მასობრივ-იდიოტური ეკონომიკური მკვლელობა
ერთ ქვეყანაში ცხოვრობდა 99 მოქალაქე.
ყველა იყო უმუშევარი და უსახსრო.
მსოფლიომ გაუხსნა ამ ქვეყანას უფასო სასადილო და მას ჰუმანიტარული კატასტროფების რეიტინგში პირველი ადგილი მიაკუთვნეს, რის შემდეგაც ქვეყანამ დაიწყო ჰუმანიტარული დახმარებების მიღება.
ერთ მშვენიერ დღეს ქვეყანას დაუბრუნდა გამილიონერებული ემიგრანტი, რომლის წლიური შემოსავალი სტაბილურად ას მილიონ დოლარს შეადგენდა.
თუ მანამდე ამ 99 მოქალაქეს საშემოსავლო გრაფაში 0 ეწერათ, მეორე წელს უცებ ყველა ოფიციალურ მილიონებად იქცა, რადგან სტატისტიკით 100 მოქალაქეს დაუფიქსირდა საშუალო შემოსავალი წლიური ასი მილიონი დოლარი.
შემდეგ წელს ქვეყანამ ეკონომიკური წინსვლის ფანტასტიკური შედეგი აჩვენა - 1 მოქალაქეზე საშუალოდ 30 მილიონი დოლარი.
მსოფლიოს ყველა წამყვანმა საინფორმაციო ავტორიტეტმა ამ ქვეყანაში გამოცდილი ექსპერტები და ჟურნალისტების ჯგუფი მიავლინეს, რათა გაეგდოთ, თუ როგორ აღმოჩნდა ეს პატარა უღატაკესი ქვეყანა უსწრაფესი ეკონომიკური წინსვლის გინესის წიგნის რეკორდსმენი.
ჩასულებს ქვეყანაში სულ სამი მოქალაქეთა დახვდათ:
მილიონერი, ყურმოჭრილი და მხოლოდ გინებით მოსაუბრე პოეტი და ქალ-გუგულა პარლამენტარი.
ერთი გინებით ხაოდა, რომ პროლეტარები სულ გაწყვიტა და მეორე
კი მორცხვად აღნიშნავდა თავის შექმნილი მინიმუმების დიდ როლს პოეტის მიღწევებში.
აღმოჩნდა, რომ მილიონერის ჩასვლის შემდგომი სტატისტიკის
მადლით ქვეყანაში დაიხურა და გაუქმდა უფასო სასადილო და ყველა ჰუმანიტარული დახმარება.
ოფიციალურ მილიონერ მოქალაქეებს ვინღა დაეხმარებოდა და იქეთ ითხოვდნენ ძველი დონორები ახლა მათგან დახმარებას...
მილიონერმა ამაყად მიიყვანა სტუმრები საძმო-სადაო და საწინაპრო საერთო ახალ ფეშენებლურ სასაფლაოსთან, სადაც ნეტარად განისვენებდა შიმშილით დახოცილი 97 მოქალაქე, რომელთა წყალობით ახლა სამზე ნაწილდება 100 მილიონი....
· 
ყლაპიტალიზმი, როდემდე.
