ასე 2 წლის წინ, გერმანიაში ე.წ. კალონკაზე სიგარეტის საყიდლად შევედი
და რომ გამოვედი, ვხედავ საფულე გდია
ავიღე, მისამართი ვნახე
მეტნაკლებად იქვე იყო მისამართი, ეგრე მაინც მეგონა ჯიპიესით თავიდან
ძაღლებთან მტერი მივიდა იმ ქალაქში, სადაც მე ვიყავი, უცხოური გვარით
ხოდა, მეთქი მივალ, მივუტან
დავაკაკუნე, ბებერმა ტიპმა გამიღო, ეს საფულე ქალის იყო, პირადობაც ედო, ასე სამი საბანკო ბარათი და ორას ევრომდე
მეთქი, ეს და ეს ქალი აქ ცხოვრობს
რად გინდაო
მეთქი, საფულე ვიპოვე
არ დაუკარგავს საფულეო, რას ყიდი, რა გინდა ვაფშე, რას ჩალიჩობო :დ
მეთქი თქვენმა ცოლმა დაკარგა საფულე, მე ვიპოვე, აი, საფულე
და ვაჩვენებ საფულეს
არააო ეგ ჩემი ცოლის საფულეო, ძაღლობას დავურეკავო
გავხსენი, პირადობა ამოვიღე, მეთქი ეს შენი ცოლია?
კიო, მაგრამ ეგ არაა მაგის საფულე და შენ საიდან გაქვს ჩემი ცოლის პირადობა შე პროჭოო
კააააროჩე, ბევრი რომ არ გავაგრძელო, საფულე დავუგდე კართან, გამოვბრუნდი და გაჩერებასთან სადღაც ის ცოლი დამეწია
ბოდიშიო, ეხლა მომიყვა ქმარმაო
აქეთ-იქით
აჰა 50 ევროო
მეთქი ტრაკში გაიკეთე, გიჟები ხართ ორივე, თქვე მართლა პროჭებო-მეთქი
და წამოვედი სახლში
“Many people need desperately to receive this message: 'I feel and think much as you do, care about many of the things you care about, although most people do not care about them. You are not alone.”
ნაპოვნია საფულე, მაპოვნინეთ პატრონი
