მოკლედ, ბევრი ვიფიქრე რა იქნებოდა სწორი ამ იდეის განსახორციელებლად, იმიტომ რომ იდეურად სიკეთეა რაც დაანონსდა....
თვითონ შავი სიების განახლება-გასუფთავება, ვალების ჩამოწერა კარგი ინიციატივაა ძალიან, მაგრამ
რატომ იღებს ხელისუფლება ამ ინიციატივას თვითონ?
რატომ ამ პერიოდში, 2 კვირის მერე რო დაეანონსებინათ რა?
რატომ აპელირებს ხელისუფლება 1.5 მილიარდზე, როცა დანახარჯი რეალურად 10% და მეტი დიდი ალბათობით არ იქნება?
რატომ ხდება ცუდი გადამხდელის წახალისება და კარგ გადამხდელს?
რატომ მიადგა მარტო მიკროსაფინანსოს? რეალური პრობლემა ხო ლარის არასტაბილურობა და ბანკებში მაღალი პროცენტია და უფრო მწვავე დაბალი მშპ?
------
უკეთესი ხომ არ იქნებოდა, რომ ხელისუფლებას შეესრულებინა მედიატორის როლი მსესხებელსა და კრედიტორს შორის, ანუ იგივე საქმე გაეკეთებინა და მიეცა საშუალება შავ სიაში მოხვედრილი ადამიანებისთვის, რომ თვითონვე გამოესყიდათ თავისივე სესხი იგივე პროცენტად რა პროცენტადაც სახელმწიფო ყიდულობს.
აი მაგალითად პირს აქვს ძირი თანხა 2000 ლარი და 200 ლარად რომ გამოისყიდოს და შავი სიიდანაც ამოვიდეს უარი რატომ უნდა თქვას?
ასევე "ამინისტია" უნდა იყოს გრძელვადიანი, მაგალითად 2-3 წლით რომ ყველამ შეძლოს ამ სიკეთით სარგებლობა...
ასევე ვინც სოციალურად დაუცველია, ობიექტურად შეფასდეს ყველა და იმათთვის სხვა პირობები მოეფიქრებინათ?
------
მოკლედ რომ შევაფასოთ, მე ვერ მივხვდი ამ ნაბიჯს
ხმის "ყიდვას" ხმის მოპოვება და ლოიალურობის გაზრა ხომ ჯობს?
რა ვქნათ, არაპროფესიონალიზმს დავაბრალოთ, ამომრჩევლის მოსყიდვის მცდელობაა თუ მართლა ყველაფერი კარგადაა დაგეგმილი და ვერ ვხედავ? :დ დამაკვალიანეთ
Death Is Certain, The Time Is Not.
ბახტაძის ბრიფინგი
