მოდის აპრილი ულამაზეს ფერთა სიმღერით,
მოდის დიადი, დიდებული და მოლხენილი.
ჩვენ ვდგავართ ძეგლთან, დღეთა რწმენით,
დღეთა სიმხნევით, ჩვენ, ვისაც ერთხელ არ გვინახავს დიდი ლენინი.
მღერიან მთანი და ჩვენსავით ილხენენ ხენი.
ბუნება სუნთქავს ლამაზი და ყელმოღერილი.
ჩვენ სიყვარულით დიდ თვალებში ვუყურებთ ლენინს,
ჩვენ, ვისაც ერთხელ არ გვინახავს დიდი ლენინი.
ამ გაზაფხულის დაბადებას დიდება ჩვენი,
გდია სიკვდილი მოთენთილი და მოცელილი.
ჩვენ სიცოცხლეში, სიმღერებში ვუყურებთ ლენინს,
ჩვენ, ვისაც ერთხელ არ გვინახავს დიდი ლენინი.
ქვეყანა მიჰყავს ლაჟვარდებში იმედით, რწმენით
და მხარში გვიდგას მზესთან ერთად გამოჩენილი.
ჩვენ საოცარი გაკვირვებით ვუყურებთ ლენინს,
ჩვენ, ვისაც ერთხელ არ გვინახავს დიდი ლენინი.
ჰქვია ბელადი, კიდევ? _ მამა და კიდევ? _ ბრძენი
და გამარჯვება გრიგალებში გამოვლენილი…
ჩვენ ამ სიტყვებით გვასწავლიან ვლადიმერ ლენინს,
ჩვენ, ვისაც ერთხელ არ გვინახავს დიდი ლენინი.
გესმოდეთ ყველას გაზაფხულის სიმღერა წრფელი,
ვინა ხართ ქვეყნად ცრემლიანი და მოწყენილი…
ლენინი მოჩანს ყველა მხრიდან, უსმინეთ ლენინს,
დგას ტრიბუნაზე და ვრცელ სიტყვას ამბობს ლენინი.
ჯანსუღ ჩარკვიანი
(გამომცემლობა “ნაკადული”, თბილისი, 1970, “მსოფლიო პოეტები ლენინს”. კრებული, გვ. 235-236)
/////
კაცი მთაწმინდაზეა ილიას გვერდით
This post has been edited by dega on 4 Dec 2018, 15:16 
შემირცხვენია ის საქართველო სადაც...
