#50934038 · 10 Jul 2017, 11:45 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი
სავარაუდოდ, ნუგზარ დაიურის შვილია - მუცოში სხვა ბავშვიანი ოჯახი არაა. ადრე მაგის ძმაზეც ჰქონდა სიუჟეტი რომელიღაც ტელევიზიას, სასექტემბროდ როგორ ემზადებოდა და როგორ მიდიოდა შატილის სკოლაში.
თუ მართლაც ნუგზარის შვილია, ეგენი დღეს ზურა დაიაურის სახლში ცხოვრობენ, ზურას ოჯახის ისტორია კი გემახსოვრებათ: ადრე მაია ასათიანმა რომ გააკეთა სულელური და ცილისმწამებლური გადაცემა "ტრეფიკინგი ხევსურეთში", ზურას შვილებზე იყო ის გადაცემა. თვითონ ზურა მაშინ უკვე აღარ იყო ცოცხალი, მისი ცოლ-შვილიც დუშეთში იყო წამოსული. ნუგზარი ჩასახლდა იმათ სახლში - ეგენი ძმები არიან თუ ბიძაშვილები, ზუსტად აღარ ვიცი. ხევსურეთში ბოლოს რამდენიმე წლის წინ ვიყავი და ეგ სახლ-კარი, ეგ ეზო რომ ვნახე, გავოცდი: იმ ცისკიდურზე ოჯახს ისეთი გადაბრდღვიალებულ-მოვლილი ბოსტანი ჰქონდა, რა აღარ ედგათ შიგ! ზოგიერთი რამე არც მეგონა, თუ ხარობდა ხევსურეთში. ქინძი კაცის სიმაღლეზე ბიბინებდა, იმხელები იყო. ეზოც დაწკრიალებულ-დახვეტილი, ღობეებზე დარეცხილი ჯამ-ჭურჭელი გასაჭრობად ჩამოკიდებული, ეზოში - სარეცხი გაფენილი, სახლიც შეკეთებული და მოვლილი... ერთი სიტყვით, გესიამოვნებოდა, ყველაფერს გამრჯე და მრომელი კაცის ხელი ეტყობოდა. ხევსურეთში ეგეთი მადლიერება მანდ და არდორტში ნიკო არდოტელის (ლიტერატურლი ფსევდონიმით - მურღვა არდოტელი) სახლ-კარის ნახვისას ვიგრძენი.
ბარაქა და ბარაქალა მაგათ!
Medimeisterin
| QUOTE | | საწყალ ძაღლს კუდი და ყურები რატო აღარ აქვს? |
ეგ ძაღლი ცხვრის და საქონლის მოდარაჯე ჯიშია და მაგათ პატარაობაშივე შეგნებულად აჭრიან ყურებს და კუდს, მგელმა მოსალოდნელ ბრძოლაში პირი რომ ვერ წაავლოს.
Choncxis mzera
| QUOTE | | მაგრამ წელს სკოლაში შევალ შატილშიო ხო თქვა , ბევრი ბავშვები არიან იქო |
არც ისე ბევრი, მაგრამ მოთამაშე ნამდვილად ეყოლება.
samocdatsameti
| QUOTE | რატომ წირავენ ამ ბავშვს მსხვერპლად, ეს ვერ გავიგე.
რატომ არ ჩამოყავთ, რომ ნორმალურ სკოლაში იაროს და სხვებისნაირი ბავშვობა ჰქონდეს? |
და იქ რომ შეუქმნან მაგათ მშობლებს დასაქმების პირობები, მოსახლოების უკან დაბრუნება-მომრავლებას ხელი რომ შეუწყონ და გამოსაქცევად არ ჰქონდეთ საქმე, ეგრე ვერა? მაინცდამიანაც უნდა აიხვეტოს მთელი საქართველო და თბილისში ჩამოსახლდეს? თავის დროზე ნიკო არდოტელიც ბევრს ეცადა, ბარში არ წამოეყვანა შვილები და მთის კიდევ ერთი სოფელი არ დაეცალა (არდოტში ბავშვიანი ოჯახი მეტი არცაა, ისედაც 3-4 მოსახლეა სულ და ახლა იქნებ ისიც აღარაა) - სახლში დაწყებითი სკოლაც გახსნა, თავად ასწავლიდა შვილებს წერა-კითხვას, მაგრამ ის სკოლაც დაუხურეს და ბოლოს იძულებული გახდა, გამარჯვებაში წამოეყვანა შვილები სკოლაში.
მთას დამხარება სჭირდება, მაგრამ ვინაა პატრონი! პატრონი კი არაა, იქ სოფლების არსებობა არც კი იციან ხელისუფლებაში - დიდად არც ადგილობრივში და ცენტრალურში ხომ - მით უფრო. რამდენიმე წლის წინ დუშეთის გამგეობაში ეთქვა ერთს, ხევსურეთში სოციალური აგენტი რატომ უნდა გავაგზავნოთ, იქ ხომ ხალხი არ ცხოვრობსო. მიხა არაბული ჭიმღაში (მგონი, სოფელი არ მეშლება) დანგრეულ ფიცრულში ცხოვრობს - თვითონ ამბობს ერთ რეპორტაჟში, როგორც დათვი ბუნაგში, ისე ვარ აქო. არადა, უცხოეთში მასეთი ლექსების პატრონს ეგრე უპატრონოდ არ მიატოვებდნენ. ან ძველ ხახაბოში როგორ პირობებში ცხოვრობდა პაატა ხახიაური - ადგა ისიც და წამოვიდა დუშეთში. თავის დროზე ანდაქიც იმიტომ დატოვა ბოლო მოსახლემ - ხუთშვილიანმა ქვრივმა შორენა ზვიადაურმა, რომ შვილები სკოლაში ვერ დადიოდნენ... მთის სოფლები ასე თითო მეკომურის იმედაა დარჩენილი და ისინიც ნელ-ნელა იწრიტებიან ბარისაკ... არადა, ეს ხალხი იმ ადგილების მესაზღვრეა - როგორც მიხა არაბულმა ტქვა ერთ ძველ სატელევიზიო სიუჟეტში, სანამ აქ ჩვენს ნაკვალევს ხედავენ, ჩრდილოელი გადამთიელი ვერ გადმოვა, მაგრამ ჩვენ თუ არ ვიქნებით, მეორე დღესვე დასახლდებიან აქო.
ისე, მუცო-არდოტის ხეობას კიდევ რა უჭირს - ასეა ტუ ისე, გზაც მიუდით, შატილში სკოლაც აქვთ და ადგილობრივი ჰესის მეშვეობით - დენიც, არხოტის ხეობა კი კაცისგანაც მივიწყებულია და - ღვთისგანაც: ხეობას დღემდე არც გზა შეუდიოდა (შარშანწინ კი დაიწყეს გაკეთება, მაგრამ რა ჰქნეს, არ ვიცი), არც შუქი ჰქონდათ, სკოლაზე ხომ ზედმეტია ლაპარაკი. რა გასაკვირია, იქაურობაც თუ დატოვა ჯაბუშანურების (გაბრიელ ჯაბუშანურის ბიძაშვილობა არიან) ბოლო ბავშვიანმა ოჯახმა და ბარში წამოვიდა.
--------------------
"მე ვიცხოვრე ჩემი ხალხისთვის და არა უკვდავებისთვის" - თურქეთის ქართველთა ილია ჭავჭავაძედ წოდებული ახმედ მელაშვილი.
"ფერეიდანის მიწაზე საქართველოს სული ვარ" - ფერეიდნელი ქართველი არსენ ონიკაშვილი.
"ცხოვრებას კვლავ აღმა მივყვები ჯიუტად კალმახის ჟინითა".
|
ქეთო დაიაური – ყველაზე პატარა ბავშვი მუცო-არდოტის
