მე ის მაწუხებდა ყოველთვის, რომ ზოგ დაწესებულებაში ადრე სკამები ისე მჭიდროთ იყო კედელთან, რომ გასვლა შემოსვლის პროცესისთვის უნდა შეგეწუხებინა რამოდენიმე ხალხი.
ეგრე ერთი ტიპი იჯდა მაგიდასთან. უცებ გული აერია. სვამდენ და გული აერია რა..
ხო და მარჯვნივ ბევრი ხალხი იყო და ვერ გადიოდა. მარცხნივ იგივე სიტუაცია. უკან კედელზე იყო მიყრდნობილი სკამი. მაგიდაზე ხომ არ არწყევდა. რა ექნა არ იცოდა თან, ბევრი დროც არ ჰქონდა. მაისურის ყელი გამოიწია, პირი ჩადო და იქ ირწყია...
სიგარეტს რაც შეეხება, კარგია.
გარეთ მოვწიოთ კაცო...
ვერ მოინდომებ ისეთი რაღაცის გაგებას, რასაც ვერ გაიგებ.