მართალია, შუასაუკუნეებში წარმოდგენა არ ჰქონდათ ნანოტექნოლოგიების შესახებ, მაგრამ იმ დროს დამზადებული ფოლადის იარაღები თავისი არსით სწორედაც რომ ნანოა და აი რატომ:
მჭედელი ხის ნახშირზე როცა აცხელებს რკინის ნაჭერს, ამ დროს რკინა მდიდრდება ნახშირბადით - ასეთი ფოლადი გარედან ბასრი და მყიფეა, ხოლო შიგნიდან - რბილი და დრეკადი (იხ.ქლიბები) - ანუ, 3 ფენა: ბასრი/დრეკადი/ბასრი
ასე მომზადებულ რკინის ნაჭერს მჭედელი რომ გადაღუნავდა და კვლავ დააბრტყელებდა, უკვე გამოდიოდა 5 ფენა: ბასრი/დრეკადი/ბასრი/დრეკადი/ბასრი,
მერე ამასაც რომ გადაღუნავდა, გამოდიოდა, ღებულობდა 9 ფენას...
მესამე გადაღუნვაზე ღებულობდა 17 ფენას...
მეოთხეზე - 33 ფენას
მეხუთეზე - 65 ფენას...
მეათე გადაღუნვისას ღებულობდა 1000-ზე მეტ ფენას, ანუ თუკი ამუშავებდა 1 სანტიმეტრის სისქის რკინის ნაჭერს, მეათე გადაღუნვისას უკვე ნანო მასშტაბში გადაჰყავდა (100 ნანომეტრი)
საერთოდ კი 20-ჯერ გადაღუნავდნენ ხოლმე და მაგ დროს თეორიულად მილიონი ფენა მიიღწევა, რაც უკვე ნანოს ნანოა...
ასე რომ, ნანო თუ ახალია, მაშინ დამასკურიც ახალი გამოდის...
შუახევში ახალი ტექნოლოგიების საწარმო გაიხსნა))), იხარე მუშავ წამებულო. 
