თურქი მეძებნა ან მარტივად: უცხოელი, იქნებ სულაც ზანგიევი იყო

ან აზიელი (ამათზე ცალკე მოსაყოლი მაქვს, დღეს მაგალითად ერთი მოსეირნობს და კი არ დამითმო? ქართველი ძროხასავით გაიარა, არადა უცხოელია და უნდა დაეთმო)
თორემ მოვუხნავდი დედის პროჭს ბარათაშვილის ხიდიდან ჩავაგდებდი მაგ ვიღაცას
ნუ იტყვით რომ არ იყო ძვირფასი

მე ღვთის გარეგანს მარტო იმ გოგომ მიძმო-მიდო ზლატანი
მარტო ის არ მეზიზღებოდა, მეტი რა ვქნა
ჰოდა ახლა უბრალოდ გადასაყრელ საჭმელებს მიფუთავს, სამაგიეროდ მე ვნახულობ ხოლმე <3
და არასდროს მიღალატია <3 <3 <3
პროსტა ისაა ძმებო და მედდებო, ყვავილების ყიდვა არ მევასება და მაგაზე იყო დაბოღმილი, რეალური მიზეზი მაინც ეგაა, თუმცა სხვა ისტორიაა
რა ვქნა აბა, ვიღაც იტყვის, ღლიცინებს ახლა არ გამოუცდიაო
სხვა ისტორიებსაც მოვყვებოდი, ერთხელ მაგალითად მალაიზიელმა გეი-სექსი შემომთავაზა, მანდ მაგარი ვირასისტე, გავუღიმე და სულ ქართველი გოგოსავით ვუთხარი ,,ვერ დაგეხმარები-თქო", ქართველს კი მივბეგვავდი კარგად
რა რთულია ეს თანასწორობა
აა ის გამახსენდა, ბიძაშვილი გოგო გამილახეს ზუგდიდში

ჰოდა ჩავედი და გავიგე შემთხვევით, თან თურმე გარედან ქვაც უსროულებია იმას და ჩაუმსხვრევია
დაველაპარაკე იქაურ ბიჭებს, მეთქი ვინაა? და ურეკავს ხოლმეო ტელეფონზე და არ ვიცით რაღაც მოხდა მაგათ შორისო
და ვერ გავიგე ვინ იყო, თან დიდად არც მომინდომია, ჩავფახდი, თან ის ზუგდიდელი იყო და 200 კაცი პადეჟკას არ მომცემდა

ძალიან ნერვიულობდა ის გოგო და მეც შეწუხებული ვიყავი, თან უსუსობას რომ იგრძნობ, ხომ იცით მამაკაცებო ყველაზე ცუდი რამეა, ბოღმაში რომ გადაგივა
ჰოდა კიდევ მაქვს ისტორიები, მერე მოვყვები ჩემი და უცხოელი ციგნის თრახს