სხვის მაგალითზე ჩვენი რომ შევქმნათ ჩვენი სიგიჟეების გათვალისწინებით არ მოსულა?

მე თუ მკითხავ ევროპული სისტემები ჩვენთვის არ ივარგებს იმიტომ რომ ჯერ ხალხში დემოკრატიული სისტემის ტრადიციები და პრინციპები არ არის განვითარებული. სულ ყველაზე "მაგარი" სისტემა რომ დამკვიდრდეს (თუ არსებობს ასეთი) თუ ხალხში არ არის ტრადიცია, აზროვნება და შეგნება ისევე გაბანძდება როგორც მიშხუილამ და ხიხო I-მა გააბანძეს.

ამიტომაც, რეფორმები უნდა დაიწყოს ადგილობრივ დონეზე; სოფლის, რაიონის და ასე შემდეგ საკრებულოები და მერები/გამგებლები შექმნიან იმ ტრადიციებს რომლის საფუძველზეც ცენტრალური სახელმწიფო სისტემა განვითარდება. ამიტომაც, ამ ეტაპზე დეცენტრალიზაცია იქნება ყველაზე კარგი. დეცენტრალიზაციაში ვგულისხმობ იმას რომ მოხდეს 60-40 გათვლა გადასახადების შეგროვების. 60% ცენტრს მიაქვს და 40% ადგილზე რჩება. ამ გათვლით ცენტრი უზრუნველყოფს თავდაცვას/უშიშროებას, ცენტრალურ ინფრასტრუქტურას, სოციალურ უზრუნველყოფას და ფინანსურ სისტემას. ასევე ჯანდაცვის იმ სექტორებს რომლებიც "აუცილებელ" და "საჯარო" უზღუნველყოფაში იმყოფება. ერთ ერთი პრინციპული მიმართულება ცენტრალური ხელისუფლების იქნება იმ რეგიონების სუბსიდირება რომლებიც ამა თუ იმ მიზეზების გამო (ბუნებრივი სტიქიები, მაღალმთიანი რაიონები და ასე შემდეგ) ეკონომიკური მდგომარეობა ან განვითარება დაბალია.

ადგილობრივ მმართველობის განკარგულებაში იქნება პოლიცია, სასამართლოები, საშუალო განათლების სისტემა და ტექნიკური სასწავლებლები რომლებიც მოამზადებენ თვითოეული რეგიონისთვის საჭირო კადრებს. ასევე ადგილობრივ ადმინისტრაციებს დაევალებათ კომუნალური ინფრასტრუქტურის შენახვა და გადასახადების შკრება.

როდესაც რეგონებში დაბრუნდება მმართვის ეს ბერკეტები და მათ ხელში მოექცევა პრინციპული სფეროები (პოლიცია, განათლება, სასამართლო და ეკონომიკის მნიშვნელოვანი ნაწილი) მერე მოქალაქეებიც მეტ პასუხისმგებლობას მოითხოვენ ადგილობრივი ჩინოვნიკებისგან და საკუთარ მონაწილეობის ფასსაც დაინახავენ.

ამის მერე, ერთი ოცი წელი რომ იმუშავებს ეს სისტემა, შეიძლება უკვე ქართულ სისტემაზე საუბარი სადაც ჩვენი ინდივიდუალური თავისებურებები იქნება გათვალისწინებული და არა ვიღაცის ნახმარ სისტემას მოგვახვევენ თავს.