| QUOTE (USAsucks @ 22 Dec 2016, 14:24 ) |
კარზე კაკუნია,გავაღე,მათხოვარი ბავშვი.ერთი შეხედვით (კანის ფერი,სახის ნაკვთები) არაქართველია.
ან საჭმელი მაჭამე,ან ფული მომეციო,მთხოვა.მაგრად გამიტყდა.მეთქი მოდი საჭმელსაც გაჭმევ და ფულსაც მოგცემ.
აი,თუ ფული გაქვს,ნუ მომაცდენ საჭმელზეო :დ
კაი მეთქი.რა გქვია მეთქი,ნინიო.გვარი,თქო?მარტყოფიო.რა მარტყოფი მეთქი,რა გვარი ხარ თქო,მარტყოფი არ იციო?თბილისთანო.
მამა და დედა სად არიან თქო.დედა დამეღუპაო,მამა საავადმყოფოში წევსო.
გამიწვრილდა გული.ერთი მამა ჰყავს და ისიც საავადმყოფოში თქო...
წამო მამა ვნახოთ მეთქი,გავახაროთ საჩუქრებით თქო.არაო!
იმენა შეჰყვირა ბავშვმა.რატომ მეთქი?არა,არა,არა!თავს იკლავს,არ განახებ მამასო.
აექ ვისქესე უკვე,რო ციგნის ბავშვი მაბოლებდა ციგნურად.დარიგებული პასუხები და რამე...
მეთქი ეხლა რაც გაქ,სუყველაფერს წაგართმევ!თუ სიმართლეს არ მეტყვი,სად გელოდებიან უფროსები!
როგორც შურდული,ისე გავარდა სადარბაზოდან.
შეგვჭამეს არაქართველებმა პირდაპირი მნიშვნელობით. |
აუ რა მაგრა ტეხავს.
წარმოვიდგინე და რა უხერხულ მდგომარეობაში ჩავარდებოდი.
ამიტომ არ ვცხოვრობდი კორპუსში.
ნახალოვკაში, კერძო სახლებში ვერ ბედავდნენ.
ხილიანზეც მაქვს ბინა და სინათლე რომ არ იყო, მეცამეტე სართულზე გიბრახუნებენ კარებზე, გააღებ და შავებში ჩაცმული ქალი გეუბნება, შვილი ომში დამეკარგა და დახმარება თუ შეგიძლიაო.
თუ ვინმეს უნდა "წამაქციოს", ომი მიხსენოს და ხელები ჩამოწეული მაქვს.
ცოტათი ხომ ვერ დაგვეხმარები ძმა?
