B l a c k J a c kჩემი აზრით არაფერი არ ეშველება ამ სიტუაციას, ყოველდღე როცა გზაზე გამოვდივარ დაფეთებული ვიყურები ყველგან... და ყველასგან - ყველაფერს ველოდები, რამდენიმე წელია რაც ყოველდღე რამდენიმე საავარიო სიტუაციას ვირიდებ თავიდან, ყველას ვუთმობ, ვინმე გიჟივით მიახლოვდება - ვუთმობ. დებილივით მიჭრის - ვუთმობ, ტრაწი აუტყდება და სიგნალებს ტეხავს - ვუთმობ.
მკიდია საბოლოო ჯამში რა, ვიღაც სირქართველას შეკვდომას მირჩევნია ის მოკვდეს და მე დავუთმო, რამდენჯერაც ქუჩაში გამოსვლა მიწევს იმდენჯერ ნერვები წინასწარ მეშლება ვიცი რომ სტრესი მელის წინ, 1001 სირი, გადაკეტილი ქუჩები, ჯიპი რომელიც მარტო იმიტომ გიჭრის რომ ჯიპია, ღლეების დოღი ქუჩებში, მოდრიფტავეები, ბოლო ზოლიდან შენს ზოლში მოგრიალე ტაქსები, ქალები, ძალად მძღოლების არმია, ბოლოს ფიქრობ - მაინც რამდენ ღლეს იტევს ეს ერთი ქვეყანა?!
ისიც მართალია რომ მე რაც არ უნდა ვეცადო მაინც შეიძლება ვინმე გადმოვიდეს ჩემს ზოლში და მომკლას, ან რა ვიცი - უკნიდან გამჭყლიტოს ტრაილერმა - უბრალოდ ვცდილობ შანსები შევამცირო მინიმუმამდე.
პატრულს კიდია, შსს-ს კიდია, თვითონ ხალხს კიდია - თვითონვე არიან ეგეთები და აწყობთ...
ახლა 600 გვამი დიდი ამბავი რა, 365 დღეა წელიწადში ხო? დღეში 1 ზე მეტი გვამი გამოდის. ისინი მეცოდებიან ვინც არაფრის გამო შეიწირეს, თორე ამას იქეთ - რატომ მეტი არ კვდება რო?
ჩემი რჩევაა რო დაუთმოთ ყველას და არ აყვეთ ნერვებს, სირმძღოლი ადრე თუ გვიან მანქანაში ჩაიჭყლიტება, იქვე გასტყვნია პატრონიც! ნორმალური მძღოლის მიზანია - არ შეეწიროს. ჰოდა მაგას ეცადეთ.
აი ახლა ამას რა უნდა ელაპარაკო? გინდა წინ მოუჯვი გინდა უკან
This post has been edited by Internet_Contraband on 17 Mar 2019, 00:36