რა დნეპროპეტროვსკი, საქართველოშიც ტიროდნენ.
ტიროდა რაზუმოვსკიც.
პატარა ბალღ ვიყავ, პიინერვაჟატაია თუ სკოლის გამგე რომ შემოვარდა ჩვენთან კალსში გურულად თმაგაწეწილი და მეგრულად ლოყაჩამოხოკილი, დოღურუ მევდინითო-ს კიოდა.
სანამ გავიგეთ ვინ დოღურუ და მუშე მევდინით ჩვენ ჩვენი დაგვემართა. გვეგონა ჩვენი საყვარელი სკოლის ცხენი მოკვდა და ავბღავლდით.
თურმე ბრეჟნევს უმღერია გედების ტბა.
მერე სალხში რომ მოვყევი ეს ამბავი ბებიაჩემმა გამოლანძღა ეს პიანერვაჟატაია ბავშვებსი გულის გახეთქვისთვის.
დირექტორთან არ უჩივლია.
თვითონ იყო სკოლის დირექტორი და იმიტომ