ბაირონის მუზა ქართველი გოგონა ყოფილა, „პორტრეტის ქვეშ დაწერილი სტრიქონები“ და „თირზა“

რომი

ამირან/პრომეთედან დავიწყო თუ მედეა ოქროს ვერძიდან.
კაი დაივიწყე, მე და შენ ვერ შევთანხმდებით.

მთელი ცხოვრება მომხდურთან და მოძალადესთან ბრძოლაში გაატარეს თუ დაუკვირდები. არ ეცალათ განათლების მისაღებად. მაგრამ არც ეროვნება, რწმენა და სახე დაუკარგავთ. ასე რომ მოდი რა, ასე ვთქვათ, რაც შეძლეს და გადაარჩინეს ისიც ძალიან ღირებულია და დასაფასებელი.

მე-12 საუკუნის საქართველო კიდევ ცალკე თემაა...

This post has been edited by Lаki on 30 Aug 2017, 21:53

შემაძრწუნებელი თავგადასავალია, გინდ მართალი იყოს, გინდ ლეგენდა; უცრემლოდ ძნელია მისი წაკითხვა. ალბათ, ბაირონივით, ასეთები უნახავთ უცხოელებს, ფრანგული ენციკლოპედიის ერთ-ერთ გამოცემაში რომ ჩააწერინათ (ეს წიგნი ჩემს ბიბლიოთეკაშიცაა): ქართველი _ მსოფლიოს ყველაზე მშვენიერი რასა.
რომი

კონტექსტიდან გამომდინარე, გასაგებია თქვენი ირონია. თუმცა, ძნელია, იპოვნოთ მოდგმა, რომლის წიაღშიც არ შობილა მსგავსის მთქმელიც (საკუთარზე), წმინდანიც და წყეულიც.

This post has been edited by mRvdeli giorgi sxiladze on 30 Aug 2017, 22:06

mRvdeli giorgi sxiladze

არა, ქართველები არ ვარგიან ძახილი უფრო ურჩევნიათ

რომი

არსებობს მკვლევარი, პროფესიონალი, არსებობს კვლევა და უთითებს პირველ წყაროებზე. . . .
ლოგიკის წესით, თუ რამე საკრიტიკო გაქვს უნდა გაეცნო პირველ წყაროებს და უარყო ან დაადასტურო დასკვნა. . .

რაც შენ ჩამოწერე, აი ეს მარაზმი:

ამ დანარჩენზე არცერთი პროფესიონალი მკვლევარის არ აწერს ხელს.
თუ აწერს დაასახელე გვარები.
ისწავლე ზღაპრების და მეცნიერის კვლევის გარჩევა და სხვისი შრომის პატივისცემა. . . .

ხომ კიდევ:
პიეტრო დე ლა ვალემ ქართველი გოგო იშვილა, გაზარდა და მერე ცოლად შეირთო.
პროსპერ მერიმეს თავის მოთხრობაში აღწერილი აქვს ქართველი გოგონა, რომელსაც ფრანგი დიპლომატი იხსნის თურქი ქმრის სასჯელისგან (თუმცა მერე ის ქართველი გოგო ქართველ მზარეულთან ერთად საქართველოში იპარება). . .
ერეკლე მეორის მოღვაწეობა იმ დროინდელ ევროპაში რომანტიზირებული (რომანტიზმის ეპოქაა) იყო და ევროპელი მწერლები ეხებოდნენ ამ თემას. . . .
და რაა რო?

This post has been edited by karlsoni on 30 Aug 2017, 22:09